نیروی دریایی ایالات متحده، کاملاً در خفا و بدون تبلیغات، یک سلاح جدید را با موفقیت آزمایش کرده است که می تواند نبرد سطحی در دریاها را متحول سازد. گلوله توپ جدیدی که «گلوله با شتاب بسیار بالا» (hyper velocity projectile (HVP)) نام دارد یک گلوله با سرعت ۳ ماخ (۳ برابر سرعت صوت) است که با استفاده از توپ های موجود مستقر بر روی ناوشکن ها و رزمناوها شلیک خواهد شد. این گلوله با قابلیت هدایت پذیری، می تواند با دقتی بالا مواد منفجره خود را روی سر اهداف زمینی دشمن برساند و برد آن ۳ برابر برد گلوله های معمولی است که تاکنون در این توپ ها مورد استفاده قرار گرفته است.
همچنین این گلوله توپ می تواند موشک های ضد کشتی که به سمت ناوشکن یا رزمناو می آیند را رهیگری و منهدم سازد و بدین ترتیب گزینه ای بسیار اقتصادی برای جایگزینی موشک هاش ضد کشتی که هر ساله هزینه ساخت آن ها سنگین تر می شود خواهد بود. بر اساس گزارش وبسایت نظامی USNI News، ناوشکن مجهز به موشک هدایت شونده USS Dewey در طول مانورهای نظامی دریایی اواخر سال ۲۰۱۸، تعداد ۲۰ گلوله جدید HVP را به صورت آزمایشی و با موفقیت شلیک کرده است. این اولین مورد استفاده از چنین گلوله ای در دریا و توسط کشتی های جنگی بوده است که خبری از آن در گزارشات نیروی دریایی ایالات متحده نبوده است.
تمامی کشتی های جنگی بزرگ در نیروی دریایی ایالات متحده از توپ دریایی ۱۲۷ میلیمتری Mk.45 5-inch استفاده می کنند. برخلاف توپ های ریلی، این نوع از توپ های انرژی شیمیایی، از باروت برای پرتاب گلوله استفاده می کنند، تکنولوژی ابتدایی که صدها سال از اختراع آن می گذرد. رزمناوهای مسلح به موشک های هدایت شونده کلاس Ticonderoga دو قبضه از این توپ را روی عرشه خود دارند، در حالی که این تعداد ناوشکن های دارای موشک های هدایت شونده کلاس Arleigh Burke تنها یک قبضه است. از این توپ ها معمولاً برای بمباران سنگین سواحل دشمن استفاده می شود تا استحکامات دفاعی دشمن را پیش از شروع عملیات آبی خاکی تضعیف سازند.
همچنین در صورت لزوم و در شرایط بحرانی می توان از این توپ ها برای آتش گشودن به روی کشتی های جنگی سطحی و تهدیدات هوایی نیز استفاده کرد. طبیعت هدایت ناپذیری این گلوله ها اما باعث شده که گلوله های متعارف توپ های Mk.45 دقت کمتری نسبت به موشک ها داشته باشند. در حملات آبی خاکی به ندرت اتفاق می افتند و به همین دلیل روز بروز توجیه اقتصادی بودن و موثر بودن این توپ ها در میدان های نبرد مدرن و همچنین در عصری که هر روز موشک های سریع و با برد بلند جدیدی تولید می شود سخت تر می شود. در اوایل دهه ۲۰۱۰، نیروی دریایی ایالات متحده و کمپانی BAE Systems کار بر روی تکنولوژی گلوله HVP در توپ های ریلی را شروع کردند.
این گلوله توپ ها با سرعتی فراتر از ۷ ماخ به سمت هدف هجوم خواهند برد که باعث می شود در آن ها از تکنولوژی بالایی برای مقاومت در برابر مشکلات پرواز هایپرسونیک استفاده شود. بعد از ان بود که تیم مشترک از خود پرسیدند که چرا از این گلوله ها در توپ های موجود Mk.45 استفاده نکنند. نتیجه این فکر لحظه ای، ساخت یک گلوله بود که به سرعت ۳ ماخ و با برد ۴۰ مایل (۶۴ کیلومتر) است که بردی ۳ برابر گلوله های توپ معمول دارد. این گلوله همچنین دارای باله و سیستم هدایت است که به آن اجازه می دهد با دقتی بالا با اهداف زمینی و یا موشک ها و پرنده های دشمن در هوا درگیر شود. هزینه ساخت این گلوله نیز به شکل قابل توجهی ارزان تر است: بر اساس گزارش ها، هزینه ساخت هر گلوله از این نوع حداکثر ۱۰۰.۰۰۰ دلار است.
این عدد برای یک گلوله توپ بسیار زیاد است اما در مقایسه با هزینه ۲ میلیون دلاری برای هر موشک سطح به هوا بسیار مقرون به صرفه تر است. اگر این گلوله توپ جدید در رهگیری و انهدام موشک های دشمن عملکرد خوبی داشته باشد، توپ های اکنون کم مصرف Mk. 45 می توانند به یک سلاح دفاعی کلیدی در برابر موشک های ضد کشتی و حملات گسترده هوایی دشمن تبدیل شوند. تکیه بر این گلوله با این هدف می تواند بخش زیادی از فضای باارزش سیلوهای پرتاب عمودی کشتی ها را برای استقرار موشک های ضد کشتی باز نماید. بدین ترتیب به نظر می رسد که نیروی دریایی ایالات متحده به سگ پیر خود ترفندهای جدیدی آموخته باشد.
در حال حاضر هم ارتش و هم نیروی دریایی ایالات متحده بر موشک های هدایت شونده برای مقابله با موشک های کروز و بالستیک تکیه دارند که ده ها میلیون دلار هزینه دارند اما برد آن ها به صدها مایل نیز می رسد. این در حالی است که هزینه پرتاب گلوله های هدایت شونده HVP از توپ باروتی یا توپ ریلی بین ۲۵.۰۰۰ تا ۵۰.۰۰۰ لدار با برد ۳۰ مایل برآورد می شود. بدین ترتیب با ساخت این گلوله توپ جدید دیگر برای نابودی موشک های کروز و بالستیک نیاز به استفاده از موشک های چند میلیون دلاری نیست و تنها با حداکثر ۱۰۰.۰۰۰ دلار هزینه می توان کار مشابهی را انجام داد.
برتری دیگری که این گلوله به توپ های باروتی و ریلی می دهد این است که با استفاده از آن، قدرت آتش توپ ها و همچنین ظرفیت خشاب آن ها به مقدار قابل توجهی افزایش خواهد یافت. توپ های مذکور می توانند در هر دقیقه ۱۵ گلوله HVP را به سمت اهداف سطحی و هوایی پرتاب کنند که قدرت آتش قابل توجهی برای یک توپ به شمار می آید. نکته جالب تر این که می توان از این گلوله در توپخانه ۱۵۵ میلیمتری متعلق به نیروی زمینی و نیروی ویژه برای تامین یک دفاع هوایی محدود برای نیروهای زمینی که در شرایط سخت در حال پیشروی هستند نیز استفاده کرد. همچنین گلوله HVP می تواند در ناوشکن های کلاس Zumwalt نیز به عنوان جایگزینی برای گلوله های توپ پیشرفته ۱۵۵ میلیمتری مورد استفاده قرار گیرد.
