کره شمالی یک کشور شرق آسیایی با وسعت 120 هزار و 538 کیلومتر مربع و جمعیت حدود 24 میلیون نفر است. این کشور بیش از 3 هزار و 800 کیلومتر مرز مشترک با همسایه‌های خود دارد و مهم‌ترین همسایه و دشمن آن‌ها نیز کره جنوبی است. سئول و پیونگ یانگ از دهه 50 میلادی با هم اختلاف داشتند و در طول تاریخ درگیری‌های کوچک و بزرگی نیز میان آن‌ها به وجود آمده است. کره شمالی که با نام جمهوری دموکراتیک خلق کره شناخته می‌شود از جنوب با کره جنوبی و از شمال با چین همسایه است و در قسمت شمال شرقی خود نیز مرز کوچکی با روسیه دارد. در سال 1945، کره به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شد و روسها، قسمت شمالی را در اختیار خود گرفتند و قسمت جنوبی نیز در تصرف آمریکایی‌ها بود.
بر اساس آمار منتشر شده، کره شمالی حدود 700 هزار نیروی نظامی آماده رزم و 4 میلیون و 500 هزار نفر نیروی نظامی ذخیره در اختیار دارد و در رده‌بندی قدرتمندترین ارتش‌های دنیا، این کشور کمونیستی در رده 35 دنیا قرار گرفته است. در سوی دیگر، ارتش آمریکا به عنوان قدرتمندترین ارتش جهان شناخته می‌شود و با جمعیت بیش از 321 میلیون نفر، دارای 1 میلیون و 400 هزار نفر نیروی آماده به رزم و 1 میلیون و 100 هزار نفر نیروی نظامی ذخیره است.
ارتش خلق کره، نامی است که بر روی ارتش کره شمالی گذاشته شده است. این ارتش از 5 زیرشاخه تشکیل شده و طبق برخی آمار، بالاترین درصد خدمه مسلح را نسبت به کشورهای دیگر دارد. این آمار نشان‌دهنده‌ی این موضوع است که در کره شمالی از هر 25 نفر، یک نفر سرباز است. حتی یکی از کارشناسان مسائل سیاسی معتقد است که در کره شمالی، همه سرباز هستند و در صورت بروز جنگ، همه‌ی آن‌ها آماده‌ی رزم خواهند بود.
از زمانی که حکومت کمونیستی در کره شمالی برپا شد، این کشور همواره با کشورهای آمریکا، ژاپن و کره جنوبی در جنگ و مشاجره قرار داشت و این تقابل در بعضی از سال‌ها به تنش‌های شدیدی تبدیل شده است. امروز نیز ارتش کره شمالی تحت امر رهبر این کشور یعنی کیم جونگ اون در صدر اخبار دنیا قرار گرفته است. این ارتش شامل 5 زیرشاخه نیروی زمینی، هوایی، دریایی، عملیات‌های ویژه و توپخانه بوده و بودجه سالانه آن حدود 7 میلیارد دلار است.
اما در سوی مقابل، بودجه نظامی آمریکایی‌ها با بودجه نظامی تمامی ارتش‌های دنیا برابری می‌کند و اصلا قابل قیاس با بودجه کره شمالی نیست. واشنگتن، بودجه 600 میلیارد دلاری را برای بخش دفاعی و نظامی خود در نظر گرفته است؛ این در حالیست که دونالد ترامپ پس از انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور جدید ایالات متحده آمریکا، طرح افزایش 9 درصدی این بودجه را ارئه داده است. نیروهای نظامی آمریکا از پنج شاخه اصلی نیروی زمینی، نیروی هوایی، نیروی دریایی، تفنگداران دریایی و نگهبانان ساحلی تشکیل می‌شود. ارتش این کشور در جنگ‌های زیادی مانند جنگ جهانی دوم، جنگ ویتنام، جنگ کره، افغانستان و عراق حضور داشته و آمادگی و شرایط مبارزه کردن را در خود حفظ کرده است. رئیس جمهور آمریکا از طریق وزارت دفاع، فرماندهی این ارتش را در اختیار دارد و سیاست‌های نظامی آن را تعیین می‌کند. جدول زیر نشان‌دهنده‌ی میزان نیروها در بخش‌های مختلف ارتش آمریکا را بر طبق آخرین آمار نشان می‌دهد:
مقایسه قدرت نظامی آمریکا و کره شمالی در بخش نیروی زمینی
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ارتش کره شمالی این است که سربازها در پادگان همیشه آماده هر نوع عملیاتی هستند. علاوه بر سربازهای آماده به رزم و سربازهای ذخیره، این کشور کمونیستی دارای مردمی است که دوره نظامی می‌بینند تا در صورت لزوم به ارتش ملحق شوند. تا پایان سال 2014 میلادی، حدود 12 میلیون شهروند کره شمالی که عمدتا هم جوان هستند، دوره آموزشی سربازی را طی کردند تا در مواقع اضطراری به خدمت ارتش دربیایند.
نیروی زمینی ارتش کره شمالی، در قالب 20 سپاه شامل 60 لشگر و تیپ پیاده، 25 تیپ مکانیزه، 15 تیپ زرهی، 25 تیپ نیروی ویژه و 30 تیپ توپخانه تشکیل شده و حداقل 90 هزار نیروی ویژه در آن فعالیت می‌کنند. گفته می‌شود که ارتش آمریکا در صورت حمله به کره شمالی از طریق مرز کره جنوبی، برای رسیدن به پیونگ یانگ با وجود فاصله کم، باید از پس 600 هزار نفر نیروی رزمی فعال در 120 تیپ و لشگر بربیاید. این در حالیست که کره شمالی با اقتصاد بسیار ضعیفی روبروست و حتی برای تامین غذای مردم خود، ناچار به وارد کردن مواد غذایی از چین شده است؛ بنابراین داشتن چنین ارتش پرجمعیتی نسبت به جمعیت کل کشور و بودجه دفاعی 7 میلیاردی برای بودجه سالانه کل 40 میلیارد دلار از نظر اقتصادی توجیه‌پذیر نیست.
گفتن اینکه کره شمالی به طور دقیق چه میزان سلاح دارد و از چه تجهیزاتی استفاده می‌کند کمی سخت است؛ چرا که کره شمالی، کشور ایزوله‌ای است که کمتر اطلاعاتی به خصوص در مسائل سیاسی و نظامی از آن درز می‌کند و تنها می‌توان بر اساس حدس و گمان و تصاویری که گاه و بیگاه منتشر می‌شود و البته لیست خریدهای خارجی این کشور کمونیستی، در این مورد صحبت کرد.
کره شمالی از تجهیزات ساخت روسیه، چین و ساخت داخلی استفاده می‌کنند و از این نظر شباهت زیادی به کشور ما دارند؛ چرا که آن‌ها به طور گسترده‌ای دست به مهندسی معکوس تسلیحات چینی و روسی زده‌اند. همان‌طور که گفته شد، این کشور کمونیستی از توان مالی بالایی برخوردار نیست و به همین دلیل توانایی خرید تجهیزات مدرن روسیه و چین را ندارد. بسیاری از تسلیحاتی که در خدمت ارتش کره شمالی هستند به دهه‌های 50 تا 70 میلادی مربوط می‌شوند. در واقع این موضوع اصلی‌ترین مشکل ارتش کره شمالی است که با وجود برخورداری از ارتش پرجمعیت و آماده به رزم، توان استفاده از تجهیزات مدرن و باکیفیت را ندارد.
در آن سوی میدان، نیروی زمینی ارتش آمریکا با داشتن بیش از یک میلیون پرسنل و نیروی نظامی جزو بزرگترین ارتش‌های دنیاست. این نیرو از 12 مرکز فرماندهی شامل آموزش و دکترین، توسعه و امکانات و آمادگی، ارتباطات و مخابرات، اطلاعات و امنیت، خدمات بهداشتی، پژوهش جنایی، مدیریت ترافیک نظامی، فرماندهی نظامی ناحیه، ارتش مستقر در اروپا، ارتش‌های هشت‌گانه، آکادمی‌های نظامی و کلمبیا (با هدف تامین امنیت پایتخت آمریکا) تشکیل شده است. همچنین آمریکایی‌ها بر خلاف کره شمالی دارای مجهزترین و پیشرفته‌ترین ارتش دنیاست و تجهیزات مورد استفاده در ارتش این کشور همگی جزو مدرن‌ترین تسلیحات جهان هستند.
در حال حاضر، ارتش کره شمالی از تسلیحات قدیمی مانند تپانچه تایپ 64 و تایپ 66 ساخت 1903 و 1933 شوروی که اکنون در داخل کره شمالی تولید می‌شود و مسلسل‌های دستی جنگ جهانی دوم مانند پی پی اس 41 و 43 استفاده می‌کنند. سلاح تهاجمی مورد استفاده در ارتش این کشور، ای کی 47 کلاشینکف روسی است و البته از اسلحه ای کی 74 نیز استفاده می‌شود. مسلسل آر پی کا و سلاح تک تیراندازی دراگانوف از دیگر تسلیحاتی هستند که در اختیار ارتش کره شمالی قرار دارند. کره‌ای‌ها اکنون در زمینه تولید سلاح‌های سبک و نیمه سبک پیاده نظام به روش مهندسی معکوس به خودکفایی کامل رسیده و سلاح‌های کلاشینکف، مسلسل آر پی کا، مسلسل سنگین دوشیکا، مسلسل آر پی دی و نسخه بومی ام 16 ای آمریکایی (نسخه چینی این سلاح) را در داخل کشور تولید می‌کنند.
کره شمالی حدود 6 هزار تانک و 3 هزار نفربر نظامی در اختیار دارد که با این تعداد می‌تواند هرجایی را با خاک یکسان کند. یادآور می‌شویم که ارتش اسرائیل در حمله سال 2006 به حزب‌الله لبنان تنها از 200 تانک استفاده کرده بود. آن‌ها همچنین از 2 هزار و 250 قبضه سلاح خودکششی، 4 هزار و 300 توپ جنگی و 2 هزار و 400 موشک سطح به سطح، زمین به هوا و دریا بهره می‌برند. تانک تی 54، مهم‌ترین تانک رزمی ارتش این کشور محسوب می‌شود که در بیشتر دنیا از دهه 70 میلادی کنار گذاشته شده و شاید کره شمالی تنها کشوری باشد که از این نوع تانک‌ها استفاده می‌کند. البته کره‌ای‌ها در سال 2002، تانک جدیدی را با نام پوک پونگ هو به خدمت ارتش در آورده که دارای توپ 125 میلی‌متری با گلوله‌گذاری خودکار بوده و از زره ترکیبی بهره می‌برد. سامانه کنترل آتش و مسافت‌یاب لیزری این تانک مشابه تی 72 اس است.
ارتش آمریکا نیز دارای نزدیک به 9 هزار تانک، 41 هزار خودروی زره‌پوش جنگی، نزدیک به 2 هزار توپ خودکششی، هزار و 300 توپخانه متحرک و هزار و 350 سیستم پرتاب موشک است. تانک‌های آمریکایی‌ها از نوع تانک‌های مدرن آبرامز هستند و یکی از برنامه‌های فعلی ارتش آمریکا، به‌روزرسانی آبرامز به مدل M1A3 است.
بنا بر گزارش‌های منتشر شده، کره شمالی بین 6 تا 8 هزار توپخانه در اختیار دارد که کابوسی برای هر کشوری در دنیا حتی آمریکا خواهد بود. همچنین رسانه‌های غربی پیش‌بینی می‌کنند که این کشور کمونیستی دارای 2 هزار تا 3 هزار و 500 خمپاره‌انداز زمین به زمین و 3 هزار موشک‌انداز باشد که حتی قابلیت شلیک به نیویورک در شرق آمریکا را نیز دارند. ارتش کره شمالی بیشتر روی راکت‌اندازها تمرکز دارد تا روی توپخانه و تمامی توپ‌های آن‌ها ساخت شوروی و یا چین هستند. آن‌ها حداقل از 4 هزار راکت‌انداز 107 میلی‌متری مینی کاتیوشا تحت لیسانس چین استفاده می‌کنند و تعداد نامشخصی راکت‌انداز 122 میلی‌متری م گراد (نسخه‌های داخلی)، 200 لانچر پرتاب راکت 240 میلی‌متری ساخت دهه 50 شوروی، 200 لانچر راکت 200 میلی‌متری ساخت دهه 50 شوروی، 500 لانچر راکت 122 میلی‌متری م گراد ساخت دهه 60 و 70 شوروی و در مجموع حدود 2 هزار تا 3 هزار و 500 راکت‌انداز در کالیبرهای مختلف در اختیار نظامیان کره شمالی قرار دارد. همچنین آن‌ها، راکت 300 میلی‌متری ان کا 09 را با سامانه هدایت و برد 200 کیلومتری، به خدمت ارتش خود درآورده‌اند. مهم‌ترین موشک‌های کره شمالی نیز موسودان با برد بیش از 2 هزار و 500 مایل و تائپودونگ 1 و 2 با بردهای 4 هزار و 200 و 6 هزار و 200 مایل هستند.
در سمت ارتش آمریکا، توپ‌های هویتز 155 میلی‌متری M777 که از سال 2005 وارد خدمت شده، یکی از مهم‌ترین آتش‌بارهای میدانی این ارتش به شمار می‌رود. این توپ‌ها را حتی می‌توان درون یک هواپیمای C130 یا V22 قرار داد و به عنوان پشتیبانی هوایی استفاده کرد. اصلی‌ترین آتش‌بارهای خود کششی آمریکایی‌ها را از دهه 70 به بعد، آتش‌بارهای ام 109 تشکیل می‌دهد. آن‌ها به توپخانه‌های خود نیز بسیار اهمیت می‌دهند و از آتش‌بارهای موشکی M142 استفاده می‌کنند که توانایی حمل و شلیک 6 راکت 227 میلی‌متری را با دقت بسیار بالا دارند. MGM-140 نیز آتش‌بار میان‌برد تاکتیکی ارتش آمریکاست که با راکت‌های 610 میلی‌متری و برد 160 کیلومتری، دقت و قدرت آتش مناسبی دارد. در مجموع، ارتش آمریکا دارای هزار و 300 آتش‌بار موشکی است.
در سال‌های اخیر، نیروی هوایی ارتش کره شمالی مانند نیروی زمینی و یگان‌های موشکی این کشور توسعه پیدا نکرد. با این حال نیروی هوایی کره شمالی با برخورداری از 452 فروند جنگنده، 100 فروند هواپیمای ترابری، 169 فروند هواپیمای آموزشی و 220 فروند هلیکوپتر، به عنوان یکی از قدرت‌های هوایی آسیا شناخته می‌شود. در مجموع به نظر می‌رسد که این کشور کمونیستی در نبردهای هوایی ضعف داشته باشد و بعید است که بتواند مقاومت چندانی را از خود نشان دهد. هواپیماهای میگ ساخت شوروی، بخش اعظم ناوگان هوایی ارتش کره شمالی را به خود اختصاص می‌دهد. خلبانان کره‌ای نیز از نظر آمادگی رزمی در جایگاه پایینی قرار دارند. این نیرو در حال حاضر شامل 6 لشگر پروازی، 4 لشگر دفاع هوایی و 2 لشگر لجستیکی و آموزشی است. یکی از دلایل تلفات بالای کره شمالی در جنگ کره این بود که نیروی هوایی آمریکا و کره جنوبی در این جنگ با بمباران‌های متوالی، نیروهای زمینی کمونیستی را تار و مار می‌کردند و نیروی هوایی کره شمالی توان مقابله با آن‌ها را نداشت.
آموزش خلبانان در کره شمالی نیز با سبک پروازی شوروی انجام می‌شود. در این روش، خلبان رهگیر به طور کامل در زمان پرواز، تحت هدایت رادار زمینی است و تمامی دستورات را از افسر رادار می‌گیرد و به همین دلیل هیچ ابتکار و آزادی عملی در هنگام ماموریت ندارد. ساعات پرواز خلبانان کره‌ای نیز بسیار اندک است و مجموع این مسائل باعث می‌شود که شکست کره شمالی در نبرد هوایی تقریبا قطعی باشد.
در جدول زیر لیست تجهیزات و هواپیماهای خط هوایی ایرا کره که تنها خط هوایی کره شمالی است را مشاهده می‌کنید:
نیروی هوایی کره شمالی از موشک‌های هوا به هوای روسی آر 13، آر 23، آر 27، آر 60 و انواع موشک‌های چینی پی ال بر روی هواپیماهای شکاری خود استفاده می‌کند. سامانه پدافند هوایی این نیرو نیز از آتش‌بارهای روسی سام تشکیل شده است و یکی از انبوه‌ترین سامانه‌های پدافند هوایی جهان است؛ البته این قسمت نیز مانند سایر بخش‌های ارتش کره شمالی از فناوری‌های قدیمی و مربوط به دهه 70 بهره می‌برد.
در آن سوی نبرد، نیروی هوایی آمریکا دارای به‌روزترین، مجهزترین و قدرتمندترین تسلیحات دنیاست. این نیرو اکنون بزرگترین نیروی هوایی جهان است و با 10 مرکز فرماندهی شامل فرماندهی هوافضایی، پشتیبانی، سیستم‌های نیروی هوایی، آموزش، ترابری، هوایی استراتژیک، هوایی آلاسکا، نیروی هوایی ذخیره، سرویس اطلاعات نیروی هوایی و آکادمی، از ساختار قدرتمندی بهره می‌برد. شمار کل پرنده‌های جنگی نیروی هوایی آمریکا، بیش از 13 هزار فروند گزارش شده که شامل 2 هزار و 400 جنگنده، 2 هزار و 800 هواگرد ثابت‌بال ویژه حمله هوایی، 5 هزار و 800 هواپیمای ویژه حمل و نقل، 2 هزار و 800 هواپیمای آموزشی، 6 هزار هلیکوپتر و هزار هلیکوپتر جنگنده می‌شود.
برخی از تسلیحات نیروی هوایی آمریکا
بدون شک، اف 22 بهترین جنگنده حال حاضر جهان است. این هواپیمای خوش ساخت آمریکایی، قابلیت شکستن دیوار صوتی، رادارگریزی کامل و حمل موشک‌های کروز را دارد که البته این‌ها بخش کوچکی از توانایی‌های اف 22 هستند. نیروی هوایی آمریکا برای ساخت هر یک از این جنگنده‌ها، حدود 150 میلیون دلار هزینه کرده و هزینه کلی تولید ناوگان جنگنده‌های اف 22 آمریکا حدود 65 میلیارد دلار برآورده شده است. تولید جنگنده‌های اف 22 در سال 2009 به دلیل هزینه‌های زیاد متوقف شد.
نیروی دریایی کره شمالی، یک نیروی کاملا دفاعی است و معمولا در محدوده 50 کیلومتری سواحل کره شمالی به عملیات می‌پردازد. این نیرو، کوچک‌ترین نیروی نظامی کره است و مانند سایر بخش‌ها، از تسلیحات قدیمی و از رده خارج شده استفاده می‌کند. منابع غربی در سال 2007 میلادی، آماری را در مورد نیروی دریایی کره شمالی منتشر کرد و بر اساس آن، این نیرو دارای 46 هزار نفر پرسنل و 750 شناور سطحی و زیرسطحی است. پایگاه گلوبال فایرپاور نیز امتیاز 967 را به نیروی دریایی این کشور اختصاص داده است. بر اساس آمار این سایت، نیروی دریایی ارتش کره شمالی دارای 3 ناوچه، 70 زیردریایی، 23 مین دریایی و 211 هواناو است. قدرت کره شمالی در بخش دریایی بر روی شناورهای زیرسطحی یا همان زیردریایی‌ها متمرکز شده و پیونگ یانگ، بارها موشک‌های سطح به سطح دریاپایه را از زیردریایی‌های خود به اهدافی در دریای ژاپن شلیک کرده است.
بیشتر زیردریایی‌های کره شمالی از کلاس سانگ هستند و 40 فروند از این زیردریایی تولید شده است. این نوع زیردریایی‌ها در واقع یک مینی زیردریایی هستند که تنها 34 متر طول و 275 تن وزن دارند و به اندازه‌ای کوچکند که حتی اتاق اژدر هم ندارند و تنها محموله آن دو اژدر درون لوله است. همچنین 22 فروند زیردریایی کلاس رموو ساخت دهه 50 شوروی با وزن 1830 تن و 8 لوله پرتاب اژدر 533 میلی‌متر، 10 زیردریایی یونو با وزن 130 تن و طول 22 متر و 10 زیردریایی کلاس گلفت ساخت دهه 50 شوروی با 2700 تن وزن از دیگر زیردریایی‌های ارتش کره شمالی است. در مجموع، تعداد زیردریایی‌های کره شمالی چشمگیر است اما سطح فناوری آن‌ها به دهه 50 میلادی برمی‌گردد و همین مسئله، قدرت نیروی دریایی این کشور را کاهش می‌دهد.
آمریکایی‌ها در بخش نیروی دریایی هم بزرگترین نیروی جهان را دارند؛ تا اندازه‌ای که وزن ناوگان نبرد این نیرو از مجموع نیروی 13 کشور بعد از خود بیشتر است. نیروی دریایی آمریکا همچینن بزرگترین ناوگان ناوهای هواپیمابر را با 11 ناو در حال خدمت و یک ناو در حال ساخت دارد. این نیرو در مجموع از 330 هزار نفر پرسنل در حال خدمت، 102 هزار نفر پرسنل ذخیره، 286 کشتی فعال و بیش از 3 هزار و 700 هواپیما بهره می‌برد. همچنین 72 زیردریایی، 62 ناوشکن، 13 کشتی دفاعی ساحلی و 11 مین دریایی در نیروی دریایی این کشور آماده به خدمت هستند.
ناو هواپیمابر نیمیتز، ناو هواپیمابر دوایت آیزنهاور، ناو هواپیمابر کارل وینسون، ناو هواپیمابر تئودور روزولت، ناو هواپیمابر آبراهام لینکلن، ناو هواپیمابر جرج واشنگتن، ناو هواپیمابر جان سی استنیس، ناو هواپیمابر هری اس ترومن، ناو هواپیمابر رونالد ریگان، ناو هواپیمابر جرج اچ دبلیو بوش، ناو هواپیمابر جرالد آر فورد، ناو هواپیمابر جان اف کندی، ناو هواپیمابر انترپرایز، کشتی‌های تهاجمی آبی – خاکی واسپ، اسکس، کرسارژ، باکسر، آیوجیما، بلوریج و ماونت ویتنی و همچنین ناوشکن‌های زاموالت، مایکل مورفی، اسپرانس، ویلیام پی لورنس و وین ای میر از جمله کشتی‌ها و ناوهایی هستند که در نیروی دریایی ارتش آمریکا مورد استفاده قرار گرفته است.
کره شمالی از نظر فناوری، کشور عقب‌افتاده‌ای است اما تسلیحات هسته‌ای، مهم‌ترین سلاح در زرادخانه‌های این کشور محسوب می‌شود. در واقع هرگاه نام کره شمالی به گوش می‌رسد، اولین چیزی که به ذهن خطور می‌کند، بمب‌های اتمی این کشور کمونیستی است. با این حال، دشمنان کره شمالی باید این موضوع را در نظر داشته باشند که آن‌ها علاوه بر سلاح هسته‌ای، مجهز به ده‌ها هزار تسلیحات سنگین هستند که می‌تواند برای هر کشوری خطرناک باشد. با وجود فقر اقتصادی، دولت کره شمالی هزینه‌های سرسام‌آوری را خرج تسلیحات هسته‌ای و موشکی خود کرده است. نخستین آزمایش هسته‌ای کره‌ای‌ها در سال 2006 انجام شد و آن‌ها دومین آزمایش هسته‌ای خود را در سال 2009 انجام دادند که گفته شده با شکست همراه بوده است. این پایان کار نبود و سومین آزمایش نیز در سال 2013 میلادی انجام شد. آمار دقیقی در مورد تعداد تسلیحات هسته‌ای کره شمالی وجود ندارد اما پیش‌بینی می‌شود که 6 یا 7 زرادخانه مهم تسلیحات هسته‌ای در این کشور وجود داشته باشد.
برخی از منابع معتقدند که موشک‌های کره شمالی قابلیت حمل کلاهک‌های اتمی را ندارند اما برخی منابع غربی می‌گویند که موشک‌های رودونگ و پائونودنگ کره شمالی از نظر تئوری توانایی حمل کلاهک اتمی را دارند. همچنین کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی در سال 2015 از دستیابی این کشور به بمب هیدروژنی خبر داد و یک ماه بعد آن را آزمایش کرد که مشخصه آن، زمین‌لرزه‌ای به بزرگی 5.1 ریشتر در 19 کیلومتری شمال شرقی سونگ جیبائگام در کره شمالی بود. توپخانه‌های سنگین و موشک‌های بالستیک از دیگر توانمندی‌های ارتش این کشور است.
در سوی مقابل هم تسلیحات هسته‌ای، مرگبارترین بخش زرادخانه آمریکا را تشکیل می‌دهد. طبق آخرین آمار، آمریکایی‌ها صاحب 7 هزار و 500 کلاهک هسته‌ای هستند که بیش از هزار مورد از آن‌ها در حالت آماده عملیات قرار دارند. در واقع آمریکا اولین و تنها کشوری است که در یک جنگ واقعی از سلاح هسته‌ای استفاده کرده و در جریان جنگ جهانی دوم دست به بمباران اتمی شهرهای هیروشیما و ناکازاکی ژاپن زد. آن‌ها همچنین دارای موشک‌های بالستیک قاره‌پیمای خشکی‌پایه LGM-30 هستند که از دهه 70 تاکنون در حالت عملیاتی قرار دارند. ارتش آمریکا، ناوگانی متشکل از 450 مینوت‌من را در اختیار دارد که تا سال 2018 آن را به 400 عدد کاهش خواهد داد.
ارتش کره شمالی از نظر کمیت، بسیار بزرگ و رعب‌آور است و تسلیحات هسته‌ای آن‌ها نیز بزرگترین تهدید برای دشمنان به شمار می‌رود؛ اما این کشور شرق آسیایی به دلیل مشکلات تحریم و کمبود منابع مالی از تجهیزات مدرن محروم شده و تمامی تسلیحات آن‌ها از رده خارج شده هستند.
در واقع چیزی که کره شمالی را به یک دشمن ترسناک برای کشورهایی چون آمریکا و کره جنوبی تبدیل کرد، توان بالستیک و اتمی آن است و دیگر هیچ. در سوی دیگر میدان، این یک واقعیت است که آمریکا قدرت برتر نظامی دنیاست اما دخالت‌های این کشور غربی در منطقه می‌تواند آتش یک جنگ خطرناک را شروع کند؛ جنگی که احتمال آن با این شرایط پیش آمده، اصلا دور از ذهن نیست. امیدواریم روزی فرا برسد که هیچ جنگی در دنیا نباشد و هیچ انسان بی‌گناهی در جنگ‌هایی که سیاستمداران آن را به راه انداخته‌اند کشته نشود.
جدول مقایسه کلی دو کشور از نظر Global Firepower در سال 2016
