همچنان که چین به صورت فزاینده ای در مرکز توجه ارتش ایالات متحده قرار می گیرد واز ابتدای دوره ریاست جمهوری باراک اباما و شروع بدست گیری ابتکار عمل در اسیا و همچنین رشد تناوبی کیفی و کمی نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق چین (PLA) چالش های جدید را برای همتایان غربی خود در نیروی هوایی ایالات متحده مطرح می کند . توانایی های هواپیماهای جنگی چین در طول دهه 2010 بسیار بهبود یافته است و در آغاز سال های ریاست جمهوری اوباما، اختلاف در عملکرد بین جنگنده های چینی درجه یک و همتایان آمریکایی آنها بسیار قابل توجه بود و تا سال 2020 به نفع آمریکایی ها نبود و به نظر می رسید که دیگر اینطور نیست و نشانه قابل توجهی از پیشرفت سریع جنگنده های چینی در سال 2014 زمانی که کمیسیون بررسی اقتصادی و امنیتی ایالات متحده و چین در کنگره ایالات متحده در گزارشی به این نتیجه رسید که جنگنده J-10 چین می تواند یک چالش در سطح برابر در نبردهای هوا به هوا برای F-15 ایگل باشد.F-15 پرکاربردترین جنگنده برتری هوایی در ایالات متحده ، ناوگان هوایی ژاپن و تقریباً 85 درصد از کل جنگنده های سنگین در حال خدمت غرب و متحدانش را تشکیل می دهد و همچنین یکی از معدود جنگنده های غربی با استقامت بالا برای عملیات های موثر در شمال شرق آسیا است. F-15 که اولین بار در سال 1972 به پرواز درآمد و در سال 1976 وارد خدمت شد، هنوز با بیش از 100 فروند سفارش جدید نیروی هوایی ایالات متحده در حال تولید است.
کریس آزبورن، کارشناس بسیار با سابقه و قدیمی پنتاگون که در دفتر دستیار وزیر ارتش، لجستیک و فناوری خدمت می کرد، از J-10 به عنوان رقیب F-15 یاد کرد و تأکید کرد که نیروی هوایی ایالات متحده این خطر را درک کرده است و می تواند تهدیدی قابل توجه برای عقاب هایش باشد که به طور بالقوه می تواند در نبردهای هوا به هوا از آنها پیشی بگیرد. وی تصریح کرد: نیروی هوایی آمریکا با ارائه تسلیحات و حسگرهای جدید به دنبال ارتقا جنگنده های F-15 است و به امید حفظ برتری هوایی در مقابل جنگنده های J-10 چینی است. او همچنین به برنامه نیروی هوایی امریکا با هزینه نیم میلیارد دلاری برای ارائه برخی ارتقاهای ناوگان F-15 به عنوان ابزاری اشاره کرد که از طریق آن به دنبال پاسخگویی به چالش مقابله با j-10 می باشد. مقایسه بین این دو جنگنده از آنجا قابل توجه است که ، j-10 یک جنگنده تک موتوره سبک وزن است در حالی که F-15 یک جنگنده سنگین وزن دو موتوره با هزینه عملیاتی نزدیک به دو برابر و هزینه های ساخت حدود ده برابر بیشتر است. این واقعیت که j-10 با این اوصاف می تواند به عنوانی چالشی در مقابل f-15 باشد به پیچیدگی های مسئله می افزاید . هنگامی که گزارش کنگره در مورد J-10 در سال 2014 منتشر شد، تواناترین نوع J-10 که تا به حال پرواز کرده است، J-10B بود که دارای قابلیت های نسبتا استاندارد نسل چهارم بود
.
در مقابل توانمندترین F-15های در حال خدمت به تعداد کمی مجهز به رادارهای AESA در نیروی هوایی ایالات متحده بوده و J-10 یک نقطه ضعف قابل توجه در موقعیت یابی داشت. قابلیت‌های جنگ شبکه محور و برد درگیری هوا به هوا در حدود 100 کیلومتر با استفاده از موشک‌های PL-10 با موشک‌های F-15 قابل مقایسه بود، اگرچه عقاب های آمریکایی می‌توانست موشک‌های بیشتری حمل کند. با این وجود، در مقابل بسیاری از F-15 های قدیمی،J-10B می توانست برتری های قابل توجهی داشته باشد. اکثریت حدود 200 فروند F-15 ژاپن همچنان به موشک های هوا به هوای منسوخ AIM-7 Sparrow متکی بودند که به دلیل عدم هدایت راداری فعال و برد محدود 70 کیلومتری آنها شانسی در مقابل J-10B نداشتند . در F-15 های مورد استفاده در نیروی هوایی ایالات متحده به طور گسترده تری از موشک مدرن‌تر با برد 100 کیلومتری AIM-120C استفاده می‌شد، اما اکثریت آنها همچنان از رادارهای قدیمی آرایه‌ای اسکن شده مکانیکی استفاده می‌کردند که می‌توانست در برابر رادار آرایه فازی مدرن‌تر J-10B در مضیقه باشد. بنابراین میزان چالشی که F-15 در مقابل J-10 داشت، بستگی زیادی به این داشت که کدام نوع F-15 در حال پرواز باشد.
برتری ایجاد شده توسط J-10C نسبت به توانایی F-15 برای ایجاد برتری هوایی در آسیای شرقی تا سال 2020 به طور قابل توجهی افزایش یافته بود. با معرفی J-10C از سال 2018، که در پایان سال 2020 تخمین زده می شود حدود 120-140 در سرویس باشند، قابلیت‌های جنگنده سبک وزن J-10C بوسیله یک رادار AESA، موتورهای بردار رانشی برای مانورپذیری بیشتر ، کاهش سطح مقطع راداری و دسترسی به موشک‌های هوا به هوای PL-15 و PL-10 را متحول کرده است. استفاده از موشک PL-15 با برد تقریبی 200-300 کیلومتر و بهره گیری از رادار AESA برای هدایت موشک ،در مقابل موشک های هوا به هوای آمریکایی که هنوز همچین قابلتی ندارد قرار دارند ،و همچنین موشک PL-10 که احتمالاً بهترین موشک کوتاه برد جهان است و با کلاه خلبان هماهنگ می شود و برای درگیری با اهداف در زوایای بسیار فراتر از موشک های بسیار قدیمی AIM-9 که توسط جنگنده های آمریکایی استفاده می شود نصب شده است . J-10C مطمئنا برتری قاطعی در مقابل F-15 با استفاده از موشک‌های قدیمی AIM-120C یا AIM-7 و مجموعه‌های حسگر قدیمی‌تر در هر دو محدوده دید و فراتر از دید دارد البته برخی از F-15 های مدرن از اواسط دهه 2010 موشک های AIM-120D را نصب کرده اند، این موشک ها فاقد رادار AESA یا برد بلند بوده و می توانستند با اهدافی در فاصله 160 تا 180 کیلومتری درگیر شوند.
در نتیجه سرمایه گذاری های قابل توجه ایالات متحده در مدرن سازی F-15، به ویژه با برنامه F-15EX، J-10C به احتمال زیاد تضمینی برای برتری هوایی ندارد زیرا انواع جدید Eagle دارای حسگرهای قوی تر هستند. اگرچه F-15EX موشک‌های هوا به هوای با توانایی و قدرت کمتری را حمل می‌کند، اما می‌تواند سه برابر بیشتر موشک را روی بدنه‌های بسیار بزرگ‌تر خود حمل کند. مزیت طراحی سنگین وزن این است که، F-15EX که برای اولین بار در فوریه 2021 پرواز کرد، از مزایای مهمی نسبت به J-10C در نبردهای فراتر از برد بصری برخوردار خواهد بود که مهم‌ترین آن مجموعه حسگرهای بسیار بیشتر و بزرگ‌تر است. با این حال، در فاصله‌های نزدیک‌تر، موتورهای بردار رانش J-10C و موشک‌های PL-10 تضمین می‌کنند که نبرد یک طرفه است. به عنوان یک جنگنده سبک وزن نسبتا کم هزینه، موفقیت J-10C در منسوخ کردن اکثریت F-15 ها، یک دستاورد قابل توجه است. با این حال، برای نبرد با جدیدترین انواع F-15، نیروی هوایی چین احتمالاً به جنگنده های سنگین وزن بسیار تواناتر از محدوده وزنی مشابه با عقاب آمریکایی مانند J-16 متکی خواهد بود که از اویونیک مشابه و موشک های مشابه J-10C استفاده می کند و بدنه بسیار سنگین‌تر و قوی‌تر، مجموعه حسگر بزرگ‌تر، عملکرد پروازی بیشتر و برد طولانی‌تر دارند. توانایی J-10C که از همان محدوده وزنی F-16 یا F-2 ژاپنی برخوردار است، به طور مؤثر "با قدرت بالاتر از وزن خود" و به طور جدی F-15 ها را به چالش می کشد، یک شاخص قدرتمند از سرعت پیشرفت هوانوردی رزمی چین است و نشان می دهد ایالات متحده و متحدانش به سختی می توان برتری هوایی بر اقیانوس آرام غربی را داشته باشند.
مترجم : bigbang-
