دسته بندی پهپاد از نوع RQ بوده که نمایان می کند این پرنده مأموریت های شناسایی را بر عهده دارد.
کلاس عملیاتی پهپاد RQ-4 Global Hawk از نوع ارتفاع بالا و مداومت پروازی زیاد (HALE: High Altitude Long Endurance) است.
این پهپاد دارای مخازن سوخت داخلی در درون بال و بدنه است و از یک موتور توربوفن رولز ریس ای ایی ۳۰۰۷ اچ بهره می‌برد که با نام F137 نیز شناخته می‌شود و دارای توان ۷۰۵۰ پاوند میباشد.
گلوبال هاوک قابلیت سکون دراز مدت در منطقه تحت پوشش (Long Dwell Broad Area Coverage) و تشخیص پیوسته منطقه تحت پوشش (Continuous Spot Coverage) را به کمک سنسورهایی با وضوح بالا دارد.
حضور مستمر ۲۴ ساعته این پهپاد، نظارت مداوم و تعقیب اهداف را حمایت خواهد کرد.
گلوبال هاوک روی سیستم شناسایی رادار برای تمامی شرایط آب و هوایی و نواحی وسیع و قدرت تشخیص بالا که می توان با آن تصاویری با کیفیت بالا را تهیه کرد طراحی و ساخته شده است.
RQ-4 Global Hawk محموله نوع رادار روزنه مصنوعی (SAR: Synthetic Aperture Radar) و سیستم های الکترو اپتیکالی و مادون قرمز (EO/IR: Electro-Optical/Infrared) را با هم حمل می کند و به صورت هدایت ماهواره ای یا کنترلر زمینی عمل کند.
این پهپاد مستعد برای شناسایی و نظارت در ارتفاع بالاست و می تواند تا شعاع تقریبا ۵۰۰۰ کیلومتر از محل پرتاب، عملیات کند.
همچنین این توانایی را دارد که تا ۲۴ ساعت در ارتفاع ۶۰۰۰ فوتی ( تقریبا ۲ کیلومتری) روی ناحیه هدف پرواز انجام دهد. اولین پرواز این هواگرد در پایگاه هوایی Edwards در ۲۸ فوریه سال ۱۹۹۸ انجام شد.
گلوبال هاوک می تواند از هر دو روش خط دید مستقیم ارتباطات (Direct Line of Sight) و خط ماورای دید باند Ku SATCOM با ایستگاه زمینی ارتباط برقرار کند.
توانایی روش خط دید مستقیم تا ۲۷۴ مگا بایت در ثانیه و برای باند Ku SATCOM تا ۵۰ مگا بایت در ثانیه می باشد.
اما در آینده کاربران مستقل از ایستگاه های زمینی نیز می توانند به صورت مستقیم تصاویر را از این پرنده دریافت نمایند.
در مارس سال ۱۹۹۹ و در حالی که این پرنده در اوج کیفیت خود بود یکی از نمونه های دارای محموله آن، کنترل خود را از دست داد و در تصادف هوایی (Crash) از بین رفت و همین امر سبب شد تا مطالعات روی کیفیت و کارایی نظامی این پرنده حداقل دو ماه به تأخیر بیفتد.
برنامه پهپاد ارتفاع بالاو مداومت پروازی زیاد(HAE UAV) شاهین جهانی Global Hawk یک مفهوم نمایش پیشرفته تکنولوژی است که برای تامبن خواسته های دفتر استحکام دفاع هوایی ایالات متحده Defense Airborne Reconnaissance Office's (DARO) در فراهم کردن قابلیت شناسایی دراز مدت برای ستاد مشترک ارتش طراحی شد.
شناسایی دراز مدت توسط مسئول این دفتر M Gen Kenneth Israel این گونه تعریف شد : توانایی تخلیه بار یا مهمات (Supply) مناسب و تهیه اطلاعات از هرکجا حتی درون قلمرو دشمن در شب یا روز بدون توجه به شرایط آب و هوایی بنا به نیاز نیروهای عملیاتی مستقر در منطقه. 2 نوع سیستم HAE UAV تحت این برنامه توسعه یافتند اول یک طرح قراردادی( conventional design (Tier II Plus و دوم طرحی با قابلیت رویت کم :
(Low Observable configuration (Tier III Minus
پهپاد Tier II Plus مستعد برای شناسایی و نظارت در ارتفاع بالاست و میتواند تاشعاع 3000 ناتیکان مایل ( تقریبا 5000 کیلومتر) از محل پرتاب عملیات کند. همچنین این توانایی را دارد که تا 24 ساعت در ارتفاع 6000 فوتی ( تقریبا 2 کیلومتری) روی ناحیه هدف پرواز انجام دهد. این هواگرد میتواند محموله های الکترو اپتیکالی (EO) و مادون قرمز (IR) و رادار روزنه مصنوعی synthetic aperture radar از نوع (SAR) را باهم حمل کرده و به صورت هدایت ماهواره ای یا کنترلر زمینی عمل کند. اولین پرواز این هواگرد در پایگاه هوایی ادواردز در 28 فبریه سال 1998 انجام شد.
این پهاد قابلیت سکون دراز مدت و در منطقه تحت پوشش long dwell, broad area coverage و تشخیص پیوسته منطقه تحت پوشش continuous spot coverage را به کمک سنسور هایی با وضوح بالا دارد. حضور مستمر 24 ساعته این پهپاد نظارت مداوم و تعقیب اهداف را حمایت خواهد کرد. این پرنده روی سیستم شناسایی رادار برای تمامی شرایط آب و هوایی و نواحی وسیع و قدرت تشخیص بالا و که میتوان با آن تصاویری با کیفیت بالا را تهیه کرد و همچنین قدرت هدفگیری دقیق تمرکز کرده است. این پهپاد محموله رادار و سیستم های EO/IR را با هم حمل میکند.
اما رادار این پرنده دارای چند حالت میباشد:
SAR که به کمک آن قدرت تشخیص در ارتفاع 30 سانتی متری را برای این پرنده فراهم میکند.
و حالت GMTI تاسرعت 4 گره در همه فواصل از 20 تا 200 کیلومتری.
Global Hawk ساختار موجود شناسایی تاکتیکی هوابرد را برای طراحی ماموریت و داده پردازی و بهره برداری از داده ها وانتشار آنها یکی خواهد کرد. این پهپاد هر دو قابلیت جستجوی راداری نواحی عریض و تصویر برداری EO/IR با 4000 نانو متر مربع در هر ماموریت با وضوح 1 متر و 1900 عکس در هر ماموریت با وضوح 0.3 متر را دارد.
این پرنده وقتی با سیستمهایی چون ( Joint Deployable Intelligence Support System (JDISS و ( Global Command and Control System (GCCS تبادل اطلاعات میکند میتواند تصاویری را که گرفته برای تصمصم گیری آنی در اختیار فرماندهان مستقر در مرکز فرماندهی قرار دهد. اطلاعات این هواگرد برای مقاصدی مثل نشانه ها و اخطار(Indications and Warning (I&W و نشانه کردن cueing و حمله و ضد حمله سریع rapid strike/restrike یا آنالیز اطلاعات دریافتی به کار میرود. تصاویر گرفته شده توسط پهپاد به سایتهای مخصوص که از فرمت استاندارد وسایل ارتباطی موجود استفاده میکنند منتقل شده و تصاویر منتخب وگزارشات میتوانند به وسیله صوت و یا اطلاعات خام Data بصورت الکترونیکی پخش شوند که فرمانده عملیات ارجحیت تصاویر و نوع وسیله توزیع کننده اطلاعات را مشخص خواهد کرد.
این پرنده میتواند از هر دو روش خط دید مستقیم ارتباطات direct line of sight خط ماورای دید باند Ku SATCOM بااستگاه زمینی ارتباط برقرار کند. توانایی روش خط دید مستقیم تا 274 مگا بایت در ثانیه ( اگرچه در حال حاضر این امر کاملا امکان پذیر نیست ) و 50 مگا بایت در ثانیه برای باند Ku SATCOM میباشد اما در آینده کاربران مستقل از ایستگاههای زمینی نیز میتوانند به صورت مستقیم تصاویر را از این پرنده دریافت نمایند.
وقتی که ماموریت این پهپاد به فرماندهان ارشد یا افسران ستاد مشترک ارتش ابلاغ شود سیستم رادار تاکتیکی( Enhanced Tactical Radar Correlator (ETRAC و سیستم مدرنیزه شده بهره برداری از تصاویرModernized Imagery Exploitation System (MIES یاپردازشگر جایگزین تصویر برداری را به جریان خواهد انداخت که اگر این پهپاد در اختیار نیروی هوایی باشد از پردازشگر( Contingency Airborne Reconnaissance System (CARS و اگر در اختیار نیروی دریایی یا سپاه تفنگداران دریایی باشد از پردازشگر(Joint Services Imagery Processing System-Navy (JSIPS-N استفاده خواهد شد البته در هر صورت برای ایستگاههای زمینی فرقی نخواهد داشت.
اما در مارس سال 1999 و در حالی که این پرنده در اوج کیفیت خود بود یکی از نمونه های دارای سنسور آن کنترل خود را از دست داد و در تصادف از بین رفت و همین امر سبب شد تا مطالعات روی کیفیت و کارایی نظامی این پرنده حداقل 2 ماه به تاخیر بیفتد.
مشخصات فنی :
هدف اصلی : پهپاد ارتفاع بالاو مداومت پروازی زیاد
شرکت سازنده : Northrop Grumman, همراه با Ryan Aeronautical Center آمریکا
پیشرانه : یک موتور Rolls Royce (Allison) AE3007H با کشش 7,150 lb
طول : (RQ-4A) 44 feet (13.4 meters); RQ-4B, 47.6 feet (14.5 meters)
عرض بال ها : (RQ-4A) 116 feet (35.3 meters); (RQ-4B) 130.9 feet (39.8 meters)
ارتفاع : (RQ-4A 15.2 (4.6 meters); RQ-4B, 15.3 feet (4.7 meters
وزن : (RQ-4A, 11,350 pounds (5,148 kilograms); RQ-4B, 14,950 pounds (6,781 kilograms
حداکثر وزن برخاست : (RQ-4A, 26,750 pounds (12,133 kilograms ); RQ-4B, 32,250 pounds (14628 kilograms
گنجایش سوخت : (RQ-4A, 15,400 pounds (6,985 kilograms); RQ-4B, 17,300 pounds (7847 kilograms
محموله : (RQ-4A, 2,000 pounds (907 kilograms); RQ-4B, 3,000 pounds (1,360 kilograms
سرعت : (RQ-4A, 340 knots (391 mph); RQ-4B, 310 knots (357 mph
سقف پروازی : (meter 18,288 (feet 60.000
خدمه کنترل زمینی : 3 نفر (LRE pilot, MCE pilot and sensor operator)
قیمت هر فروند : RQ-4A, $37.6 million; RQ-4B, $55-$81 million
