بسیاری از بمب ها و موشک های هوا به زمین که در دهه های گذشته ساخته شده اند یا از نوع سقوط آزاد هستند و یا از نوع هدایت شونده ای کوتاه برد و میان برد که این بخش هم به انواع مختلفی نظیر موشک های هدایت لیزری، هدایت اینرسی، هدایت راداری و ... تقسیم می شوند. اما در سال 1381، کشورهای بریتانیا، ایتالیا و فرانسه در یک پروژه ی مشترک، اقدام به رونمایی از یک نوع بمب هوا به زمین دوربرد کردند که در نوع خود کم نظیر است. البته واژه ی "دوربرد" برای موشک ها واژه ی دقیقی نیست و بسته به نوع موشک ها انتخاب می شود. موشک هوا به زمین شادو استرم (Shadow Storm) در مقایسه با بسیاری از بمب ها و موشک های هوا به زمین بسیار گرانقیمت است و صرفا برای عملیات های خاصی طراحی شده است.این موشک از خانواده ی موشک های کروز است و مهمترین سامانه ی هدایتی آن GPS می باشد و همانند سایر بمب های متداول هوا به زمین از سامانه ی هدایتی اینرسی نیز بهره می برد. اما در کنار GPS و اینرسی، از یک سامانه ی هدایتی تقریبا نوین و اختصاصی با نام TEPROM استفاده می کند که اساس آن شناسایی عوارض طبیعی زمین نظیر کوه ها و تپه ها است. یکی از تهدیدهای شادو استرم، پنهانکار بودن و یا به عبارتی رادارگریز بودن آن است که شناسایی موشک را توسط رهگیرهای هوایی کمی دشوار می کند. استرم شادو 5.1 متر طول دارد و وزن سرجنگی آن به 450 کیلوگرم می رسد و بردی معادل 250 کیلومتر دارد و از یک موتور توربوجت TRI 60 استفاده می کند که توانایی تولید نیروی تراست به اندازه 5400 نات را دارد. از کشورهایی که از این موشک استفاده می کنند می توان به انگلستان، ایتالیا، فرانسه، یونان، امارات متحده ی عربی و عربستان سعودی اشاره کرد.