برییف اصلی ترین تولید کننده قایقهای پرنده در روسیه بوده و هست. این کارخانه کار خود را با قایق پرنده شناسایی کوتاهبرد MBR-2 که نخستین بار در اکتبر 1932 پرواز نمود، آغاز کرد و به شمار تولیدی چهار رقمی دست یافت.! و به مدت سه دهه در خدمت بود. نمونه های بیشماری به دنبال آن تولید شد و برییف به یک متخصص در زمینه هواپیماهای دریایی تبدیل گردید و سرانجام نخستین قایق پرنده جت خود R-1 را که اولین بار در 30 مه 1952 پرواز کرد، تولید نمود و به دنبال آن هواپیمای جت دو موتوره Be-10 "مالو" که در 20 ژوییه 1956 پرواز کرد و وارد خدمت عملیاتی AV-MF در واحد ناوگان دریای سیاه گردید اما به خاطر استفاده محدود عملیاتی خیلی زود بازنشسته شد. برییف Be-12 "چایکا" در سال 1955 طرح هواپیمای دوزیست ضد زیردریایی و گشت دریایی Be-12 با دو موتور توربوپراپ به عنوان جانشین هواپیمای برییف Be-6 در خدمت نیروی هوادریای شوروی پیشین آغاز گشت.پیکربندی هواپیمای جدید تا حد زیادی به سلف خود شبیه بود با این حال هواپیمای کاملا جدیدی بود.این هواپیما اولین بار در 1959 پرواز نمود و با پرواز در روز هواپیمایی در سال 1961 در فرودگاه توشینای مسکو وجود آن بر همگان آشکار گشت و در سال 1964 وارد خدمت نیروی هوادریا گردید. یک فروند Be-6 با مشایعت یک A-4 B نیروی دریایی ایالات متحده..! به هواپیمای مزبور نام غیر رسمی روسی چایکا (مرغ دریایی) به سبب بال شکسته آن داده شد و ناتو نام "میل" را برای آن برگزید. Be-12 از دو سکان عمودی ، سکانهای افقی هفتی دار ، دماغه شیشه ای دیده بانی،شناورهای ثابت نوک بال و دو موتور توربوپراپ "ایوچنکو" AL-20D بهره می برد.یک تیرک 4/75متری آشکارساز آشفتگی های مغناطیسی MAD از عقب بدنه بیرون زده و محفظه درونی جنگ افزار برای حمل اژدر ،خرجهای عمقی و سونارهای شناور با امکان بهره گیری از دریچه های پهلویی واقع در عقب بدنه طراحی شده است. دو جایگاه جنگ افزار به سمت بیرون موتورها در زیر هر بال توانایی حمل بمب،مین،خرجهای عمقی و موشکهای ضد زیر دریایی یا راکت را فراهم می کند که به همراه محفظه داخلی قادر به حمل حدود 5000کیلوگرم جنگ افزار می باشند.این هواپیما همچنین می تواند سونارهای شناور،منور و نشانگذارها را از طریق تعدادی لوله های پرتابی در سطح دریا پرتاب نماید. در اواسط دهه 1960 هواپیماهای Be-12 تبدیل به هواپیمای استاندارد شناسایی و گشت دریایی برد متوسط نیروی هوادریای شوروی شده بود. و در سال 1964 تعدادی از رکوردهای ارتفاع فدراسیون بین المللی هوانوردی در رده هواپیماهای آبی-خاکی را شکست. متعاقبا در سال 1968 رکوردهای جدیدی را در سرعت به ثبت رسانید. بیشتر رکوردهای آن زمان شکسته شده اند و Be-12 دیگر بیش از 40 رکورد در اختیار ندارد که شامل تمام 21رکورد FAI در رسته هواپیماهای آبی-خاکی توربوپراپ و تمام 19رکورد FAI در رسته قایقهای پرنده توربوپراپ می باشد. یک سوال از شما سروران گرامی: به نظرتان این پرنده می تواند در خشکی فرود بیاید..!!؟؟ اگرچه نیروی هوادریای شوروی استفاده کننده اصلی این هواپیما بوده، تعدادی از هواپیماهای Be-12 در بین سالهای 1968 و 1972 با علایم نیروی هوایی مصر پرواز می نمودند گرچه خدمه انها روسی بوده و برای نظارت بر ناوگان ششم امریکا در دریای مدیترانه به کار می رفتند. در اوایل دهه 1970 و زمانیکه تولید Be-12 متوقف گردید، بیش از 200 فروند از آن ساخته شده بود و گزارش شده که حدود 60فروند Be-12 در خدمت نیروی هوادریا باقی مانده اند که اکثرا برای شناسایی ساحلی تا محدوده 370کیلومتری استفاده می شوند در حالیکه 25فروند دیگر با اکراین بهطور مشترک استفاده می شوند.! همچنین گزارش شده است که در سالهای اخیر بیش از یک دوجین از چایکاها با علایم نیروی هوایی ارتش خلق ویتنام و از خلیج "کام ران" پرواز کرده اند.اعتقاد بر این است که این مورد نیز به کمک خدمه روس انجام شده باشد. در خلال دهه 1990 تعدادی از نمونه های جدید غیرنظامی در نظر گرفته شد که آشکارساز آشفتگی های مغناطیسی و تمام وسایل ضد زیردریایی آنان جدا شده بود. از جمله Be-12P آتش نشان با یک مخزن 4500 لیتری در وسط بدنه و دو مخزن 750 لیتری در جلو، مخازن مزبور ظرف مدت 15ثانیه و موقع خزش روی سطح آب با سرعت 118 کیلومتر برساعت قابل پر شدن می باشند. سایر نمونه های پیش بینی شده: Be-121 با حسگرهای متنوع جهت تحقیقات علمی Be-12 NKH مسافربری و باربری Be-12 EKO برای تحقیقات زیست شناسی Be-14 جهت جستجو و نجات ادامه دارد... ماهنامه صنایع هوایی