درسال1974 کمپانیهای آگوستا وستلند ایتالیا و MBBآلمان با همکاری یکدیگرقصدتولیدهلیکوپتری نظامی -تهاجمی مشتق از هلیکوپترهایBo105و A109را باکدA-MBB11نمودند.

دوشرکت،مطالعاتی را درمورد طرحی جدید آغاز نموده بودند ولی در سال 1975 همکاری آنها عمدتا بدلایل صنعتی متوقف گردید.پس از آن آگوستا خود به تنهایی تصمیم به تهیه هلیکوپتری منطبق با مشخصات مورد نیاز ارتش ایتالیا گرفت.

ارتش ایتالیا خواستار هلیکوپتری بود که در اصل نقش ضدتانک داشته ولی قابل استفاده برای ماموریت های حمله به مواضع زمینی نیز باشد.
 


هلیکوپتر مورد تقاضا می بایست قادر به انجام این ماموریت ها در جبهه های عملیاتی ناتو در دهه 1990و نیز قادر به انجام عملیات چه در روز و چه در شب و حتی در شرایط یخبندان سبک باشد.حداکثر وزن برخاستن هلیکوپتر در نقش ضدتانکی می بایست 8160 پوند بوده و قادر به ایستایی(HOVER)در شرایط استاندارد20درجه در ارتفاع 6500 پا بدور از تاثیر زمین(Ground Effect)باشد..


میزان اوج گیری حدود ده متر بر ثانیه و سرعت افقی250کیلومترتعیین گردید.اندیشه آگوستا در ابتدا طرح هلیکوپتری ضدتانک برگرفته ازA-109بود ولی باتوجه به 20 درصد اضافه وزن موردنیاز برای نقش ضدتانک و عدم توانایی در ارایه مقدورات رضایت بخش،این ایده به فراموشی سپرده شد ضمن اینکه تهیه چنین هلیکوپتر کجداری هزینه زیادی را نیز می طلبید.

از این رو تنها راه منطقی عمل برای آگوستا این بود که از صفر آغاز نمایدو A-129از همین جا متولد گردید.پارلمان ایتالیا در ژون 1977 بودجه طرح تولید آنرا تصویب نموده و از همان هنگام به بعد آگوستا عزم خود را برای تحویل اولین سری که نام مانگوستا بر آن نهاده شده بود در سال 1986 جزم نمود.یکی از الزامات ارتش ایتالیا تصاحب هلیکوپتری با ماندگاری بالا بود و برای تصریح آن صفات زیر مقرر گردید.

کشف هلیکوپتر بایستی بسیار مشکل باشد و در صورت کشف شدن زدن آن مشکل باشد و در صورت مورد اصابت قرار گرفتن حتی با وجود میزان بالای صدمات قادر به انجام ماموریت محوله باشد و در نهایت اگر میزان صدمات وارد شده به شدتی باشد که در شرایطی نزدیک به سقوط ناچار به فرود باشد برای سرنشینان خود حد بالایی از محافظت و ماندگاری و بقا فراهم آورد .


الزامات ذکر شده تاثیری عمیق بر طراحی و ابعاد بدنه هلیکوپتر داشت.آ129 مانگوستا نسبتاً کوچک بوده و به ادوات کاهنده صدا،سیستم های کاهش علایم راداری و محافظت سرنشینان و قطعات حیاتی مجهز است.تمام قطعات این هلیکوپتر توان تحمل اصابت گلوله های آتش بارهای 12/7 میلی متری شلیک شده از فاصله 800متر را داشته و آزمایشات نشان داده که قادر به جان بدر بردن از گلوله های 23 میلی متری نیز می باشد.کلاهک روتور اصلی طوری طوری طراحی و ساخته شده که حداکثر محافظت را برای مکانیزم کنترل فراهم آورده است.

آ-129 به سیستم کنترل پروازی یک پارچه مولتی پلکس مجهز است که به گفته آگوستا وستلند اولین هلیکوپتر مجهز به چنین سیستم پیشرفته ای است.این سیستم از دو پروسسور اصلی سود می جوید که در 40 درصد ظرفیت خود کار می کنند.این دو پروسسور تقریباً همه عوامل موثر در نوع ماموریت محوله را پردازش کرده و بار کاری سرنشینان رابه حداقل رسانده اند.

ارتش ایتالیا مقرر داشته بود که پروسسورها بایستی قادر به انجام حداقل 220ماموریت سه ساعتی قبل از پیش آمدن عیبی اساسی باشند.آگوستا در آزمایشات نشان داده است که سیستم قادر به انجا 2488 ماموریت سه ساعته هر گونه عیبی است .با توجه به اینکه آ-129 در مجاورت کامل خطوط مقدم دشمن عمل خواهد کرد آگوستا حداکثر تلاش و تاکید را در قابلیت سرویس و نگهداری فنی آن به کار برده است.

هلیکوپتر باید به ویژه ضریب ساعت پرواز به ساعات سرویس مورد نیاز خوبی را دارا باشد.در این راستاآگوستا هدفی قطعی برای خود تعیین نموده و مصمم به نیل به ارقامی بهتر از هلیکوپترهای آپاچی هیوز شد.به عنوان مثال گفته می شود که تعمیر و نگهداری سیستم های دینامیک به ازای هر ساعت پرواز به کمتر از 30 دقیقه سرویس نیازمند است.ماندگاری و بقای سرنشینان بعد از فرودی اضطراری توسط بدنه ای که مچاله شدن داخلی را به کنتر از 20 درصد محدود ساخته و صندلی هایی که برخوردی به شدت 43 برای شتاب ثقل زمین را به شوکی معادل 15(جی)وارده به سرنشینان کاهش می دهند میسر گشته است.ارابه های فرود سخت بدون صدمه به بدنه هستند.



اگر به الزامات فوق این حقیقت را نیز اضافه کنیم که ارتش ایتالیا خواستار این بود که به غایت مقاوم بوده و دارای ECM آ-129 قادر به عمل کرد در شرایط آلودگی اتمی،شیمیایی،میکروبی بوده،نسبت به اخلال الکترونیکی تسلیحات آفندی و پدافندی گسترده ای شامل موشک های (تاو)باشد می توان به عظمت و عمق تلاش و جدیت گسترده و متعهدانه آگوستا در تحقق این پروژه پی برد.

آ-12940 درصد بودجه تحقیقاتی(آر &دی)شرکت را به خود جذب نموده و تا زمان تحویل اولین نمونه به ارتش ایتالیا در سال 1986 بیش از دو میلیون ساعت کار تحقیقاتی و تولیدی انجام گشت و ساخت پیش نمونه های آزمایشی بیش ازیک میلیون ساعت کاربرد به طوری که کارشناسان امر این پروژه را جهش عظیم به جلو برای صنایع هوایی ایتالیا می پندارند.

مانگوستا 25 درصد از کبرا و 50 درصد از آپاچی سبک تر بوده و مواد کامپوزیت به کار رفته در آن 16 درصد وزن خالی را شامل می شودکه در این میان می توان روتور اصلی و قستم دم و روتور دم و بالچه ها را نام برد.آ-129 به دو موتور توربو شفت رولزرویس جی ای ام هر یک به قدرت 895اسب بخار مجهز است.هر یک از این موتورها در حالت اضطراری هم چون خاموش شدن یکی از موتورها در فرود یا برخاست قادر به تولید (sight)هزاوسی و پنج اسب بخار قدرت برای 2/5 دقیقه هستند.


طرح روتور اصلی و ترنس میشن به گونه ای است که امکان نصب سایت بر فراز آن در انواع تجسس شناسایی را میسر می سازد.از نظر تسلیحاتی مانگوستا قادر به حمل انواع تسلیحات شمال موشک های تاو و انواع راکت ها نسل سوم موشک های ضدتانک و هوا به هوا و برجک تیر بار است.دو بالچه جانبی جدا شونده آن هر یک قادر به حمل 500 کیلوگرم تسلیحات -200 کیلوگرم موشک های تاو(2الی 4 عدد)و 300کیلوگرم راکت (9تا 17)عدد تیر بار یا باک های بنزین کمکی هستند.
 


نویسنده:چازان