جنگ سرد تازه بین ایالات متحده و روسیه ظاهراً در منطقه ای غیرمعمول و عجیب آغاز شده است: مرز ایالات متحده و مکزیک. مردی که مدعی است کارمند سابق یکی از پیمانکاران اصلی روسیه بوده در مرز مکزیک و آمریکا ظاهر شده و در قبال دریافت پناهندگی سیاسی، حاضر شده که رازهای نظامی روسیه را در اختیار ایالات متحده قرار دهد. این مرد مدعی است که روی بمب افکن Tu-160 کار کرده است که بمب افکن دومنظوره، نیمه پنهانکار و با قابلیت حمل موشک های کروز روسیه است.
ظاهراً این مرد همراه با خانواده اش سوار بر یک خودرو شاسی بلند زرهی به مرز مکزیک و ایالات متحده مراجعه کرده و خواستار پناهندگی سیاسی شده است. این مرد خود را مهندس سابقی معرفی کرده که پیش تر در کارخانه هوانوردی کازان کار می کرده و مدعی است که روی یک جت تهاجمی تحقیقات داشته است اما از این بیم دارد که پشتیبانی او از الکسی ناوالنی، مخالف سیاسی ولادیمیر پوتین، او را به دردسر بیندازد. این مرد به مقامات رسمی گفته است که از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ در کمپانی توپولوف کار می کرده و به بمب افکن Tu-160 با نام روسی «قوی سفید» اشاره کرده است، لقبی که به خاطر رنگ سفید و ظاهر شبه قوی این بمب افکن به آن داده شده اما کشورهای ناتو آن را با نام Blackjack می شناسند.
دفتر طراحی توپولوف در دوران اتحاد جماهیر شوروی، بمب افکن Tu-160 را در اواخر دهه ۱۹۷۰ توسعه داد. این هواپیما هم در ظاهر و هم عملیات شبیه بمب افکن آمریکایی B-1 است، با دماغه باریک و نوک تیز، یک بال هندسی که به سمت عقب و جلو خم می شود و ظاهر کلی بسیار صیقلی دارد. بمب افکن Blackjack عمدتاً در نقش یک حامل موشک های کروز عمل می کند. این بمب افکن می تواند تا ۶ موشک کروز Kh-55SM مخصوص حمله به اهداف زمینی را حمل کند که هر کدام یک کلاهک گرماهسته ای ۲۰۰ کیلوتنی دارد، در حالی که نسخه Kh-555 آن دارای کلاهک متعارف با قدرت انفجاری بالاست و می توان آن را روی این بمب افکن نیز استفاده کرد. در مقابل، بمب افکن آمریکایی B-1 دیگر یک بمب افکن با قابلیت حمل سلاح های هسته ای نیست.
به عنوان یک حامل موشک های کروز، Tu-160 معمولاً با سرعت ۰.۷۷ ماخ پرواز کرده و سقف پروازی آن ۳۹,۰۰۰ فوت است. اما همانند بمب افکن B-1، قوی سفید روس ها می توان در ارتفاع پایین به حریم هوایی دشمن نفوذ کرده و به کمک سیستم جلوگیری از برخورد با عوارض زمین، با سرعت ۶۴۰ مایل بر ساعت (۱,۰۲۴ کیلومتر بر ساعت) پرواز کند. مشکلات اقتصادی روسیه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی که تا دهه ۲۰۰۰ نیز ادامه داشت بدین معنا بود که این کشور همچنان برای تجهیز کامل نیروی هوایی خود به هواپیماها و سخت افزارهای ساخته شده در دوران اتحاد جماهیر شوروی متکی باشد. ناوگان بمب افکن های روسیه نیز از این قاعده مستثنی نبود: این ناوگان شامل ترکیبی از ۶۶ فروند بمب افکن Tu-95 “Bear” و ۴۴ فروند بمب افکن ۴۲ Tu-22M “Backfire” و البته ۱۶ فروند Tu-160 است. بمب افکن های Tu-160 در پایگاه هوایی انگلس در نزدیکی ساراتوف در ۳۰۰ مایلی جنوب شهر کازان مستقر هستند.
تمامی ۱۶ فروند بمب افکن Tu-160 دستکم ۳۴ سال عمر دارند و برنامه روزآمدسازی آن ها تنها در سال ۲۰۱۴ آغاز شد. تنها تعداد معدودی از بمب افکن های Tu-160 به نسخه Tu-160M ارتقا یافته اند اما تمام ناوگان این بمب افکن کابین شیشه ای جدید، سیستم های مسیریابی پیشرفته و تجهیزات ارتباط ماهواره ای جدیدی دریافت خواهند کرد. همزمان، روسیه در حال راه اندازی مجدد خط تولید بمب افکن Tu-160 بوده و قصد دارد بین ۴۰ تا ۵۰ فروند از این بمب افکن را تولید کند که موتورهای جدیدی روی آن ها نصب خواهد شد.
اگر این مهندس روسی که هنوز نامش اعلام نشده، همانی باشد که خودش می گوید، می تواند برای سیستم اطلاعاتی ایالات متحده بسیار مفید باشد. بمب افکن Tu-160 بخشی از سه گانه هسته ای روسیه است که شامل بمب افکن، زیردریایی های هسته ای و موشک های زمین پرتاب هسته ای است. در صورت وقوع جنگ، Tu-160 روی حلقه قطب شمال پرواز کرده، در حالی که محفظه سلاح های آن مملو از موشک های با کلاهک هسته ای است و می تواند از آن ها برای هدف قرار دادن اهدافی در ایالات متحده و کانادا استفاده کند. نسخه های جدید قوی سفید قرار است به مدت ۴۰ سال دیگر پرواز کنند، پس سرویس امنیتی ایالات متحده هر چه بیشتر در مورد آن ها بداند بهتر خواهد بود.
بر اساس گزارش ها، مقامات رسمی ایالات متحده به طور ویژه مشتاق دانستن این موضوع هستند که آیا بمب افکن های روزآمد شده Blackjack توانایی حمل سلاح های هایپرسونیک را دارند یا خیر. انتظار می رود که موشک بالستیک برد کوتاه زمین پرتاب Kh-47M2 که با نام کینژال (Kinzhal به معنای خنجر) نیز شناخته می شود، برای استفاده این بمب افکن به کار برود. برد موشک کینژال ۱,۲۰۰ مایل (۱,۹۲۰ کیلومتر) بوده که تقریباً معادل برد موشک کروز هسته ای Kh-55SM است. اما Kh-55SM با سرعت حدود ۵۰۰ مایل بر ساعت (۸۰۰ کیلومتر بر ساعت) پرواز می کند، در حالی که سرعت بیشینه کینژال ۷,۶۷۲ مایل بر ساعت یا ۱۰ ماخ (۱۲,۲۷۵ کیلومتر بر ساعت) است.
در صورت پرتاب با بالاترین سرعت، Kh-55SM بعد از دو ساعت و ۲۰ دقیقه به هدفش خواهد رسید اما این عدد برای موشک کینژال تنها ۱۲ دقیقه است. معرفی سلاح های هایپرسونیک می تواند به شدت تلاش های فرماندهی دفاع هوافضای آمریکایی شمالی برای نابودی موشک های Tu-160 بعد از پرتاب را با چالش مواجه کند.
این پناهجوی مجهول الهویه روسی چیزی است که محافل جاسوسی با نام «مهمان ناخوانده» شناخته می شود: کسی که به جای استخدام شدن به شکل مخفیانه، خودخواسته به مقامات اطلاعاتی ایالات متحده نزدیک شده و پیشنهاد دادن اطلاعات می کند، عمدتاً در مقابل دریافت چیزی. اگر این فرد همانی باشد که خودش می گوید، اطلاعات او بسیار مفیدتر از سال گذشته خواهند بود. رابطه بین ایالات متحده و روسیه به خاطر جنگ در اوکراین بدتر شده و روسیه تهدید به استفاده از سلاح های هسته ای کرده است و در چنین شرایطی، رازهای هسته ای مسکو پیش از هر زمانی در دهه های پیش، ارزشمند است.
