توپولف Tu-22M3، برای اولین بار توسط روسیه در جنگ با اوکراین در جریان بمباران ماریوپل به کار گرفته شد. این بمب افکن روسیه دارای برد عملیاتی نزدیک به ۷,۰۰۰ کیلومتر است که می تواند تمام اروپا و سواحل شرقی ایالات متحده را بپیماید. Tu-22M که با نام بک فایر (Backfire) نیز شناخته می شود، برای حمل ۲۴,۰۰۰ کیلوگرم تسلیحات، به ویژه بمب های FAB-250 و FAB-1500 روسیه طراحی شده است. این بمب‌های هوایی همه‌منظوره، طراحی شده توسط شوروی با کلاهک انفجاری قوی قدیمی هستند، اما آسیب‌هایشان ویرانگر است.
Tu-22M3 همچنین می تواند موشک های هسته ای یا ضد رادار Kh-15 و همچنین موشک های تهاجمی دریایی دوربرد Kh-22 را حمل کند. بک فایر تحت آخرین نسخه خود، با خدمه ای متشکل از چهار نفر می تواند به حداکثر سرعت بیش از ۲ ماخ (۲۳۰۰ کیلومتر در ساعت) برسد. این هواپیما که جدیدترین تجسم مرگبار بمب افکن های پوتین است، قادر به شلیک موشک های مافوق صوت Kh-47M2 است که می توانند کلاهک های هسته ای حمل کنند.
Tu-22M3 در دهه ۱۹۸۰ معرفی شد و دارای موتور NK-25 و همچنین چندین تغییر ظریف اما مهم در طراحی، از جمله تغییرات در دماغه، بال ها و ورودی های هوا بود. سایر موارد اضافه شده شامل رادار و سیستم ناوبری جدید طراحی شده برای کمک در ماموریت های ارتفاع پایین است. بک فایر که به عنوان یک نسخه کمی تغییر یافته از بمب افکن اصلی Tu-22 در دهه ۱۹۶۰ ساخته شده، برای شرکت در حملات هسته ای بین قاره ای، حملات دریایی و ماموریت های زمینی معمولی طراحی شده است.
به گفته مارک اپیسکوپوس، کارشناس امنیت ملی آمریکا، یکی از قابل‌تشخیص‌ترین نمادهای نیروی هوایی روسیه، بمب افکن Tu-22M3، در طول سه دهه خدمت خود به‌عنوان یک بمب‌افکن استراتژیک مؤثر، فوق‌العاده و قابل اعتماد ظاهر شده است. اوکراین با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تعداد زیادی از Tu-22 و Tu-22M را به غنیمت برد، اما آنها را به عنوان بخشی از یک توافق تسلیحاتی نابود کرد.
بک فایرهای روسی در بمباران شبکه های ریلی اوکراین و گلوله باران کارخانه فولاد آزوف استال در ماریوپل مستقر شدند. پیش از این، کرملین آنها را به درگیری هایی در سوریه، چچن و گرجستان اعزام کرده بود. در طول جنگ ۲۰۰۸ روسیه و گرجستان بود که یک بک فایر، سرنگون شد و این تنها مورد انهدام این بمب افکن مرگبار در جنگ بوده است.
