شالوده اصلی هر یگان زرهی را به طور مشخص تانک های اصلی میدان نبرد تشکیل می دهند؛ ارتش روسیه دارای چند مدل در سرویس فعال هست که اصلی ترین آنها تانک های سری تی-۷۲ شامل تی-۷۲بی، تی-۷۲بی آ و تی-۷۲ام۳ جدید هستند.
سری تی-۸۰ شامل تی-۸۰یو، تی-۸۰بیوی و تی-۸۰بیویام در کنار سری تی-۹۰ که به عنوان تکامل مستقیم پلتفرم تی-۷۲ شامل تی-۹۰ و تی-۹۰آ می شود در کنار مقادیر بسیار کمتری از تانک های جدیدتر از جمله یک گروهان تی-۹۰ام و مقدار ناچیزی تی-۱۴ آرماتا وجود دارند.
اینها علاوه بر هزاران مدل تانک و سایر تجهیزات زرهی قدیمی تر است که در انبارهای دولتی نگهداری می شوند؛ در سال های اخیر مدل های جدیدتر تانک های ذخیره شده از انبار بیرون درآورده شده و از این تانک ها در ایجاد لشکرهای جدید مکانیزه و تانک استفاده شده. من خیلی وارد جنبه فنی این تانک ها نمیشم ولی سایت «تانکوگراد» را پیشنهاد میکنم که مقالات جامعی در مورد بسیاری از این تانک ها داره.
در حالی که نیروی زرهی روسی اساساً بین مشتقات سری تی-۷۲ و تی-۸۰ تقسیم شده همه اینها الزامات خدمه یکسانی دارند؛ تمامی تانک ها در سرویس فعال از گلولهگذار اتوماتیک استفاده میکنند و به سه نفر خدمه (راننده، فرمانده و توپچی) نیاز دارند.
سه تانک با هم یک دسته را تشکیل می دهند که توسط یک افسر جزء که فرمانده یکی از سه تانک نیز هست رهبری میشه، بالاتر از آنها؛ سه دسته گروه بندی شده در کنار هم و یک قرارگاه کوچک یک گروهان را تشکیل می دهند.
قرارگاه گروهان های تانک روسی برخلاف همتای آمریکایی خود دارای مقر فرماندهی و یا آماد ارگانیک خود نیستند بلکه فرمانده گروهان از یک تانک استاندارد استفاده می کند در حالی که معاون فرمانده در امور فنی که مسئولیت تعمیر و نگهداری را بر عهده دارد و یک «استارشینا» که معادل یک گروهبان است، احتمالاً با عقبه لجستیک گردان می مانند اما به طور خلاصه یک گروهان تانک استاندارد دارای ۱۰ تانک است.
بالاتر از گروهان تانک، گردان تانک هست و در حال حاضر دو نوع/مدل گردان تانک وجود دارد؛ مدل اول شامل ۳۱ تانک در سه گروهان تانک، یک دسته مخابرات، یک دسته پشتیبانی و یک ایستگاه بهداری است. مدل دومی نیز با ۴۱ تانک اساساً یکسان است اما صرفا با یک گروهان تانک بیشتر.
به نظر می رسد گردان نوع اول با سه گروهان برای خدمت در واحدهای تانک اختصاصی مانند هنگ و تیپ های مستقل تانک در نظر گرفته شده در حالی که گردان نوع دوم با چهار گروهان عموماً برای پشتیبانی از واحدهای پیاده مانند هنگ ها و تیپ های پیاده مستقل در نظر گرفته شده.
یک چنین ساختاری منطقی است؛ هنگ های پیاده نیاز به پشتیبانی زرهی دارند و یک گردان تانک با چهار گروهان تانک میتوانه این نیاز را برطرف کنه و معمولا از چهار گروهان، یک گروهان مامور پشتیبانی از هر گردان پیاده می شود در حالی که گروهان چهارم به عنوان ذخیره هنگ نگه داشته میشه.
اما جدا از تعداد مختلف تانک در دو نوع مختلف گردان و مقدار بیشتر پشتیبانی لجستیک در نوع دوم با چهار گروهان، گردان ها در غیر این صورت یکسان هستند.
در سطح گردان دسته مخابرات مانند اکثر یگان های روسی قرارگاه گردان را در خود جای می دهد؛ این شامل یک تانک فرماندهی حامل فرمانده گردان و یک زرهپوش فرماندهی بیامپی۱-کی برای رئیس ستاد گردان می شود. علاوه بر این تانک و زرهپوش فرماندهی دسته مخابرات شامل یک گروه سیگنال با ایستگاه های رادیویی است که در یک نفربر شنی دار ام تی-ال بی حمل می شود.
ارائه دهنده پشتیبانی و آماد به گردان یک دسته لجستیک تحت فرماندهی یک افسر جزء است؛ این شامل یک گروه نگهداشت با یک کارگاه متحرک، یک گروه حمل و نقل تشکیل شده از تانکرهای سوخت رسان و کامیون های تدارکاتی یک آشپزخانه صحرایی و در بعضی از یگان های یک گروه بازیابی زرهی و در نهایت یک ایستگاه بهداری با آمبولانس های بانمک گاز-۳۹۶۲ می شود. این گردانهای تانک معمولاً ارگانیک برای تیپها و هنگها هستند، اما میتوانند مستقل و یا تابع واحدهای بزرگتر نیز باشند.
اگرچه روسیه به یک سازمان رزم تیپ-محور روی آورد در بازه زمانی ۲۰۰۸-۲۰۰۹ اما تا به حال بسیاری از لشکرها دوباره سازماندهی شده اند؛ تیپ ها و هنگ های تانک هر یک سه گردان تانک حمایت شده توسط یک گردان مکانیزه دارند.
تفاوت اصلی بین تیپ و هنگ این است که هنگ های تانک جزئی از لشکر هستند در حالی که تیپ های تانک مستقل هستند به این معنی که تیپ ها تعداد بیشتری از واحدهای پشتیبانی را به ویژه در دسته های توپخانه و دفاع هوایی دارند.
در مقابل تیپ ها و هنگ های مکانیزه هر یک یک گردان تانک برای حمایت از سه گردان پیاده (مکانیزه) خود دارند. لشکرهای نیروی زمینی معمولاً از سه یا چهار هنگ مانور تشکیل می شوند. یک نمونه لشکر چهارم گارد تانک است که دارای دو هنگ تانک و یک هنگ مکانیزه است، دیگری لشکر ۹۰ گارد تانک است که دارای سه هنگ تانک و یک هنگ مکانیزه است.
در نقش پشتیبانی آتش هنگ های تانک معمولا یک گردان ۱۸قطعه ای از هویتزرهای خودکششی ۱۲۲ میلیمتری گوازدیکا دارند با این حال هویتزرهای ۱۵۵میلیمتری نیز به عنوان توپخانه هنگ مرسوم هستند. هر هنگ همچنین شامل یک آتشبار ۸قطعه ای از خمپاره اندازهای ۱۲۰ میلیمتری، یک آتشبار پدافند هوایی در کنار سایر یگان های پشتیبانی رزمی است.
علاوه بر هنگ های مانور هر لشکر تانک معمولا یک هنگ توپخانه خودکششی با دو گردان هویتزر ۱۵۲میلیمتری و یک گردان راکتانداز در کنار یک هنگ پدافند هوایی، گردان های مخابراتی، شناسایی، مهندسی رزمی، آماد و پشتیبانی و بهداری و همچنین گروهان های جنگال، پهبادی، ش.م.پ.ه، تخلیه و دژبانی هست.
خارج از نیروهای زمینی، نیروهای هوابرد روسیه نیز مجهز به گردان های تانک در سطح لشکر هستند، هرچند که مشخصا قابل پرتاب هوایی نیستند تانک ها بیشتر به جهت فراهم کردن پشتیبانی آتش حفاظت شده و اثر شوک/ضربتی توسط نیروهای هوابرد مورد استفاده قرار می‌گیرند. قابل ذکر است که این نیروها عمدتا به عنوان پیاده نظام واکنش سریع با آمادگی بالا و قابل اعتماد (سیاسی) به جای عملیات های هوابرد عمل می کنند.
به عنوان مثال لشکر هفتم یورش هوایی کوهستانی گارد مستقر در نووراسییسک گردان ۱۰۴تانک مستقل، مجهز به تانک های تی-۷۲ام۳ را تحت امر خود دارد، جدیدا تیپ های مستقل یورش هوایی نیز گروهان های تانک مستقل را به ساختار رزم خود افزودند.
خب، این بیشتر واحدهای تانک روسیه است، اما روسیه تقریباً هرگز یگانها را در پیکربندی خالص غیر مخلوط خود که در اینجا توضیح دادم، به کار نخواهد گرفت. شایعترین یگان عمل کننده در ارتش روسیه، گردان تقویت شده است که در رسانه های غربی به طور معمول به عنوان گروه تاکتیکی گردان یا «BTG» نامیده می شود.
این گردان های تقویت شده گردان هایی ترکیبی هستند که در حول یک گردان مانور به عنوان هسته اصلی عملیاتی تشکیل شده اند و معمولا با عناصر پشتیبانی در سطح هنگ، تیپ و یا لشکر تقویت می شوند.
با توجه به ماهیت موقت خود ساختار رزمی این گردان های تقویت شده با توجه به شرایط میتونه تغییر کنه اما ما اگر بخواهیم درباره یک گروه رزمی تانک صحبت کنیم، معمولا در حول یک گردان تانک تشکیل می شود و معمولا توسط یک گروهان مکانیزه از گردان مکانیزه تیپ و یا هنگ خود تقویت می شوند.
در رابطه با پشتیبانی آتش معمولا یک گردان توپخانه از هر گردان تقویت شده حمایت می کند که معمولا متشکل از دو یا سه آتشبار راکتی و هویتزرهای ۱۵۵ و یا ۱۲۲میلیمتری می شود. اعدفاع هوایی محلی نیز معمولا توسط یک یا دو آتشبار پدافند هوایی فراهم می شود اما در عملیات‌های گسترده تر ممکن است اینها در سطح یک شبکه پدافندی یکپارچه ساماندهی شوند.
سایر ملحقات متغیر هستند اما می توانند شامل عناصر جنگ الکترونیک، پهپادها، جوخه شناسایی، مهندسی رزمی، عملیات ویژه و سایر واحدهای پشتیبانی باشد. در نهایت باید گفت که در تئوری هر تیپ و یا هنگ باید به اندازه کافی گردان مانور جهت تشکیل سه گروه تاکتیکی گردان داشته باشد و فرضا الان روسیه با اعزام بیش از ۸۰ گروه گردان تاکتیکی در مرزهای اوکراین، قریب به ۲۶ تیپ/ هنگ در نزدیکی اوکراین و در بلاروس دارد!
