AN/APQ-181 راداری است جهت کار در هر نوع آب و هوا، با «قابلیت کمتر رهگیری شدن» (LPI). این سیستم رادار، ساخت کارخانجات هواپیماسازی «هیوز» می‏باشد که اکنون تحت مالکیت کمپانی Raytheon قرار دارد. این رادار جهت استفاده در بمب‏افکن B-2A Spirit در اواسط دههء 1980 طراحی شد و در به سال 1993، وارد خدمت گشت.

PESA
APQ-181 یک رادار چندحالته است که امکان هدفگیری بسیار با دقت چند هدف مختلف را به طور هم‏زمان فراهم می‎آورد. این رادار، همچنین به سیستم تعقیب عوارض طبیعی زمین نظیر کوهها و تپه‏ها مجهز است و قادر است از برخورد هواپیما به این عوارض، جلوگیری کند.
این رادار در باند Ku عمل می‏کند (Ku band زیرمجموعه‏ای از J band می‏باشد). طرح اصلی این رادار بر پایهء انتقال‏دهندهء اطلاعات TWT‏ بنا شده است که شامل «آنتن الکترونیکی دوبعدی جستجوگر غیرفعال» (PESA) می‏باشد.
PESA مخفف Passive Electronically Scanned Array
TWT مخفف Traveling Wave Tube

جایزهء Collier Trophy
به سال 1991، تیم صنعتی تولید کنندهء B-2 (شامل کمپانی هیوز و چند مقاطعه‏کار بزرگ) برندهء جایزهء Collier Trophy شدند. این جایزه به دلیل طراحی، توسعه، تولید و آزمایش سیستم بر روی B-2 به آنها اعطا شد؛ زیرا در مهمترین و راهبردی‏ترین پروژهء هوافضای آمریکا شرکت کرده بودند و این پروژه، جزئی از امنیت ملی آیندهء کشورشان محسوب می‎شد.
جایزهء Collier Trophy از معتبرترین جوائز در زمینهء علوم هوانوردی می‏باشد که یک بار در سال به کسانی اعطا می‎شود که به «ارزشمندترین موفقیت در زمینهء علوم هوانوردی یا فضایی در آمریکا دست یافته باشند که باعث پیشرفت قابلیتها، افزایش راندمان و بالا بردن ایمنی هوایی یا فضایی، یا هر کاری که ارزشمندی آن در طول یک سال استفادهء عینی محقق شود.»

AESA
به سال 2002، کمپانی Raytheon برندهء مناقصهء ساخت مدلی جدیدی به نام «آنتن جستجوگر الکترونیکی فعال» (AESA) شد که در واقع گونهء جدیدی از رادار APQ-181 بود. این ارتقاء رادار در B-2، باعث بهبود اعتمادپذیری سیستم می‏شد و همچنین باعث رفع اختلالات بالقوهء بروز کرده بین فرکانس کاری رادار B-2 و سیستم ماهواره‏های تجاری می‏گردید که در فرکانس J band فعالیت می‏کردند.
امروزه انتظار می‏رود همگی بمب‏افکن‏های B-2 تا سال 2010، سیستم رادارشان به مدل AESA ارتقاء یابد.
AESA مخفف Active Electronically Scanned Array

  دستگاه رادار AESA از نوع Phased  
 تصویر 

  رادارهای مبنی بر تکنولوژی  
 

LPI یا Low Probability of Intercept چیست؟
یک سیستم رادار از نوع «کمتر قابل رهگیری شدن»، هنگامی که در جستجوی اهداف می‏باشد (Track While Scan)، شناسایی‏اش به وسیلهء ادوات غیرفعالی نظیر «گیرندهء‌ اخطار راداری» (Radar Warning Receiver) بسیار مشکل و تقریبن غیرممکن است. این ویژگی بسیار مهمی است، زیرا حین جستجو و یافتن هدف، علائمی دال بر حضور رادار جستجوگر به گیرنده های دشمن نمی رسد.

RWR چیست؟
گیرندهء اخطار راداری یا RWR، سیستمی غیرفعال یا Passive محسوب می‏شود؛ بدین معنی که هنگام استفاده و روشن بودن، تشعشع یا نشانه‏ای از خود بروز نمی‏دهد. اصلی‏ترین وظیفهء RWR، اعلام اخطار در هنگام قفل شدن رادار دشمن بر روی هواپیمای خودی، به صورت بوق، چراغ یا صدای ضبط شدهء انسان است. این سیستم در جنگندهء F/A-22 ابتدا به صورت بوق‏‎های غیرممتد و پس از شلیک موشک دشمن، کلام خانمی که عبارت Incoming Missile را ادا می‏کند در کابین خلبان و به همراه همان صدای بوق غیرممتد پخش می‏شود.

روشهای کاهش سطح مقطع راداری
* استفاده از فرکانس عریض (Wideband).
* پخش کنندهء طیف فرکانس کوتاه بازگشتی موسوم به FHSS یا Frequency-hopping spread spectrum که روشی است برای انتقال سیگنالهای رادیویی به وسیلهء انتقال امواج از طریق چند فرکانس کاری مختلف که با تغییر سریع و مداوم فرکانس کاری رادار، فراهم می‏شود.
* استفاده از امواج FM پیوسته.
* استفاده از حداقل توان کاری رادار برای شناسایی.
* استفاده از ضربان فشرده شده یا Pulse Compression.


  Phased Array نصب شده در آلاسکا (از نوع AESA) جهت رهگیری موشکهای بالستیک
که طول قطر آن برابر 90 فوت یا 27 متر می باشد: 
 

ساخت راداری که تشعشعات کمی از خود منتشر کند و همچنین احتمال شناسایی‏اش کم باشد، باعث خواهد شد که هنگام کار، هیچ تاثیری بر روی سیستم «گیرندهء اخطار راداری» (RWR) دشمن نداشته باشد. اگرچه هنگامی که یک رادار، حجم گسنرده‏ای را در جستجوی اهداف کاوش می‏کند، بخش عمده‏ای از پرتو تابیده شده‏اش، مکررن بر روی سیستم RWR انعکاس می‏یابد. سیستم‏های مدرن شبکهء راداری، نه تنها کنترلی بر میزان تشعشعات جانبی خود ندارند بلکه به دلیل پخش شعاع‏های انرژی با سرعت زیاد و در جهات مختلف، دارای نقطهء ضعف نیز می‏باشند. اما این تکنولوژی جدید، حتا اگر سیگنال‏های ارسالی رادار مورد شناسایی واقع شود، باعث مغشوش شدن کار سیستم RWR شده و بدین جهت اجازه نمی‏دهد که رادار مورد شناسایی دشمن واقع شده و تهدید شود.
تمامی ادواتی نظیر هواپیماهای و کشتی‏های جنگی و موشکهایی که تشعشعات راداری از خود ساتع می‏کنند، جهت کاهش این تشعشعات، سطح مقطع امواج الکتروماگنتیک را کاهش داده‏اند تا میزان پنهان‎کاری‏شان بهبود یابد. مضاف بر این، کاهش تشعشعات جانبی پرتوهای رادار، امروزه امری بسیار مقبول است، زیرا باعث می‏شود که مشخصات رادار، به سختی مورد شناسایی قرار گیرد. یعنی هنگامی که رادار مورد شناسایی RWR قرار گرفت، تشخیص نوع آن، امری بسیار مشکل است و معلوم نمی‏شود از روی چه وسیله‏ای در حال کار می‏باشد و از این رو، اخلال در کارش (Jam)، تقریبن غیرممکن می‏شود.
نمونه‏هایی از رادارهای AESA که در آنها تکنولوژی مدرن LPI به کار رفته است، رادار جنگندهء F/A-18E/F Super Hornet و رادار پیشبرندهء (هدفیاب) به کار رفته در درون موشک ضدهوایی S-300PMU-2 می‏باشد.