USS Toledo – SSN-769(قسمت اول)نگارنده: هنگامیکه به دنبال تصاویر محفظه نگهداری راکتورهای اتمی S6G در زیردریایی های کلاس Los Angeles بودم, به مطلب مصور و بسیار زیبایی برخوردم که حاصل بازدید حقیقی نویسنده از زیردریایی USS Toledo بود و بخش عمده تصاویر آن برای اولین بار در محیط مجازی اینترنت قرار میگرفت. لذا برآن شدم تا مطلب مذکور را ترجمه و در اختیار علاقه مندان قرار بدهم. مقاله ذیل حاصل گزارش بازدید Bryan Jones از زیردریایی اتمی USS Toledo نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در سال 2010 میلادی میباشد که بطور محاوره ای ترجمه و از زبان وی بیان میگردد.ماه گذشته من برای بازدید از جدیدترین عضو مرمت شده زیردریایی های تهاجمی و اتمی کلاس Lon Angeles یعنی USS Toledo با شماره شناسایی SSN-769 دعوت شدم و به همراه آن سفری به سواحل شرقی آمریکا را تجربه نمودم. این بازدید از زیردریایی و دیدار مستقیم با خدمه آن به من فرصتی داد تا تجربیات ارزشمندی در خصوص تکنولوژی روز و ماموریت های USS Toledo و خدمه اش بدست بیاورم. USS Toledo به عنوان نمادی از شمشیر آزادی (Sword of Freedom) جهت انتقال گروه کوچکی از افراد, به حوضچه Cape Canaveral وارد شد. پس از ارائه یک گزارش کوتاه و مختصر در خصوص مسائل ایمنی همچون: چگونگی امداد در هنگام آتش سوزی, آشنایی با ساختار فرماندهی و لایه های عملیاتی در زیردریایی و ... سفر خود را به سمت مناطق شرقی اقیانوس اطلس آغاز نمودیم. ماموریت اصلی USS Toledo به عنوان یک عامل بازدارنده بسیار قوی در برابر تجاوز و تهاجم دشمن خارجی از طریق مرزهای آبی میباشد, با اینحال ماموریت هایی همچون: جمع آوری اطلاعات و جاسوسی, عملیات بر علیه سایر زیردریایی ها و شناورهای سطحی, حملات غافلگیرانه, مین گذاری دریایی, عملیات نجات و جستجو و همچنین ایفای نقش مجزا به عنوان یکی از عوامل اجرایی نیروهای ویژه (Special Forces) ایالات متحده, در رده سایر توانایی های بالقوه این زیردریایی اتمی قرار میگیرند. کلاس Los Angeles با 45 فروند زیردریایی فعال, به عنوان ستون فقرات ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده در این بخش قلمداد میگردد. USS Toledo یکی از 23 زیردریایی بهبود یافته (Improved) در این کلاس میباشد که در جریان پروژه مذکور, به طیف وسیعی از سیستم های پیشرفته رزمی و ناوبری مجهز گردیده است. علاوه بر این, کلیه 23 فروند مذکور با ایجاد برخی تغییرات بر روی برجک اصلی و دماغه, توانایی عملیات در زیر یخ سنگین و مناطق قطبی را نیز دارا میباشند. تاکنون آمار و ارقام بسیار زیادی در خصوص توانایی و قابلیت های این نسل از زیردریایی ها نوشته شده است, اما در حقیقت بسیاری از شاخص های این کلاس در رده اطلاعات محرمانه و طبقه بندی شده قرار میگیرند. بطور معمول, این زیردریایی میتواند به حداکثر سرعت 25 گره دریایی (حدود 47 کیلومتر در ساعت) و حداکثر عمق 800 فوت (حدود 244 متر) دست یابد. البته واقعیت این است که این زیردریایی در عمق های بسیار بیشتر نیز آزمایش گردیده است و آمار مذکور نقش محدوده ایمنی عملیات و عمق غیر تخریبی را ایفا مینمایند, زیرا این زیردریایی توانایی رسیدن به بازه سرعت های بیش از 30 الی 32 گره دریایی (حدود 56 الی 60 کیلومتر در ساعت) را نیز دارا میباشد. برای اثبات این موضوع, ما دقیقا" در عمق حدود 650 فوتی (199 متری) زیر آب با سرعت 20 گره دریایی (37 کیلومتر در ساعت) به سفر خود ادامه میدادیم. تاریخچه ساخت و تحویل USS Toledo به سال 1995 بازمیگردد. اما این نمونه در سال 2007  و در بندر Newport News ایالت ویرجینیا, وارد بازخانه مدرن سازی (Depot Modernization) گردید و در طول این پروسه سیستم های بسیار زیادی همچون: سونار, تسلیحات و سایر سامانه های رزمی مورد ارتقا و بروزرسانی قرار گرفتند. ارتقا این سیستم ها در جهت حفظ جایگاه برتر زیردریایی های مذکور در مقایسه با سایر نمونه های تحت خدمت نیروی دریای کشورهای دیگر انجام گرفت. سفر ما نیز به عنوان بخشی از پروژه بازتحویلگیری این زیردریایی پس از پایان پروسه Depot Modernization در روز بیست و یکم ماه فوریه تلقی میگردید.      با آنکه  USS Toledo به عنوان یکی از زیردریایی های کوچک نیروی دریایی ایالات متحده شناخته میگردد, اما هنوز هم با طول حدود 110 متر, ارتفاع 10 متر و مجموع جابجایی سطحی بیش از 6200 تن به عنوان یک نمونه سرآمد شناخته میشود. کلیه زیردریایی های کلاس Los Angeles از 2 محفظه اصلی تشکیل میشوند که یکی از آنها مخصوص موتور و کلیه اجزای آن به همراه محفظه راکتور, توربین ها و همچنین سیستم آب شیرین کن میباشد. این بخش به تنهایی حدود نیمه عقب زیردریایی را اشغال میکند. اما محفظه دیگر که در بخش جلوی بدنه قرار گرفته است و به تنهایی شامل 3 طبقه اصلی میگردد, مواردی همچون: فضای اقامتی کارکنان, سیستم های رزمی و تسلیحات, مرکز کنترل و مرکز سونار و کنترل آتش را در خود جای داده است. عرشه اول شامل: اتاق کنترل, سونار و مرکز حمله دقیقا" در زیر دکل اصلی رادار, پریسکوپ ها و کلیه تجهیزات ارتباطی قرار گرفته است. عرشه دوم شامل سالن غذاخوری, استراحتگاه سربازان و سوئیت افسران رسمی (نگارنده: Ward Room به محل اقامت افسران دارای درجه بالاتر از Midshipman یا همان ناوآموزان و دانشجویان آکادمیک نیروی دریایی اطلاق میگردد) میباشد. نهایتا" عرشه سوم و تحتانی زیردریایی نیز شامل اتاق اژدرافکن و کلیه محفظه های اژدر, موشک های Tomahawk و مین های دریایی میباشد. همچنین کنترل کننده های پرتابگرهای عمودی Tomahawk بخش جلوی بدنه نیز در این عرشه قرار گرفته اند. خدمه این زیردریایی بطور معمول شامل 14 افسر رسمی نیروی دریایی و 132 داوطلب خدمت در نیروی دریایی (سرباز وظیفه!) میباشند. اما در این سفر افراد متخصص بیشتری حضور داشتند که از آن جمه میتوانم به پزشک نیروی دریایی, دکتر Vanderweele اشاره کنم. هنگامیکه به سوی اقیانوس اطلس در حرکت بودیم, من فرصتی داشتم تا بخشی از وقت خود را در بالای دکل اصلی بگذرانم و از طلوع آفتاب و بازی دلفین ها در کنار بدنه زیردریایی لذت ببرم. صادقانه میگویم این بخش یکی از بهترین موارد سفرم بود! Bryan Jonesتاریخچه و مبدا پیدایش کلاس Los Angeles به سال های نخستین جنگ سرد بازمیگردد. در آن زمان زیردریایی های کلاس Los Angeles بطور انحصاری برای ایفای نقش اسکورت کننده ناوگروه زیردریایی ها و سایر ادوات سطحی به میدان نبرد وارد شدند. آنها در زمره بهره گیرندگان پیشرفته ترین تکنولوژی تسلیحاتی و قابلیت های رزمی در کنار کمترین صدای تولیدی در جهان قرار میگرفتند. با سقوط اتحاد جماهیر شوروی و فروپاشی آن, بسیاری از اهداف اولیه کلاس Los Angeles در ابهام و تردید قرار گرفتند. با اینحال امروزه حوزه ماموریت این زیردریایی ها بطور چشمگیر افزایش یافته است و میتوانند به عنوان یک اهرم بسیار قدرتمند در قبال تغییرات جهانی و جغرافیای سیاسی متاثر از تصمیمات ایالات متحده حاضر باشند. این زیردریایی ها میتوانند با انتشار اطلاعات بسیار اندک, در نقاط مختلف استقرار یابند و یا به مدت طولانی در ایستگاه های مشخص توقف داشته باشند و به عملیات های ویژه بپردازند. داوطلبان خدمت در زیردریایی به 2 گروه کلی تقسیم میشوند. گروه اول شامل داوطلبان خدمت سربازی است که بمدت 8 هفته آموزش ها و تمرینات لازم جهت زندگی به سبک نیروی دریایی ایالات متحده را آموخته اند و سپس به یگان زیرسطحی منتقل گردیده اند. اما گروه دوم شامل افرادی میشود که بصورت مستقیم متقاضی خدمت در ناوگان زیرسطحی هستند و نهایتا" به این بخش اعزام میگردند. پس از آنکه هر 2 گروه برای خدمت در ناوگان زیردریایی انتخاب گردیدند, به مدت 8 هفته دیگر آموزش های لازم و تخصصی در خصوص آتش نشانی, ترفندهای امداد و نجات, فیزیک و سایر موارد مورد نیاز جهت زندگی در زیردریایی را نزد مراکز آموزش تخصصی فرا میگیرند.در این بین سایر ملوانان و درجه داران رسمی نیز با حضور در تمارین و کلاس های آموزشی, تجربیات مرتبط با کار و زندگی در یگان های زیرسطحی را در اختیار داوطلبان قرار میدهند. این مراکز کلیه مبانی مرتبط با الکترونیک, عملکرد نیروگاه اتمی, ناوبری دریایی, مکانیک و سایر مباحث مرتبط را به داوطلبان آموزش میدهند. در این بین دانشکده تحصیلات تکمیلی نیروی دریایی نیز دوره هایی همچون: مهندسی آکوستیک, فیزیک دریا, مهندسی برق, تحقیق در عملیات شامل کاربردها تاکتیکی و حتی ریاضیات کاربردی و علوم کامپیوتر را به متقاضیان و افسران نیروی دریایی ارائه میدهد.  با اینحال آموزش های غیر حضوری در داخل زیردریایی نیز این امکان را به ملوانان میدهد تا در حین خدمت بتوانند از محتوای آموزشی بهره ببرند و بطور همزمان آنها را در محیط حقیقی بکار گیرند. خدمه USS Toledo از بالاترین سطح آموزش و آمادگی در جهت مقابله با مشکلات برخوردار هستند و بخوبی میدانند در زمان خطر, هیچ راهی برای دریافت کمک های خارجی وجود ندارد و این مهارت آنهاست که میتواند مشکلات مختلف را در محیطی کاملا" مستقل, برطرف نماید. بطور کلی 2 تعریف محوری وجود دارد:1- عملیاتی نگه داشتن زیردریایی بر اساس عملکرد نیروگاه و راکتور اتمی. 2- حفظ آمادگی کامل سیستم های رزمی در تمام شرایط.  بر اساس این 2 مولفه, آموزش و تمرین به عنوان دو بخش اکتسابی, بصورت روزانه  و ممتد دنبال میشوند.خیلی برایم جالب بود که بر خلاف ناوگان زیردریایی های روسیه و چین که عموما" سکان هدایت زیردریایی را بدست خبره ترین افسران و ملوانان میدهند, در USS Toledo بخش عمده ای از وظایف حساس و سنگین بر عهده افسران جوان با میانگین سن 19 و 20 سال گذاشته شده بود! در نیروی دریایی روسیه و چین, صرفا" اعضای ارشد و با تجربه بالا میتوانند هدایت زیردریایی را بر عهده بگیرند.   همه میگفتند من نسبت به سن اعضا و خدمه USS Toledo بشدت تحت تاثیر قرار گرفته ام! من این فرصت را داشتم تا با 2 تن از باهوشترین خدمه زیردریایی آشنا شوم و این دو عبارت بودند از سرناو سوم (Petty Officer - Third Class و یا PO3 معادل چهارمین درجه نظامی در نیروی دریایی و گارد ساحلی ایالات متحده میباشد) Gumina و سرناو سوم Dale که به عنوان افرادی بسیار مودب و آرام شناخته میگردیدند و در حاشیه امر دریانوردی, دارای استعداد و علایقی در زمینه مهدنسی شیمی و زبان ادبی نیز بودند. یکی دیگر از سرناو دوم (PO2) های بخش نیروگاه, همچون ستوان Vanderweele به دانشکده پزشکی رفته بود و دوره ای مشابه وی را فراگرفته بود. البته این فرهنگ و چیدمان بالا به پایین افراد که مدیون زحمات فرمانده Reckamp بود, در بسیاری دیگر از عملیات های وزارت دفاع ایالات متحده (DOD) نیز دیده میشود. من به همراه فرمانده Reckamp (درجه Commander یا همان Cdr. به عنوان بالاترین مقام اجرایی در ناوگان زیرسطحی و سطحی نیروی دریایی ایالات متحده شناخته میگردد) به عنوان کاپیتان USS Toledo یک بحث فوق العاده در خصوص عملکرد ساختار فرماندهی در مواجهه با وضعیت های اورژانسی و همچنین چگونگی جمع آوری اطلاعات و اتخاد تصمیم گروهی و ارزش گذاری بر نظرات کلیه اعضا در راستای اجرای سیاست موسوم به Everyone Have a Voice (هرکس یک صدا {نظر} دارد) داشتیم, که نتایج آن بسیار مسرت بخش بود. همچنین من بسیار خوشحال شدم از اینکه بحث ما به زمینه هایی همچون: تاریخچه و فلسفه علم به همراه پیامدهای تمارین مدرن نیروی دریایی و مفاهیم سیاسی آن کشیده شد. PO3 Gumina و PO3 Daleکلیه خدمه USS Toledo به سرپرستی فرمانده Reckamp و دریادار Davis در غالب 6 گروه مجزا شامل: رزم, فنی ومهندسی, اجرایی, ناوبری, پزشکی و تدارکات طبقه بندی میشوند. هر بخش بطور مجزا برای انجام وظایف مشخص در طول عملیات های روزانه زیردریایی و مراقبت از خدمه آن به فعالیت میپردازد. فرمانده Reckamp در اقامتگاه فرماندهیدریادار Davisکلیه سیستم های تسلیحاتی توسط واحد رزم به سرپرستی ستوان Lancaster کنترل میشوند. این واحد در زیردیایی USS Toledo به 4 بخش مجزا شامل: اژدرافکن, کنترل آتش, Sonar و عرشه کنترل تقسیم میگردد. واحد اژدر در عرشه پایینی قرار دارد و توسط مهندسین ماشین آلات (Machinist’s Mate یا MM معادل درجه مهندسین نیروی دریایی ایالات متحده میباشد که وظیفه حفظ و تعمیر و نگهداری از موتورها, ماشین آلات مکانیکی, تجهیزات پشتیبان و ... در شناورها و زیرسطحی های این کشور بر عهده دارند) مورد استفاده قرار میگیرد. واحد کنترل آتش دارای ارتباط تنگاتنگ با پارامترها تقرب و حملات غافلگیرانه میباشد. به همین دلیل واحد Sonar دقیقا" در کنار کنترل آتش قرار دارد و مجموع داده های هر 3 واحد به مرکز کنترل (Control Deck) منقل میگردد تا در آنجا مورد تحلیل و پردازش قرار بگیرد و سپس اعمال گردند. ارتباط میان کلیه بخش های سیستم های رزمی بصورت مداوم و پایدار ادامه دارد و کلیه تماس ها بصورت همزمان در میان واحدهای فرماندهی و عملیاتی مورد تبادل قرار میگیرند. ستوان Lancasterتسلیحات این زیردریایی بسیار قابل توجه است. USS Toledo دارای 14 تیوپ پرتابگر اژدرهای مدرن میباشد که توسط 4 تیوپ پرتابگر اژدرهای قدیمی Mk48 ADCAP پشتیبانی میگردند. علاوه بر این موارد, 12 پرتابگر عمودی جهت شلیک موشک های Tomahawk با تکنولوژی Cruise و کلاهک های متعارف یا اتمی در کاربری های زمینی و دریایی با بردهای بیش از 2500 کیلومتر نیز بر روی زیردریایی تعبیع گردیده است. Mk48 ADCAPاز اتاق Sonar به عنوان چشم و گوش زیردریایی یاد میکنند. دلیل این نامگذاری در اهمیت عملکرد این واحد در جریان ماموریت های مختلف نهفته است و از جمله مهمترین وظایف آن میتوان به جلوگیری از برخورد, جمع آوری اطلاعات و حصول اطمینان از عملکرد آرام و بدون صدای زیردریایی نام برد (نگارنده: ایجاد صدا توسط زیردریایی میتواند منجر به شناسایی آن توسط حسگرهای دشمن گردد و به همین دلیل تمام زیردریایی های ایالات متحده علاوه بر اقدامات پیشگیرانه جهت کاهش صدای تولیدی, مجهز به سامانه های اندازه گیری مجموع صدای خروجی نیز میباشند و در صورت نیاز میتوانند اقدامات لازم جهت کاهش مقطعی را اعمال نمایند). بهره وری از تکنولوژی های تجاری سازی شده (Commercial Off The Shelf یا COTS) باعث شده نیروی دریایی ایالات متحده شاهد تحولات و ارتقاهای اساسی در بخش تسلیحات و سایر سیستم های اتوماتیک و Sonar ها بوده باشد. USS Toledo در بازسازی های اخیر به یک فروند Sonar جدید با 1000 حسگر اختصاصی در بخش دماغه مجهز گردیده است و مجموع سیستم نیز بر روی برنامه جدید Acoustic Rapid COTS Insertion یا A-RCI منطبق گردیده است. نصب سیستم Sonar جدید در غالب برنامه نوسازی ناوگان زیردریایی های کلاس SSN-688 انجام شده است و میتوان آن را لایه جدیدی در تقابل با زیردریایی های دیزل الکتریک خارجی محسوب نمود.  Chief RobyUSS Toledo به آخرین نسخه از Sonar و سامانه رزمی AN/BYG-1 ساخت Raytheon مجهز میباشد. AN/BYG-1 به تنهایی شامل مجموعه ای از سیستم های مختلف از قبیل کنترل تاکتیکی, کنترل تسلیحات و شبکه داخلی میباشد که در غالب یک مجموعه منسجم فعالیت میکنند. Sonar دارای وظایف متعددی همچون: تشخیص صوتی (آکوستیک), رهگیری و تعیین موقعیت و ثبت و آنالیز داده های زیر دریا میباشد. برخی از داده های اجسام متحرک و اطلاعات طبقه بندی شده, از طریق تبادلات ارسالی از جانب Sonar های پهلوی بدنه تامین میگردند. با اینحال Sonar های باند L و Passive و TB-29A دوقلو به همراه اندازه گیرنده صدای تولید شده در داخل زیردریایی, وظایف متعددی از جمله اندازه گیری شتاب و مجموع صدای تولید شده توسط تحرکات داخلی و خدمه را بر عهده دارند. همچنین نقشه برداری از کف اقیانوس و جلوگیری از برخورد با مین های دریایی از جمله سایر مزایای این سیستم میباشند که با جمع آوری اطلاعات از خطرات اقیانوس و میادین جنگی, میتوانند از زیردریایی و خدمه آن حفاظت نمایند. یک نکته جالب توجه در قدرت امواج سامانه TB-29A نهفته است. این امواج نسبت به نسل گذشته Sonar های TB-29 دارای افزایش 400 الی 500 درصدی قدرت تشخیص اصوات متساطر از نسل جدید زیردریایی های پنهانکار و دیزلی میباشند که چندین سال پیش به عنوان یک زنگ خطر نه چندان قوی برای این نسل محسوب میگردیدند. علاوه بر این موارد, سیستم جدید AN/BLQ-10 SIGINT با مدیریت صحیح حسگرها و گیرنده ها و همراه با استفاده از نسل جدید پردازنده های خود, اقدام به آنالیز و کنترل تمام اطلاعات صوتی و دریافتی از Sonar مینماید. این اطلاعات برای تشخیص و اهراز هویت کشتی ها, هواپیماها, زیردریایی ها و سایر منابع ساطر کننده امواج صوتی و بصورت خودکار مورد استفاده قرار میگیرند. من واقعا" تعجب میکنم از اینکه آخرین نسل از زیردریایی های جهان, در جهت نمایش داده های چند طیفی, هنوزهم از آخرین تکنولوژی روز استفاده نمیکنند. به معنای دیگر, زیردریایی های مدرن هنوز هم از الگوهای قدیمی و شنیداری برای تشخیص و رهگیری امواج بازخوردی Sonar استفاده مینمایند که برای دهه های پیاپی روشی مرسوم محسوب میگردیده است و همچنان نیز رواج دارد. با این وجود, من و Roby به عنوان تکنیسین Sonar (درجه STSC یا همان Sonar Technician Submarines Chief به مسئول سیستم های Sonar در زیردریایی ها اتلاق میگردد) با یکدیگر مکالمات گسترده ای در خصوص راه های نمایش, دسته بندی فرکانسی و فضای زمانی مورد نیاز جهت اطلاعات مورد نیاز داشتیم. امیدوارم پیش از اینکه استفاده از سیستم فعلی بسیار طولانی شود, برخی از تکنولوژی های جدید در جهت نمایش بصری داده های زیردریایی توسعه یابند و شاهد مهاجرت و مدرن سازی این نسل از سامانه ها باشیم. میگویند مهارت اوپراتورهای واحد Sonar در تفسیر اطلاعات ورودی بسیار مهم و حیاتی است. به عنوان مثال توانایی تشخیص سیگنال های بیولوژیک (همچون نهنگ ها, ماهی ها و حتی میگوها!) از کشتی های سطحی به عنوان یک مهارت بسیار مهم تلقی میشود. اما سایر داده های Sonar از هواپیماها و شناورهای حاضر در منطقه نیز معضلی دیگر میباشد, زیرا اوپراتور وظیفه دارد از طریق داده های مذکور به نوع, طبقه بندی, سرعت, جهت و حتی تعداد پره های پروانه شناورهای اطراف پی ببرد و در این بین عواملی همچون: تغییرات حرارتی آب, نمک موجود در آن و حتی فعالیت های اقیانوسی در لایه های کف, همگی از جمله موارد اخلالگر در عملکرد Sonar محسسوب میشوند. واحد ناوبری و عملیات توسط اوپراتورهای ناوبری و رادیو (ارتباطات) اداره میشود. تمام عملیات مرتبط با حرکت زیردریایی در آب های ساحلی و حتی عمیق توسط این واحد کنترل و پشتیبانی میگردد. برخی از مهمترین ابزارهای این واحد عبارت هستند از: رادار, جدول های ناوبری و 2 پریسکوپ زیردریایی. علاوه بر موارد فوق, آنها به سیستم ناوبری ژیروسکوپ دوار لیزری (Ring Laser Gyro Navigation System یا RLGR) نیز دسترسی دارند. این سیستم ناوبری بسیار دقیق بصورت 24 ساعته آماده ارسال اطلاعات ناوبری مورد نیاز موشک های Tomahawk جهت شلیک و پشتیبانی از عملیات های مختلف در سراسر دنیا میباشد. اما سیستم پردازش ناوبر مرکزی موسوم به IP-1747/WSN ساخت WRSystems با استفاده ترکیبی از اطلاعات RLGN , سیستم مکان یاب جهانی (GPS) و سایر منابع رایج ناوبری, اقدام به تدوین نقشه جامع اطلاعات مورد نیاز واحدهای کنترل سامانه های رزمی, Sonar , رادار و سایر کاربران حاضر در شبکه داخل زیردریایی مینماید. واحد مهندسی وطیفه عملیات و نگهداری از راکتور اتمی S6G نصب شده بر روی زیردریایی را بر عهده دارد. این راکتور اتمی دارای توان خروجی 165 مگاوات میباشد و بخش های مهم آن عبارت هستند از: هسته مرکزی, سیستم خنک کننده, مولد بخار و سایر سیستم های پشتیبانی مرتبط. این سیستم کاملا" بسته متشکل از 2 قسمت بازیافت و استفاده مجدد از آب میباشد. اساس کار بدین صورت است که آب در ابتدا با گذر از محفظه کنار هسته راکتور اقدام به خنک نمودن آن مینماید و سپس وارد مولد بخار میگردد و نهایتا" بخار خروجی در جهت تغذیه توربین ها و موتور زیردریایی مورد استفاده قرار میگیرد. عملیات این راکتور منجر به تولید گازهای اکسیژن (توسط مولد), کربن دی اکسید و هیدروژن میگردد که مجددا" وارد سیستم تهویه مطبوع و تصفیه هوای زیردریایی میگردند. البته آب مقطر نیز یکی دیگر از فرآورده های فرآیند فوق میباشد! راکتور اتمی S6Gلازم به ذکر است زیردریایی های اتمی یکی از سبزترین مسافران زیر و حتی روی اقیانوس ها هستند. آنها اساسا" در طول عملیات خود از هیچ فرآورده نفتی استفاده نمیکنند و اموری همچون: تولید نور, گرما, سرما, گردش و تصفیه هوا, تامین آب شرب و تولید برق برای حرکت زیردریایی تماما" توسط انرژی اتمی تامین میگردد. اتفاقا" یک ژنراتور دیزلی پشتیبان نیز در داخل زیردریایی وجود دارد که میتواند در مواقع اضطراری وارد مدار شود, اما در طول عملیات های عادی هیگاه مورد استفاده قرار نمیگیرد و صرفا" در طول تعمیرات دوره و اساسی مورد استفاده قرار میگیرد. PO2 Powersاگر شما نگران قرار گرفتن در معرض تشعشعات رادیواکتیو هستید, مناطق خاصی در زیردریایی وجود دارند که شما نمیتوانید از مدت زمان تعیین شده, بیشتر در آنجا بمانید. اما واقعیت این است که شما در داخل زیردریایی حامل محافظ های قدرتمند و احاطه شده از آب کاملا" ایمن هستید. با این حال فقط برای ایمنی بیشتر, تمام اعضای زیردریایی دارای یک دوز سنج رادیواکتیو در لباس های خود میباشند که در فواصل معین برای بررسی میزان جذب تشعشع بدن فرد مورد بازبینی قرار میگیرد.ادامه دارد ...