سیستم Pave Tack امکانی است در جهت شناسایی سریع اهداف تاکتیکی نظیر خودروهای زرهی، انبارهای مهمات، سنگرهای دفاعی و . . . به همراه انهدام آنها در تمام شرائط آب و هوایی نظیر روز، شب و شرائط نامساعد جوی.
غلاف Pave Tack به طور معمول برای استفاده بر روی جنگندههای F-4E، RF-4C و F-111F ساخته شد.
این غلاف پس از نصب در هواپیمای میزبان، با سیستمهای الکترونیکی هواپیمای میزبان، کاملن یکپارچه عمل میکند.
Pave Tack از یک حسگر حرارتیاب (infrared) و یک نقشهیاب/فاصلهیاب لیزری برای اصلاح ناوبری، شناسایی و انهدام دقیق اهداف و هدفگیری تسلیحات (غیرهدایتشونده) به کار میبرد.
نقشهیاب لیزری همچنین برای هدایت سلاحهای هدایتشوندهی لیزری به کار برده میشود و از یک کدبندی چهاررقمی قابل انتخاب توسط خلبان از نوع PRF یا PIM بهره میبرد.
مشخصات
سیستم شناسایی لیزری از نوع الکترواپتیکالی (چشمی با استفاده از دوربین و زوم قوی) که امکان نقشهیابی/مسافتسنجی بسیار دقیق اهداف زمینی و حمله به وسیلهی بمبهای هدایت لیزری یا بمبهای سقوط آزاد را در تمام شرائط آب و هوایی نظیر شب، روز و شرائط بد جوی فراهم میآورد.
نحوهی عمل
شناساییکنندهی حرارتی (Infrared) اهداف زمینی را کشف کرده، با لیزر بر روی آنها قفل میکند، سپس بمبهای هدایت شوندهی لیزری با دقت خیلی زیاد، اهداف را نابود میکنند.
کاربرد
هدایت گر خودکار بمبهای هدایت لیزری (LGB) یا به عنوان سیستم کمکی در سایر هواپیماها
نحوه کدبندی PRF
در این مورد اطلاعات محرمانه است ولی به هنگام پرواز، قابل انتخاب است.
فاصله ی قابل شناسایی برای اهداف زمینی
با فرض یک هدف ثابت یا متحرک 2.3 متر در 2.3 متر: بسته به زاویه، فاصله و قابل دیده شدن هدف
امکانات ویژه ی سیستم
تصویرسازی بر اساس اطلاعات دریافتی از حسگرهای حرارت یاب (infrared) و نشانه گذاری / فاصله یابی لیزری اهداف زمینی و انهدام آنها در شب، روز یا شرائط نامساعد جوی.
محدودیت
عدم امکان فعالیت در برخی از شرائط خاص جوی نظیر مه یا دود غلیظ.
محدودیت مکانی محل نصب غلاف که با مسیر خاص حرکت هواپیما یا هنگام بمباران، دید و شناسایی محدود می شود.
هواپیماهای حمل کننده: F-4E، RF-4C و F-111F
سابقه ی استفاده در عملیات
گمان می رود نیروی هوایی ایران در روزهای 23 و 24 سپتامبر 1980، با پرتاب 600 موشک ماوریک بر اساس اطلاعات دریافتی از این غلاف، نیروی زمینی عراق را غافلگیر کرده و در بسیار از موارد، پیشروی آنها را متوقف کرده باشد. همچنین در حمله 8 فروند F-4E ایرانی به پایگاه هوایی الرشید به تاریخ 23 سپتامبر 1980، تعداد زیادی از جنگنده ها و تاسیسات این پایگاه توسط این سیستم مورد شناسایی قرار گرفته و سپس بمباران شده است به طوری که این پایگاه هوایی تا چند ماه بعد نیز، نتوانسته بود عملیاتی شود. همچنین در حمله ی فانتوم های ایرانی به مجموعه پایگاههای سه گانه ی الولید (H3)، گمان می رود با این سیستم، 48 فروند جنگنده ی عراقی بر روی زمین نابود شده باشند.
در جریان جنگ یام کیپور (1973) نیز اسرائیلی ها با این سیستم ضرباتی بر پیکر نیروی هوایی سوریه و مصر وارد کردند هرچند در این جنگ موفقیت عمده ای مانند جنگ ژوئن 1967 برای فانتوم های اسرائیل بدست نیاد.
کشورهای دارنده: نیروی هوایی ایالات متحده، ایران و اسرائیل
سیستم Pave Tack امکانی است در جهت شناسایی سریع اهداف تاکتیکی نظیر خودروهای زرهی، انبارهای مهمات، سنگرهای دفاعی و . . . به همراه انهدام آنها در تمام شرائط آب و هوایی نظیر روز، شب و شرائط نامساعد جوی.
غلاف Pave Tack به طور معمول برای استفاده بر روی جنگندههای F-4E، RF-4C و F-111F ساخته شد.
این غلاف پس از نصب در هواپیمای میزبان، با سیستمهای الکترونیکی هواپیمای میزبان، کاملن یکپارچه عمل میکند.
Pave Tack از یک حسگر حرارتیاب (infrared) و یک نقشهیاب/فاصلهیاب لیزری برای اصلاح ناوبری، شناسایی و انهدام دقیق اهداف و هدفگیری تسلیحات (غیرهدایتشونده) به کار میبرد.
نقشهیاب لیزری همچنین برای هدایت سلاحهای هدایتشوندهی لیزری به کار برده میشود و از یک کدبندی چهاررقمی قابل انتخاب توسط خلبان از نوع PRF یا PIM بهره میبرد.
مشخصات
سیستم شناسایی لیزری از نوع الکترواپتیکالی (چشمی با استفاده از دوربین و زوم قوی) که امکان نقشهیابی/مسافتسنجی بسیار دقیق اهداف زمینی و حمله به وسیلهی بمبهای هدایت لیزری یا بمبهای سقوط آزاد را در تمام شرائط آب و هوایی نظیر شب، روز و شرائط بد جوی فراهم میآورد.
نحوهی عمل
شناساییکنندهی حرارتی (Infrared) اهداف زمینی را کشف کرده، با لیزر بر روی آنها قفل میکند، سپس بمبهای هدایت شوندهی لیزری با دقت خیلی زیاد، اهداف را نابود میکنند.
کاربرد
هدایت گر خودکار بمبهای هدایت لیزری (LGB) یا به عنوان سیستم کمکی در سایر هواپیماها
نحوه کدبندی PRF
در این مورد اطلاعات محرمانه است ولی به هنگام پرواز، قابل انتخاب است.
فاصله ی قابل شناسایی برای اهداف زمینی
با فرض یک هدف ثابت یا متحرک 2.3 متر در 2.3 متر: بسته به زاویه، فاصله و قابل دیده شدن هدف
امکانات ویژه ی سیستم
تصویرسازی بر اساس اطلاعات دریافتی از حسگرهای حرارت یاب (infrared) و نشانه گذاری / فاصله یابی لیزری اهداف زمینی و انهدام آنها در شب، روز یا شرائط نامساعد جوی.
محدودیت
عدم امکان فعالیت در برخی از شرائط خاص جوی نظیر مه یا دود غلیظ.
محدودیت مکانی محل نصب غلاف که با مسیر خاص حرکت هواپیما یا هنگام بمباران، دید و شناسایی محدود می شود.
هواپیماهای حمل کننده: F-4E، RF-4C و F-111F
سابقه ی استفاده در عملیات
گمان می رود نیروی هوایی ایران در روزهای 23 و 24 سپتامبر 1980، با پرتاب 600 موشک ماوریک بر اساس اطلاعات دریافتی از این غلاف، نیروی زمینی عراق را غافلگیر کرده و در بسیار از موارد، پیشروی آنها را متوقف کرده باشد. همچنین در حمله 8 فروند F-4E ایرانی به پایگاه هوایی الرشید به تاریخ 23 سپتامبر 1980، تعداد زیادی از جنگنده ها و تاسیسات این پایگاه توسط این سیستم مورد شناسایی قرار گرفته و سپس بمباران شده است به طوری که این پایگاه هوایی تا چند ماه بعد نیز، نتوانسته بود عملیاتی شود. همچنین در حمله ی فانتوم های ایرانی به مجموعه پایگاههای سه گانه ی الولید (H3)، گمان می رود با این سیستم، 48 فروند جنگنده ی عراقی بر روی زمین نابود شده باشند.
در جریان جنگ یام کیپور (1973) نیز اسرائیلی ها با این سیستم ضرباتی بر پیکر نیروی هوایی سوریه و مصر وارد کردند هرچند در این جنگ موفقیت عمده ای مانند جنگ ژوئن 1967 برای فانتوم های اسرائیل بدست نیاد.
کشورهای دارنده: نیروی هوایی ایالات متحده، ایران و اسرائیل
