تاریخچه در دسامبر 1957 کمپانی گرومن برای ساخت جنگنده جدید ناو نشین ضربتی نیروی دریایی آمریکا انتخاب شد. نام این هواپیمای ضربتی A-6 Intruder به معنی مهمان ناخوانده، متجاوز یا حریم گذر انتخاب شد و اولین پرواز خود را در تاریخ 19 آوریل 1960 انجام داد. اولین فروند از 482 فروند آن در فوریه سال 1963 تحویل نیروی دریایی ایالات متحده گردید. این هواپیما تا سال ١٩٩٧ در خدمت بود. اینترودر یک جت جنگنده 2 موتوره  است که برای جایگزینی "اسکای رایدر"های پیستونی تولید شد. درمیانه دهه60، این هواپیما تبدیل به جنگنده هجومی تفنگداران دریایی ونیروی دریایی آمریکا گردید. انواع مختلفی از این هواپیما به خدمت گرفته شد. "ئی.آ-6بی پروالر" برای جنگ الکترونیک و "کا.آ-6 دی" به عنوان هواپیمای سوخترسان بکارگرفته شدند. اینترودر برای حمله در هوای بد و حملات شبانه هوایی مناسب است. ویژگیها در این هواپیما ،بر خلاف اکثر جنگنده های 2 نفره، خلبان و کمک خلبان درکنار همدیگر می نشینند. کمک خلبان وظیفه ناوبری و شلیک سلاح ها را بر عهده دارد. در مدل پراولر خدمه به 4 نفر افزایش یافته اند که 2 خدمه جنگ الکترونیک درکنار هم و در پشت خلبان و کمک خلبان قرار می گیرند. آ-6آ بر اساس یک سیستم مجتمع دیجیتالی حمله/ناوبری ساخته شد. این سیستم برای افزایش دقت بمباران در هوای بد وشب طراحی شده است و شامل چند رادار گوناگون می باشد. یک رادار جستجو، یک رادار ردیاب، 1 رادار ارتفاع سنج دوپلر اطلاعات لازم پرواز را کسب کرده و این اطلاعات را به یک کامپیوتر می فرستند و این کامپیوتر اطلاعات جمع آوری شده توسط این رادارها را پردازش کرده و برای کمک خلبان نمایش می دهد. در مجموع تعداد 488 فروند از نمونه اولیه اینترودر یا همان آ-6آ ساخته شد. چندی بعد نیروی دریایی آمریکا با درگیر شدن در عملیات رزمی ویتنام برای حمله به سایت های موشکی و راداری که روسها در اختیار ویتنام شمالی قرار داده بودند تعداد 19 فروند آ-6آ را به آ-6بی تغییر داد. در این هواپیماها سیستم هدفگیری دیجیتال را با وسایل کشف و ردیابی رادار دشمن جایگزین کردند. تجهیزات جدید به اینترودر اجازه می دادند که از موشک "شرایک" و موشک "استاندارد" (نمونه ضد تشعشع) استفاده کند. 5 فروند از آنها در جنگ ویتنام سقوط کردند و باقیمانده آنها به آ-6ئی تبدیل شدند. در سال 1970 آ-6ئی ساخته شد. در این مدل سیستم دیجیتال حمله/ناوبری با یک سیستم جدیدتر تعویض شد. سیستم جدید به اینترودر اجازه می داد که از بمبهای هدایت لیزری نیز استفاده کند. در ضمن، سیستم هوابرد کشف اهداف متحرک که بر روی آ-6ئی نصب شد باعث می شد که اینترودر بتواند به اهداف متحرکی مانند تانک یا کامیون حمله کند. تعداد 445 فروند آ-6ئی ساخته شد که در حقیقت در حدود 240 فروند آنها به روز شده مدلهای قبلی بودند. آ-6اف ،که در میانه دهه 80 ساخته شد، علاوه بر سیستم هدفگیری جدید می توانست از موشکهای هوا به هوای "امرام" نیز استفاده کند. این امر درحالی صورت گرفت که تا آن زمان اینترودرهای قدیمی تر توانایی رزم هوایی نداشتند. در ضمن موتورهای آ-6اف را با 2 موتور "جنرال الکتریک اف-404" ،که در "اف-18 هورنت" بکاررفته بود، عوض کردند. این موتورها پس سوز نداشتند و از نظر قدرت و مصرف سوخت بر موتورهای قدیمی "جی-52" ساخت "پرت اند ویتنی" برتری داشتند. پروژه ساخت این نمونه پیشرفته اینترودر بعدها لغوشد. سابقه خدمتی اولین اسکادران عملیاتی اینترودرها در فوریه1963 تشکیل شد و اینترودرها اولین بار در ویتنام جنگیدند. در جنگ ویتنام 84 فروند از آنها سرنگون شدند. اولین اینترودر در 14جولای1965 سقوط کرد. این هواپیما توسط سروان "دونالد بوکر" و سروان "دونالد ایتون" هدایت می شد و از ناو هواپیمابر "ایندیپندنس" برخواسته بود. اینترودرها بعدها در لبنان و لیبی نیز درگیرشدند. در روز 4دسامبر1983، 1 فروند اینترودر و 1 فروند آ-7کورس ایر بر فراز خاک لبنان توسط موشکهای سوری ساقط شدند. اینترودر در جنگ اول خلیج فارس و بوسنی نیز جنگید. در این زمان اینترودرها بهبود یافته بودند و توانایی حمل موشکهای هدایت لیزری را داشتند. اینترودرها در اواخر دهه 90 بازنشسته شدند اما پراولرها تا سال گذشته ،که هواپیماهای پیشرفته "گراولر" جانشین آن شدند، تنها هواپیمای جنگ الکترونیک دریاپایه آمریکا بود. آخرین فروند اینترودر در 28 فوریه 1997 از خدمت مرخص شد. اگرچه جانشین اینترودر ،"اف/آ18"، توانایی های زیادی دارد اما وزن مهمات حمل شده و برد آن با اینترودر قابل مقایسه نیست. اینترودر با 11 تن وزن خالی قادر به حمل 8 تن مهمات است که در بین هواپیماهای مشابه بی نظیرمی باشد. مشخصات: نوع: جنگنده ضربتی ارتفاع پایین شرکت سازنده: گرومن خدمه: دو نفر قیمت(برای نیروی دریایی): 23 میلیون دلار پیشرانه: دو موتور توربو جت پرت اند ویتی مدل J52-P8B قدرت موتور: 9300 پوند(حدودا 5000 کیلوگرم) طول: 16.1 متر عرض بالها: 16.1 متر ارتفاع: 4.74 متر وزن خالی: 11.636 تن حداکثر وزن برخاست: 27.524 تن سرعت: 1036 کیلومتر بر ساعت برد عملیاتی: 1733 کیلومتر   تسلیحات:  انواع موشکهای هوا به زمین و هوا به هوا، بمبهای سقوط آزاد و هدایت شونده، تجهیزات جنگ الکترونیک و ... 10 2.75" Rocket Pod 10 5" Zuni Rocket Pod 28 Mk-20 Rockeye Mk-77 Napalm 28 Mk-81 (250 lbs) 28 Mk-82 Snakeye 13 Mk-83 (1,000 lbs) 5 Mk-84 (2,000 lbs) 20 Mk-117 (750 lbs) 28 CBU-78 GBU-10E Laser Guided Bomb GBU-12D Laser Guided Bomb GBU-16B Laser Guided Bomb AGM-123A Skipper II AGM-45 Shrike AGM-62 Walleyes AIM-9 Sidewinders System Weapon Improvement Program, SWIP AGM-88 HARMs AGM-84E SLAMs AGM-65 Maverick Anti-Ship Missile AIM-120A AMRAAM