این هواپیما اولین جت تجاری موفق دنیا نام گرفت . گرچه چهارمین جت بعد از هواپیماهای Comet بریتانیایی ، کانادا C102 کانادایی و Caravelle فرانسوی بود . توپولف 104 دومین هواپیمایی بود برای پروازهای منظم در خدمت شرکت ایروفلوت قرارگرفت و توانست یک سرویس منظم خدماتی را ارائه دهد . درحالیکه کامت انگلیسیها بعلت شکست در ساختار ( بعلت قرار گرفتن موتور در ریشه بال و ایجاد خستگی شدید در آن [ مترجم] ) ناموفق بود ، توپولف 104 تنها هواپیمای جت موفق و عملیاتی بین سالهای 1956 تا 1958 بود . درسال 1957 شرکت هواپیمایی چکسلواکی با بکار گیری این هواپیما به اولین شرکت صرفاً استفاده کننده از هواپیماهای جت در دنیا تبدیل شد . این هواپیما تعداد 90 میلیون مسافر برای ایروفلوت جابجا نمود . فلسفه ساخت درسال 1950 اتحادیه هواپیمایی شوروی اعلام نمود که نیازمند به هواپیمایی مدرن است که ظرفیت بیشتر و عملکرد بهتری نسبت به هواپیماهای موتور پیستونی داشته باشد . این اعلام نیاز به دفتر طراحی توپولف اعلام شد و این دفتر نخستین طراحی را برپایه بمب افکن TU 16 آغاز نمود ، بصورتیکه طراححی بالها و موتور و سطوح دم مانند توپولف 16 حفظ شد اما طراحی بدنه جدید انجام شد که بدنه جدید گسترده تر و بزرگتر ، با ساختار فشرده تر و برای ظرفیت 50 مسافر طراحی شد . مدل اولیه در 17 ژوئن 1957 پرواز نمود . در سال 1958 وقتی برای اولین بار این هواپیما در لندن فرود آمد ، باعث حیرت غربیها شد ، زیرا آز نظر ناظران غربی در آن زمان شوروی فاقد تکنولوژی پیشرفته برای ساخت هواپیمایی با با عملکرد اینچنین بود . 200فروند از این هواپیما تا پایان زمان تولید در 1960 ، ساخته شد . توپولف 104 از موتورهای توربوجت Mikulin AM-3 برای پیشرانش استفاده میکرد و دارای 5 خدمه پروازی شامل 2 خلبان ، 1 ناوبر که در دماغه هواپیما در محفظه نیم دایره ای شکل قرارمیگرفت ، یک مهندی پرواز و یک اپراتور رادیو ( که اپراتور رادیو بعد ها حذف شد ) ، بود . مواد استفاده شده در بدنه این پرنده مس ، چوب ماهون و توری فلزی بود . خلبانان توپولف 104 ابتدا با بمب افکن Il 28 آموزش دیده و با توپولف 16 غیر نظامی که با طرح ایروفلوت رنگ آمیزی شده بود ، بین مسکو و سرولووسک پرواز مینمودند . خلبانان کهنه کار Tu 16 نیز براحتی میتوانستند با Tu 104 پرواز کنند . با توجه به سنگین تر بودن این پرنده نسبت به هوا و کنترلهای ضعیف این هواپیما ، در سرعتهای پایین شدیدا تمایل به واماندگی پیدا میکرد ، درنتیجه دفتر طراحی توپولف با توجه به تجارب طراحی این هواپیما ، هواپیمای جدیدتر TU 124 را طراحی نمود . ویژگی های عمومی خدمه: 7 ظرفیت: 50-100 مسافر طول: 40.05 متر (131 فوت و 5 اینچ) بال: 34.54 متر (113 فوت و 4 اینچ) ارتفاع: 11.90 متر (39 فوت) بال: مساحت 184 متر مربع (1975 فوت مربع) وزن خالی: 41،600 کیلوگرم (91،710 پوند) حداکثر وزن برخاست: 76،000 کیلوگرم (167،550 پوند) پیشرانش: 2 موتور Mikulin AM-3M-500 با کشش 91.5کیلونیوتن (21،400 پوند فورس) کارایی حداکثر سرعت: 950 کیلومتر بر ساعت (512 گره، 590 مایل در ساعت ) برد: 2650 کیلومتر (1430 ناتیکال مایل، 1650 مایل) سقف پرواز: 11،500 متر (37،730 فوت) نرخ صعود: 10 متر بر ثانیه (2000 فوت در دقیقه)