در سال 1298 که رضا پهلوی به سمت فرماندهی کل قوا نائل شد دریافت که اولین لازمه ی ارتش قدرتمند وجود یک نیروی هوایی کارآمد است. بر این اساس در سال 1299 شمسی وزیر مختار دولت ایران در واشنگتن دی سی تقاضای خرید تعدادی جنگنده را به دولت ایالات متحده تسلیم کرد که این تقاضا با رد مقامات آمریکایی به علت معاهده خلع سلاح جنگ جهانی اول مواجه شد. اما فرماندهان نظامی که در پی راهی برای ساختن نیروی هوایی بودند برای مذاکره رو به کشورهای اروپایی از جمله فرانسه و روسیه و آلمان آوردند.در آن زمان بود که آلمان تقاضای ایران برای خرید هواپیمای JU-F13را پذیرفت. در آن زمان با توجه به نبودن ردیف بودجه برای خرید تسلیحات و هواپیماهای مورد نیاز نیروی هوایی ،رضا خان که به سمت نخست وزیری رسیده بود مردم را تشویق به سرمایه گذاری در نیروی هوایی نمود و در این راه موفق به همراه کردن مردم گیلان و مازندران گردید. پس از تامین بودجه و خرید دو فروند هواپیمای Junkers F-13 از آلمان،این دو پرنده نام های گیلان و مازندران را از آن خود کردند. هواپیمای JU-F13 به دنبال آلمان ،فرانسه و روسیه هم تقاضای ایران برای خرید هواپیما را پذیرفتند و روسیه در این راستا هواپیمای DH4 و DH9 (این پرنده ها که تولید روسیه بودند نام R-1 و R-5 را داشتند) و Avro-504 به نیروی هوایی هوایی ایران تحویل داد. هواپیمای DH-4 هواپیمای DH-9 هواپیمای Avro 505 پس از روسیه ،فرانسه تقاضای ایران را پذیرفت و پرنده های Spad-42 و Potez-8 و Breguet-14 و Breguet-19 را برای تحویل به نیروی هوایی ایران آماده کرد. این پرنده ها از سال های 1301 تا 1303 تحویل ایران شدند. هواپیمای Spad-42 هواپیمای Potez-8 هواپیمای Breguet-14