تعریف بمب افکن بی ۱ لنسر
بی-۱ لنسر یک بمب افکن استراتژیک و چهار موتوره نیروی هوایی آمریکا است که از بال متحرک بهره میبرد. این بمب افکن توسط شرکت راکول ( اکنون بخشی از شرکت بوئینگ) ساخته شده است. بی-۱ محصول نیاز نیروی هوایی آمریکا به یک بمب افکن مافوق صوت و دوربرد است که باید جایگزین بی-۵۲ استراتوفورترس میشد. نخستین مدل های این بمب افکن با نام بی-۱ ای در اوایل دهه هفتاد تولید شد اما ساخت آنها لغو و فقط ۴ فروند از آنها ساخته شد. در اوایل دهه هشتاد مجدداً این بمب افکن با نام بی-۱ بی با تاکید بر سطح مقطع راداری کم مورد بازنگری قرار گرفته و در سال ۱۹۸۶ به عنوان یک بمب افکن اتمی وارد خدمت در نیروی هوایی آمریکا شد. این بمب افکن در دهه نود به بمب افکن متعارف تغییر کاربری داده و در سال ۱۹۹۸ در عملیات روباه صحرا در بمباران عراق شرکت کرد. در سال بعد در عملیات ناتو در کوزوو شرکت کرد و پس از آن به همراه نیروهای ناتو در افغانستان و عراق وارد عملیات نظامی گردید. با بازنشسته شدن ای اف-۱۱۱ راون در سال ۱۹۹۸ و بازنشسته شدن اف-۱۴ تام‌کت در سال ۲۰۰۶ در حال حاضر بی-۱ تنها هواپیمای در خدمت بال متحرک نیروی هوایی آمریکا است. در آخرین برآورد ارزش ۱۰۰ فروند از این بمب افکن به همراه تجهیزات آن حدود ۲۰/۵ میلیارد دلار تخمین زده میشود
اشنای با بمب افکن بی-۱ لنسر
مشخصات عمومی بمب افکن بی-۱ لنسر
خدمه: ۴ فرمانده هواپیما، خلبان، افسر سیستم های دفاعی و افسر سیستم های تهاجمی
طول: ۱۴۶ فیت (۴۴/۵ m)
پهنای بال: ** باز شده: ۱۳۷ فیت (۴۱/۸ متر)
جمع شده: ۷۹ فیت (۲۴.۱ m)
ارتفاع: ۳۴ فیت (۱۰/۴ m)
بال: مساحت ۱٬۹۵۰ فیت مربع (۱۸۱/۴ m²)
وزن خالی: ۱۹۲۰۰۰ پوند (۸۷,۱۰۰ kg)
وزن بارگیری: ۳۲۶۰۰۰ پوند (۱۴۸۰۰۰ kg)
بیشینه وزن برخاست: ۴۷۷۰۰۰ پوند (۲۱۶,۴۰۰ kg)
پیشرانه: ۴× جنرال الکتریک اف-۱۰۱ جی‌ای-۱۰۲ توربوفن با پس‌سوز
نیرو ی خشک: ۱۴۶۰۰ پوند (۶۴٫۹ kN) هرکدام
نیرو با پس سوز ۳۰۷۸۰ پوند (۱۳۶٫۹۲ kN) هرکدام
عملکرد
سرعت بیشینه: ۱/۲۵ ماخ (۸۳۰ mph, 1340 km/h) at high altitude
شعاع عملیاتی: ۲۹۹۳ ناتیکال مایل (۳,۴۴۵ mi, 5,543 km)
برد ترابری: ۶۴۷۸ ناتیکال مایل (۷,۴۵۶ mi, 11,998 km)
سقف پروازی: ۶۰۰۰۰ فیت (۱۸,۰۰۰ m)
بارگیری بال: ۱۶۷ پوند بر فیت مربع (۸۱۶ kg/m²)
نسبت نیرو به وزن: ۰/۳۸
جنگ‌افزار بمب افکن بی-۱ لنسر
جایگاه‌ها: دارای ۶ جایگاه خارجی حمل تسلیحات و ۳ مخزن داخلی حمل بمب.
بمبها: ** ۸۴×ام کا-۶۲ مین دریایی
۲۴×ام کا-۶۵ مین دریایی
۳۰×سی بی یو ۹۷/۸۷/۸۹
۳۰×سی بی یو ۱۰۵/۱۰۴/۱۰۳
۲۴×جی بی یو ۳۱
۱۵×جی بی یو-۳۸
۲۴×ام کا-۸۴
۱۲×ای جی ام-۱۵۴
۹۶×جی بی یو-۳۹
۲۴×ای جی ام-۱۵۸
۲۴×بی-۶۱ بمب اتمی
۲۴×بی-۸۳ بمب اتمی
اشنای با بمب افکن بی-۱ لنسر
عملیات ها بمب افکن بی-۱ لنسر
بی-۱ لنسر از سال ۱۹۸۵ تا سال ۱۹۹۷ در نقش بمب افکن اتمی به ایفای نقش میپرداخت. با پایان یافتن جنگ سرد نقش لنسر به عنوان بمب افکن اتمی نیز پایان یافت و در سال ۱۹۹۰ با دو مورد آتش سوزی در موتور این بمب افکن کلیه پرواز های آنها در نقش بمب افکن اتمی لغو شد و با تعمیر و بازگشت مجدد به نیروی هوایی نقش بسزایی در جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ ایفا کردند. سپس از این بمب افکن در گارد هوایی ملی آمریکا استفاده شد. عملیات نظامی بعدی در سال ۱۹۹۸ و حمله به زیرساخت های عراق توسط آمریکا و انگلیس بود و پس از آن در سال ۱۹۹۹ به همراه نیروهای متحد در بالکان حضور فعال داشت. در جنگ افغانستان در سال ۲۰۰۱ و سپس اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ این بمب افکن حضوری پر رنگ داشته و بسیاری از نقش های بمب افکن قدیمی بی-۵۲ را بر عهده گرفت. آخرین مورد عملیات نظامی بمب افکن بی-۱ لنسر به سال ۲۰۱۱ و حمله به لیبی و سرنگونی رژیم معمر قذافی برمیگردد
سوانح هوایی بمب افکن بی-۱ لنسر
تا به حال ۹ بی-۱ لنسر در سانحه هوایی از بین رفته‌اند که در این بین ۱۷ نفر از خدمه این بمب افکن کشته شده‌اند. آخرین مورد حادثه مربوط به سال ۲۰۰۸ و در پایگاه هوایی العدید قطر بود که طی آن به علت نقص در سیستم هیدرولیک یک فروند بی-۱ بی به مانع بتونی برخورد و دچار آتش سوزی شد. در این سانحه سرنشینان هواپیما نجات پیدا کردند اما به علت انفجار تسلیحات، بمب افکن به طور کامل نابود شد.[
اشنای با بمب افکن بی-۱ لنسر
تاریخچه بمب افکن بی ۱ لنسر
دهه۱۹۵۰ نیروی هوایی امریکا در حال برنامه ریزی برای دریافت صدها بمب افکن مافوق صوت ایکس بی ۷۰ بود. این بمب افکن با سرعت بیش از سه ماخ توان نفوذ در ارتفاع بالا را در خاک شوروی داشت. ولی پیشرفت شوروی در سامانه های پدافند هوایی ارتفاع بالا باعث لغو این برنامه و رو اوردن نیروی هوایی به بمب افکن های ارتفاع پایین بود.
در تمامی طول دهه ۱۹۶۰ ارتش امریکا دنبال چنین بمب افکنی بود و حتی به صورت موقت بمب افکن اف بی ۱۱۱ را به خدمت گرفت .در سال ۱۹۶۹ نیروی هوایی برنامه ای ام اس ای را برای توسعه بمب افکن ارتفاع پایین اعلام کرد.
در سال ۱۹۷۰ ارتش پیشنهاد شرکت راکول را برای ساخت طرحی با نام ب۱ قبول کرد و جنرال الکتریک را برای ساخت موتور این بمب افکن تکلیف کرد.نیروی هوایی در نهایت با ساخت یک نمونه زمین پاییه و سه فروند برای تست های پروازی موافقت کرد و اولین ب۱ای که ارتش به ان کد لنسر داد ، در ۲۳ دسامبر سال ۱۹۷۴ اولین پرواز خود را انجام داد.نیروی هوایی خواهان به خدمت گیری ۲۴۰ فروند بی ۱ ای لنسر بود(B-1 Lancer)
لنسر در زمان خود از پیچیده ترین فناوری های دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بهره برده می برد . هواپیما دارای یک کپسول نجات مشابه اف۱۱۱ بود و همچنین از بال متغییر برای توان نشست و برخواست کوتاه و همچنین توان پرواز در ارتفاع پایین با سرعت صوت بهره می برد . می توانست به سرعت دو ماخ در ارتفاع بالا برسد و قرار بود در ارتفاع پایین سرعتی بین ۱٫۲ ماخ تا ۱٫۵ ماخ داشته باشد و قرار بود در مناطق حساس چون ورودی هوا از تیتانیوم استفاده شود ولی به دلیل صرفه جوی و تغییرات در ورودی هوا سرعت پرواز در ارتفاع پایین به زیر صوت کاهش یافت
سه پیش نمونه اول دارای کپسول فرار بودند ولی پیش نمونه چهارم دارای صندلی پرتاب شونده رو به بالای بود.
اشنای با بمب افکن بی-۱ لنسر
اشنای با بمب افکن بی-۱ لنسر
اشنای با بمب افکن بی-۱ لنسر
انچه شما باید در مورد بمب افکن بی ۱ لنسر بدانید
بی۱ لنسر نسخه ای که در نهایت به خدمت ارتش امریکا در امد یک بمب افکن بال متغیر با توان نشست و برخواست کوتاه تر از بمب افکنهای چون ب۵۲ و یا بی۲ بود و همچنین دارای توان بمب باران بهتر در تمامی ارتفاعات به دلیل بال متغیرش بود. بال دارای زاویه رفت و برگشت ۱۵ تا ۶۷٫۵ درجه بود و محل اتصال بال به بدنه به کناره های موتورهای بر می گشت.دارای دمی تی شکل ولی با زاویه پس گرا بود که به ان برای کنترل زاویه حمله در هنگام فرود کمک می کرد.بر خلاف ب۱ ای که توان رسیدن به سرعت ۲ ماخ را نیز داشت ب۱ ب تنها تا سرعت ۱٫۲۵ ماخ در ارتفاع بالا سرعت می گیرد و در ارتفاع پایین نیز مادون صوت است که دلیل ان کاهش سطح مقطعی رادار با برداشتن سطوح متحرک ورودی هوا و ایجاد سطوح مارپیچی در درون ورودی هوا بود که باعث کاهش هوای وروی هوا موتور و کاهش سرعت هواپیما شد.
بی ۱ از الومینوم و تیتانیوم ساخته شده بود و بسیار کم در ان کامپوزیت به کار رفته است و در برخی از قسمت های بدنه مانند بخش های جلو و ورودی هوای موتور از مواد جاذب رم استفاده شده است به صورتی که سطح مقطعی ب۱ بی ۲ % ب۵۲ است و سطح مقطعی ان را عدد ۲٫۴ تا ۰٫۵ متر مربع یعنی به اندازه جنگنده ای تایفون دانسته اند که به غیر از هواپیماهای استیلز رقیبی در این زمینه ندارد
هواپیما از چهار موتور توربوفن جنرال الکتریک جی ایی اف۱۰۱-۱۰۲ با توان هر یک ۱۷۰۰۰ پاوند بدون پس سوز و ۳۰۷۸۰ پاوند با پس سوز برای هر یک از موتورها بود. هواپیما می توانست با دو موتور نیز به راحتی در مواقع خاص به پرواز خود ادامه دهد. موتور بسیار ساده و کم هزینه ای است و هسته این موتور در موتور اف۱۱۰ که بر روی برخی نسخه های اف۱۴/ اف۱۵ و اف۱۶ نصب شده دیده میشود
موتور های به صورت دو به دو در دو غلاف در زیر ریش بال نصب شده اند . هر کدام از غلاف ها دارای یک واحد استارت برای دو موتور بودند
دارای هشت مخزن سوخت در درون بدنه است که دارای ظرفیت کل ۱۶۶۰۰۰ لیتر می باشد و میتواند در جایگاه داخلی جنگ افزار نیز سه مخزن سوخت ۳۳۹۰۰ لیتری برای پرواز بین پایگاه ها حمل کند. تمامی مخازن دارای سامانه تزریق گاز نیتروژن برای خاموش کردن اتش هستند و از یک جایگاه سوختگیری هوایی در جلوی کابین برخوردار است که سوختگیری هوایی را بسیار اسان تر از بمب افکنی چون ب۵۲ به دلیل دید بهتر می کند.
بمب افکن دارای چهار خدمه است، خلبان، کمک خلبان، افسر رادار و تسلیحات ، ناوبر و کنترل کننده تجهیزات دفاعی. تمامی انها بر روی صندلی پرتاب شونده صفر صفر رو به بالا قرار دارند . همچنین بمب افکن دارای یک توالت و یک سامانه برای گرم کردن غذا یا گرم نگهداشتن غذا است. همچنین برای رسیدن به کابین باید از یک نردبان پشت چرخ جلو بالا رفت
هواپیما دارای یک دستگاه رادار ارایه فازی غیر فعال ای پی کیو ۱۶۴ است که بر اساس رادار ای پی جی ۶۶ جنگنده اف۱۶ ساخته شده.این رادار با دیش ثابت دارای ۱۵۲۶ گیرنده و فرستند بر روی دیش خود است و توان اسکن الکترونیک را بدون تغییر جهت دیش را دارد.رادار توان پوشش ۱۰۵ درجه در سمت را دارد … این رادار توان نقشه برداری از سطح زمین ، توان کشف و رهگیر اهداف زمینی حتی خودروهای در یک جاده و یا کشف و ثبت اهداف ثابت حتی دیوار یک متری روی زمین را دارد. راداری با توان روزنه ساختگی هر هدف رو زمین را به صورت دو بعدی ثبت کرده و میتواند هرگونه تغییر در سطح زمین را کشف کند. توان هوا به هوا رادار ان محدود و تنها به کشف هواپیما سوخت رسان محدود میشود
بی۱ دارای یک سامانه ناوبری بر مبنای تعقیب عوارض زمین، یک ارتفاع یاب راداری ای اس ان ۱۲۱ ساخت هانویل، سامانه هشدار دهنده راداری ای ال کیو ۱۶۱ ، سامانه دفاعی ای اس کیو ۱۸۴ که وظیفه ان کنترل خودکار جنگ الکترونیک و هشدار دهنده ها بود و همچنین هشت دکل پرتاب کننده شراره و پوشاله ای ال ایی ۴۹ را نیز در بر می گیرد
خلبان و کمک خلبان هر یک ، دارای یک نمایشگر چند کاره تک رنگ هستند و سه نمایشگر دیگر نیز در اختیار دو خدمه دیگر است .
سه دهلیز داخلی پشت سر هم در درون بدنه قرار داشت که دارای سه درب جدا بود. دو دهلیز پشت سر هم در قسمت جلو و یک دهلیز با فاصله در قسمت عقب قرار دارد . دهلیز داخلی دارای یک سکوی پرتاب بمب چرخان بود که دور تا دور ان بمب متصل شده و با چرخشش بمب ها رها می شوند.
ب۱ب توان حمل ۳۴ تن بمب را به صورت اسمی روی کاغذ دارد که می توان از جمله تا ۲۴ بمب اتمی ب ۶۱ و یا ب ۸۳ و یا تا ۸۴ بمب ۲۲۵ کیلوگرمی مارک ۸۲ و یا ۸۴ عدد نسخه مین دریایی مارک ۸۲ و یا ۲۴ بمب ۹۰۰ کیلوگرمی مارک ۸۴ ویا ۲۴ مین دریایی و یا ۳۰ بمب خوشه ای و یا ۲۴ بمب هدایت ماهوره ای جی بی یو ۳۱ با وزن ۹۰۰ کیلوگرم و یا تا ۴۸ بمب هدایت ماهواره ای جی بی یو ۳۸ و یا ۵۴ ویا تا ۲۴ سلاح دوربرد هدایت شونده ای جی ام ۱۵۴ ویا ۲۴ موشک کروز ای جی ام ۱۵۸ ویا تا ۹۶ و یا ۱۱۴ تیره بمب هدایت ماهواره ای کوچک جی بی یو ۳۹
ب۱ ب توان تسلیحاتی فوق العاده ای دارد. برای بمب باران فرشی و استراتژیک می تواند ۸۴ بمب مارک ۸۲ را حمل کند و یا برای نابودی اهداف بزرگتر تا ۲۴ بمب مارک ۸۴ . میتوان با کمک ۴۸ و یا ۹۶ بمب ماهواره ای به صورت مستقل در یک پرواز به ۴۸ ویا ۹۶ هدف مختلف با دقت کمتر از سه متر درگیر شود. دو سلاح تهاجمی دوربرد ای جی ام ۱۵۴ با برد ۱۲۰ کیلومتر و ای جی ام ۱۵۸ با برد ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتر بسته به مدل این توان را در اختیار ب۱ می گذارد که بدون ورود به منطقه خطر ویا حتی کشور متخاصم دست به اتش بر علیه اهداف خود بزند.
با در نظر گرفت سطح مقطعی کم ب۱ توان پرواز در ارتفاع پایین و سامانه های جنگ الکترونیک ان توان نفوذ در یک شبکه پیچیده پدافندی را به خوبی در ارتفاع کم دارد. بمب افکن توان پرواز در هر شرایط اب و هوایی را دارد و می تواند به صورت خودکار دست به ناوبری خودکار در ارتفاع زیر ۱۰۰ متر بزند .
ب۱ دارای برد انتقالی ۱۱۹۰۰ کیلومتر است ولی با ۲۴ بمب مارک ۸۴ و یا همین میزان بمب هدایت ماهواره ای بدون سوختگیری هوایی و سرعت مادون صوت ۵۵۰۰ کیلومتر برد دارد که البته با توان سوختگیری هوایی ان برد ان نامحدود است
تا سال ۱۹۸۸ در مجموع ۱۰۴ فروند ب۱ لنسر شامل چهار فروند بی۱ ای و ۱۰۰ فروند ب۱ب تولید شد.ب۱ ب از زمان ورود به خدمتش در سال ۱۹۸۶ همواره مورد بهسازی های قرار گرفته است. این بهسازی ها بیشتر شامل تغییر ماهیت ماموریت ان بوده. ب۱ ب به عنوان یک بمب افکن اتمی ساخته شد و دارای سامانه پرتاب بمب دقیقی نبود زیرا برای پرتاب بمب اتمی چند ده متر و یا چند صد متر خطا خیلی اهمیت نداشت. در اولین ارتقاء با نام بلوک ای توان حمل تا ۸۴ بمب مارک ۸۲ را به عنوان یک سلاح متعارف سقوط ازاد غیر هدایت شونده را نیز پیدا کرد و همچنین سامانه پرتاب بمب ان برای افزایش دقت بهسازی شد . بلوک بی ارتقاء در توانایی رادار برای نقشه برداری از سطح زمین و همچنین قابلیت جنگ الکترونیک بود که در سال ۱۹۹۵ انجام شد،بلوک سی شامل ارتقا برای حمل تا ۳۰ بمب خوشه ای بود که بین سال های ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۸ اجرا شد ، بلوک دی شامل نصب سامانه مکان یاب جهانی جی پی اس و توان حمل و پرتاب بمب های هدایت شونده ماهواره ای در کنار ارتقاء سامانه پرتاب کننده شراره و پوشاله و جنگ الکترونیک بود. این تغییرات بین سالهای ۱۹۹۸ تا ۱۹۹۹ انجام شد. بلوک E شامل ارتقاء رایانه ماموریتی و همچنین نصب دو سلاح دوربرد ای جی ام ۱۵۴ و ای جی ام ۱۵۸ با هدایت ماهواره ای و دقت بین یک تا سه متر برای تهاجم هوایی دوربرد شد . این تغییرات در سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ داده شد. همچنین در سال ۲۰۰۷ غلاف نشان گذاری لیزری اسنایپر بر روی ب۱ب لنسر نصب شد. اسنایپر یک غلاف نشان گذاری لیزری با دوربین دید حرارتی با برد کشف یک هدف در برد ۲۷ تا ۳۰ کیلومتر به ب۱ توان کشف اپتیکی اهداف و همچنین ناوبری شبانه در ارتفاع پست را بهتر از قبل می داد. در سال ۲۰۰۹ نیز این هواپیما توان حمل بمب هدایت ماهوارهی کم قطر جی بی یو ۳۹ را یافت. جی بی یو ۳۹ یک بمب سبک وزن هدایت شونده است که دارای برد پروازی تا ۱۱۰ کیلومتر است و می تواند ان را به دقت ۳ تا ۵متر بر طرف هدف پرتاب کرد. توان حمل ۹۶ تا ۱۱۴ تیره از این بمب توان فوق العاده ای را در اختیار ب۱ برای حملات تهاجمی دور از دستراس پدافند هوایی می گذارد.
همچنین برنامه های برای نصب سامانه های ارتباطی جدید، ارتقا کابین و سامانه ماموریتی بر روی ۶۲ فروند ب۱ ب بین سال های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹ وجود دارد.
ب۱ ب در سال ۱۹۸۶ زمان که عملیات شد به عنوان بمب افکن اتمی در وضعیت کامل هشدار اتمی قرار گرفت. در سال ۱۹۹۰ اتش سوزی در دو لنسر موقتا تمامی ناوگان را زمینگیر کرد ولی با فروپاشی شوروی از سال ۱۹۹۳ برنامه نصب سلاح های غیر اتمی از جمله بمب مارک ۸۲ روی ان اجرا شد. به دلیل عدم توان حمل سلاح متعارف در جنگ اول خلیج فارس شرکت نداشت
ب۱ اولین بار در سال ۱۹۹۸ در برابر عراق در عملیات روباه صحرا استفاده شد که در انجا دست به بمب باران اهدافی با بمب خوشه ای زد و در سال ۱۹۹۹ نیز بر ضد یوگسلاوی استفاده شد . در جریان جنگ سال ۲۰۰۳ به صورت گسترده ای استفاده شده و تنها طی شش ماه اول جنگ ۳۷۰۰ بمب هدایت ماهواره ای را افکند که ۴۰ % بمب های افکنده شده هدایت شونده بود. همچنین بر ضد طالبان در افغانستان به کار رفت. دقت پرتاب بمب ان انقدر بالا بود که با بمب های خوشه ای دست به پشتیبانی هوایی از نیروی هوایی زمین زد.همکنون ۶۶ فروند ب۱ ب در خدمت است و انتظار می رود تا زمان ورود به خدمت جایگزین برای ان دست کم تا سال ۲۰۳۰ در خدمت باقی بماند
اشنای با بمب افکن بی-۱ لنسر
با عقب رفتن بال ها در سرعت های بالا، فشار وارده بر آنها کم شده در نتیجه از میزان پسای اضافی که بالها در سرعت های بالا تولید می کنند کاسته می شود. مزیت دیگر بال متغیر این است که برای برخاست، می تواند بالهای خود را به میزان حداکثر باز کرد تا با سرعت کمتری توانایی تیک آف وجود داشته باشد. هواپیمای B1-B از چهار موتور توربوفن F-101 GE با سیستم پس سوز استفاده می کند که توانایی کشش هر یک حدود ۱۳۵۰۰ کیلوگرم است. به دلیل داشتن چنین موتورهای قدرتمندی است که این هواپیما را می توان جز هواپیماهای مافوق صوت
به حساب آورد، چرا که این بمب افکن می تواند با سرعت حداکثر ۱٫۲ ماخ در سطح دریا پرواز کند که از این لحاظ نیز برتری قابل توجهی نسبت به هواپیمای B-52 دارد. این هواپیما طولی قریب به ۴۴ متر داشته و عرض آن با بالهای کاملا باز حدود ۴۰ متر بوده و با بالهای بسته به حدود ۲۳ متر می رسد. حداکثر وزن برخاست این هواپیما بالغ بر ۲۰۰ تن است که رقم بسیار برجسته ای است. اولین مدل این هواپیما در سال ۱۹۸۵ تحویل شد و بعد از آن از سال ۱۹۸۶ به خدمت نیروی هوایی آمریکا در آمد و تا به امروز در سمت خود باقی است، هر چند که به تدریج ظهور بمب
اشنای با بمب افکن بی-۱ لنسر
الکترونیک در بمب افکن -۱B
کمپانی نظامی بویینگ BMAC یکی از کمپانی هایی است که در ساخت سیستم های ناوبری و الکترونیک این هواپیما شرکت داشته است.این کمپانی نقش بسیار زیادی در ساخت و توسعه سیستم های پیش اخطار الکترونیک این هواپیما داشته است.سیتم دفاعی و ناوبری این هواپیما که به اختصار OAS نامیده میشود شامل مدارهای پیچیده و حساس الکترونیک است که پرواز هواپیما را به سوی هدف را باعث شده و پرتاب بمب ها و موشک های آن را کنترل میکند.
لینکها برای کاربران مهمان قابل دسترسی نیست، برای مشاهده ی لینکها لطفا ثبت نام کرده و وارد شوید
همچنین این سیستم اعمال مربوط به دفاع را نیز بر عهده داشته وقادر به تست خود و سایر سیستم های داخلی هواپیما است.این سیستم با یک سری صفحه های نمایش و اسباب کنترل و سنسور ها در ارتباط بوده وقادر به کنترل و اداره عملیات جنگی سلاح های آن میباشد.این سیستم نوع بسیار کامل تر و پیشرفته تر
هواپیما های B-1 و B-52 است.این سیستم طوری طراحی شده که بتواند در آینده با سلاح هایی مثل موشک های کروز را به راحتی پذیرا باشد.
ایترفیس پیشرفته دیتا باس در بین اغلب بخش های سیستم ناوبری و المان های آن استفادخه شده استسیستم فرعی هواپیما توسط خط اطلاعاتی کامپیوتر ها کنترل میشوند.
بویینگ میگویدکه با استفاده از یک سیستم تدافعی جدید ناوبری اینرشال,یک رادار تدافعی جدید, و چندین رادار دوپلر و ارتفاع یاب جدید سیستم تسلیحاتی این هواپیما پیشرفت زیادی پیدا کرده است.سیستم ناوبری اینرشال B-1 از نوع SKN-2440 و ساخت شرکت سینگرکرفوت می باشد.در این سیستم اینرشال از قطعات دقیق ویک مینی کامپیوتر با سرعت زیاد استفاده شده است تا بار محاسباتی و عملیاتی کامپیوتر اصلی کمتر شود.در این هواپیما بویینگ از سیستم دوکاناله راداراز نوع APG-66 استفاده کرده است.این رادار قبلا در اف-۱۶ استفاده شد و جایگزین APQ-146 و APQ-144 در بی-۱ شده است.همین رادار جدید است که (بی-۱ بی)
این توانایی را داده است تا تا با سرعت صوت در ارتفاع ۷۰ متری حرکت کندو به فضای دشمن نفوذ کند.
در ساخت این رادار بویینگ با وستینگهاوس همکاری داشته است.از جمله مزایای این رادار کوچک بودن سطح مقطع و در نتیجه اندازه آن است.
(تله ران دایان)آنتن منفردی را ساخته است که با استفاده از آن سرعت هواپیما در محور های مختلف قابل اندازه گیری است.رادار ارتفاع یاب و نشان دهنده ارتفاع بی-۱ بی توسط هانیول ساخته شده است.پانل کنترل مرکزی توسط بویینگ ساخته شد.
ایستگاه های اپراتور دفاعی و تهاجمی B-1B
لینکها برای کاربران مهمان قابل دسترسی نیست، برای مشاهده ی لینکها لطفا ثبت نام کرده و وارد شوید
واحد های کنترل هواناوی و بخش های ذخیره اطلاعات , فرامین لازم برای پرواز توسط IBM ساخته شده است. IBM با استفاده از تکنولوژی مدرن در این هواپیما از حافظه های الکترونیک جدیدی استفاده کرده است که میتواند ۵۲۴۰۰۰ کلمه اطلاعاتی را در خود ذخیره کند.به علوه زمان دسترسی به این اطلاعالت بسیار سریع است.قابلیت ذخیره سازی این حافظه ها تا ۱ بیلیون بار قابل گسترش است. واحد های کنترل ناوبری این هواپیما از نوع AP-101F با گنجایش ۲۲۶۰۰۰ کلمه است.
این واحد قادر به انجام بیش از یک میلیون عملیات در ثانیه هستند.
صفحه های نمایش کابین بی-۱ بی اطلاعات مختلف را چه در حالت دفاع و چه در حالت حمله نشان میدهد.این صفحه شامل سه صفحه نمایش چند کاره,یک واحد نمایش الکترونیک و یک دستگاه ضبط تصویر می باشد.این تجهیزات توسط کمپانی اسپری ساخته شده است.اسپری همچنین صفحه نشان دهنده وضعیت عمودی,
سیستم تثبیت ژیروسکوپی, و سیستم کنترل پرواز این هواپیما را ساخته است.
سیستم های هوا ناوی دفاعی تهاجمی در B-1B
لینکها برای کاربران مهمان قابل دسترسی نیست، برای مشاهده ی لینکها لطفا ثبت نام کرده و وارد شوید
واحدی که سیستم های هواناوی بی-۱ بی را به هم وصل میکند MIL-STD-1553 نام دارد که یک باس مولتی پلکس الکترونیکی است.و با سرعت انتقال اطلاعات با سرعت ۱ مگا هرتز(یا ۱ میکرو ثانیه).با استفاده از این واحد دیگر احتیاج به ۱۰۰ کیلومتر سیم و ۳۲۰۰۰ قطعه دیگر در بی-۱ بی نیست.
AN/ALQ-161 سیستمی که توسط بخش (ایل کمپانی ایتون) ساخته شده و به هواپیما توان نفوذ در ناحیه تدافعی دشمن را میدهد. ALQ-161 در سال ۱۹۷۰ با موفقیت بر روی بی-۱ امتحان شد.این سیستم شامل کامپیوتر هایی است که به راحتی قابل برنامه ریزی میباشند.این سیستم پیچیده الکترونیک به طور مداوم وضعیت هواپیما و تجهیزات آن را با تهدیدات احتمالی آینده دشمن تطبیق میدهدتا حداکثر آمادگی برای برخورد -دفاع و حمله وجود داشته باشد.
هر سیستم AN/ALQ-101 تعداد زیادی آنتن گیرنده و فرستنده را شامل می شود که همه را نیز کنترل میکند.
این آنتن ها می توانند هر فرکانسی در هرجهت و باندی بگیرند.اینها در واقع گوش های هواپیما هستند.به علاوه این سیستم نیز دارای کامپیوتری است که در مخابرات هواپیما استفاده میشود.
سیستم الکترونیک بی-۱ بی احتیاج به توضیح بیشتری دارد ک به همین ها اکتفا میکنیم فقط باید بگوییم که بدون الکترونیک هواپیمایی به نام بی-۱ بی
نمی توانست وجود داشته باشد.
اشنای با بمب افکن بی-۱ لنسر
