پهپاد ایکس-51 (X-51) یکی از جدیدترین طرح های نظامی ایالات متحده ی آمریکا می باشد که بسیاری از آزمایش های آن و مراحل طراحی و ساخت پهپاد در شرکت بوئینگ انجام شده است و بعد از اتمام آزمون ها وارد خدمت در نیروی هوایی آمریکا خواهد شد. تکنولوژی بشر توانسته بود که تا کنون پهپاد هایی را طراحی کند که سرعتشان نهایتا به حدود 0.8 ماخ می رسید، البته پهپادهای سری ای هم وجود داشت که تا حدود 1.5 ماخ پرواز می کرد اما پرنده ی بدون سرنشینی که بتواند مافوق فراصوت باشد، یا طراحی نشده بود و یا اگر هم طراحی شده بود، در مراحل اولیه ی خود قرار داشت.در تاریخ 5 خرداد 1389، شرکت آمریکایی بوئینگ پس از اتمام آزمون های زمینی، برای اولین بار و به طور رسمی این پهپاد را به پرواز در آورد و این نشان دهنده ی گسترش بی سابقه ی فناوری پهپاد در ایالات متحده ی آمریکا می باشد و زنگ خطری برای غول پهپادسازی جهان یعنی کشور انگلستان که مشتریان با ارزشی همچون عربستان سعوی را برای خود دارد به حساب می رود. ایکس-51 در اولین پرواز خود 6400 کیلومتر بر ساعت معادل 5.22 ماخ یا 34534.4 نات سرعت داشت. این پهپاد 7.9 متر طول دارد و سرعت آن با تحقیقات ناسا و بوئینگ به بیش از 7 ماخ رسیده است و احتمالا همانند همنسل های خود بتواند 4 بمب یا موشک هدایت شونده با خود حمل کند و تبدیل به یک جنگنده ی بدون سرنشین توانمند شود. قبلا ناسا تجربه ی پرواز با X-43 را داشت که قبل از X-51، سریعترین پهپاد جهان به شمار می رفت اما وقتی که کار به تست X-51 رسید، ناسا توانست رکورد طولانی ترین پرواز یک موتور اسکرمجت را بشکند و این خود ذوق و شوقی مضاعف را به کارکنان سازمان هوافضای ناسا داد. جیم پیتمن - رئیس تحقیقات پایه ای پرنده های مافوق فراصوت - اخیرا در این باره گفته است که " این (=تست پهپاد توسط ناسا با سرعت مافوق فراصوت) خبر بزرگی برای جامعه ی [هواپیماهای] مافوق فراصوت است" و در ادامه گفته است که " همچنین این (=تست پرواز) برای تحقیقات ناسا در پرواز با سرعت 5 ماخ یا فراتر از آن بسیار موثر است". پیتمن در رابطه با ادامه ی تحقیقات گفته است که: ما اطلاعات پرواز X-51 را برای آنالیز و مقایسه اطلاعاتی که در طول تست های زمینی در تونل دمای ناسا در ارتفای 8 پایی (معادل 2.43 متر) انجام شده است را دریافت خواهیم کرد. آن طور که از توضیحات بر می آید، هنوز بر روی نیروی پیشران آن کار خواهند کرد تا بتوانند تولیدی ایده آل از پهپادهایی داشته باشند که توانایی پرواز با سرعت بیش از 8500 کیلومتر بر ساعت را خواهند داشت. ایالات متحده ی آمریکا از لحاظ سوخت هواپیماهای بدون سرنشین مدتی است در فاز جدیدی وارد شده است و از نوعی سوخت هیدروکربنی در موتورهای جت پهپاد استفاده می کند. نیروی هوایی ایالات متحده منتظر دریافت چنین پهپادی است که هم از لحاظ تکنولوژی در سطح بالایی قرار دارد و هم فناوری ایکس-51 از همه لحاظ (از جمله تطبیق سوخت مطلوب) مورد پسند آن نیرو است. این پهپاد توانایی پرتاب از بمب افکن ها و جنگنده ها را دارد و از یک راکت کمکی استفاده می کند تا سرعتش را قبل از لانچ از dash-point هواپیما، پهپاد به سرعت 4.5 ماخ برسد و پس از رسیدن به این سرعت از راکت جدا می شود. شرکت بوئینگ برای تست های این پهپاد همواره از ناسا کمک گرفته است و ناسا هم امکانات خود را از جمله از بهترین تونل های باد را در اختیار آن شرکت قرار داد و خود سازمان هم علاقه ی زیادی به این پروژه داشت چنانکه اکنون یکی از گسترش دهندگان این پهپاد است. مسلما ایالات متحده ی آمریکا قصد ماندن در افغانستان و ایجاد پایگاه دائمی در آن کشور را دارد و قرار است در آینده تعداد زیادی از این هواپیماها در اختیار نیروی هوایی قرار بگیرد. تنها خطر هم متوجه ایران است. وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران باید در برنامه ای تعیین شده، تحقیقات و طرح های پدافندی ای را پیگیری کند تا بتواند جلوی تهدید کاملا جدی این پهپاد را بگیرد. مدتی است که پهپادهای آمریکایی حریم هوایی ایران را به جهت تصویربرداری از نیروگاه های اتمی و سایت های غنی سازی اورانیوم نقض می کنند و تعدادی از آن ها هم توسط سپر ضد RPV ایران منهدم شدند اما با تولید این پهپاد، ایران باید وارد فاز جدیدی از سپرهای ضد آر پی وی شود که بتواند سرعتی فراتر از سرعت ایکس-51 داشته باشد و آن را منهدم کند.