ارتش ایالات متحده در حال کار بر روی یک گلوله جدید توپخانه ای است که می تواند مکان استقرار اهداف متخاصم مانند تانک ها و خودروهای زرهی در حال حرکت دشمن را شناسایی و آن ها را نابود سازد. این گلوله جدید که (Cannon-Delivered Area Effects Munition (C-DAEM نام دارد برای جایگزینی مهمات قدیمی که بعضی از آن ها عمل نکرده و بعدها باعث آسیب های شدیدی به غیرنظامیان می شود طراحی شده است. این گلوله طوری طراحی شده که حتی در شرایطی که سیستم جی پی اس دچار نقص شده یا به طور کلی از کار بیفتد یا در مواردی که نیروها از محل دقیق استقرار هدف و نیروهای دشمن اطلاع نداشته باشند نیز به هدف برخورد نماید.
در دهه ۱۹۸۰، ارتش ایالات متحده از گلوله های توپخانه ای جدیدی با کاربرد دوگانه که به اختصار DPICM نامیده می شدند رونمایی کرد. این گلوله ها در واقع همان مفهوم بمب های خوشه ای در سیستم های توپخانه ای بودند که هر گلوله حاوی ده ها نارنجک و بمب خوشه ای به اندازه یک توپ تنیس بود. گلوله های DPICM طوری طراحی شده بودند که در میدان نبرد منفجر شد و بمب هایی خوشه ای را پخش کنند که منطقه ای وسیع را تحت پوشش قرار می داد. این بمب های خوشه ای در نابودی نیروهای پیاده بدون محافظ موثر بوده و می توانستند با آسیب وارد کردن به زنجیر شنی تانک ها و خودروهای زرهی، سلاح ها یا سنسورهای آن ها، این خودروها را از کار بیندازند.
بدین ترتیب گلوله های جدید، سیستم توپخانه ای را بسیار موثرتر و مرگبارتر از قبل ساختند اما برای این توانمندی هزینه ای وجود داشت که کسی آن را پیش بینی نکرده بود: بمب های خوشه ای عمل نکرده و منفجر نشده زیادی در میدان نبرد باقی می ماند که بعد از پایان جنگ ها جان غیرنظامیان را تهدید می کردند. تلاش های بین المللی برای ممنوعیت استفاده از بمب های خوشه ای و چنین گلوله هایی در سیستم های توپخانه ای شکل گرفته و اگر چه دولت ایالات متحده معاهده بین المللی ممنوع کننده استفاده از این سلاح ها را امضا نکرد اما پذیرفت که از استفاده از مهماتی که احتمال وجود اجزای معیوب و دارای پتانسیل منفجر نشده در آن ها بیش از یک درصد است خودداری کند. چنین عددی برای گلوله های DPICM حدود ۵ درصد و بالاتر بود. هدف قرار دادن و انهدام تانک ها و خودروهای زرهی با سیستم توپخانه ای و از راه دور کار بسیار سختی است اما گلوله های DPICM این امر را بسیار آسان کرده بود.
اکنون که دیگر امکان استفاده از این گلوله ها وجود نداشت، ارتش ایالات متحده به دنبال جایگزینی برای آن بود، چیزی که به جای باراندن بمب های خوشه ای با قابلیت عمل نکردن بالا بر روی یک منطقه وسیع، بتواند بمب های خوشه ای هوشمندی را در قالب مهمات توپخانه به سمت اهدافی خاص در میدان نبرد هدایت کرده و پس از شناسایی و موقعیت یابی مکانی دقیق به شکل هوشمند، آن ها را نابود نماید. بدین ترتیب نسل جدیدی از گلوله های توپخانه با نام C-DAEM ساخته شد. این گلوله در واقع نمونه توسعه یافته گلوله های توپخانه ای ۱۵۵ میلیمتری Excalibur است. گلوله Excalibur یک گلوله با قابلیت هدایت توسط جی پی است است که توان هدف قرار دادن خودروهای دشمن در مایل ها دورتر و با استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی را دارد.
کمپانی تسلیحاتی Raytheon که از پیمانکاران عمده پنتاگون بوده و این گلوله ها را ساخته، ادعا می کند که این گلوله می تواند در فاصله ای کمتر از ۶.۵ فوت (کمتر از ۲ متر) از هدف فرود آید که به اندازه کافی برای برخورد یا نابود کردن خودروهای زرهی ثابت دشمن نزدیک است. گلوله های توپخانه ای C-DAEM قادر خواهند بود تانک ها و دیگر خودروهای زرهی در حال حرکت دشمن را نیز منهدم کنند، قابلیتی که در گلوله های مرسوم و فعلی توپخانه ها دیده نمی شود. همچنین این گلوله ها می توانند در صورتی که مکان دقیق این اهداف مشخص نباشد، به جستجو پرداخته و آن ها را شناسایی نمایند. گفته می شود که گلوله های هوشمند جدید بیش از ۶۰ کیلومتر برد داشته و رسیدن آن ها به هدف یک دقیقه طول خواهد کشید و البته می توانند زمینی به مساحت ۲۸ کیلومتر مربع را برای پیدا کردن اهداف خود جستجو نمایند.
آن ها برای کاهش سرعت و امکان جستجو از تکنولوژی های کاهنده ای مانند چتر نجات یا باله های کوچک استفاده خواهند کرد که این امکانات را در هنگام اسکن کردن و طبقه بندی اشیاء میدان نبرد به کار خواهند گرفت. گلوله جدید توپخانه ای، همچنین قادر خواهد بود در مناطقی که سیستم موقعیت یاب جهانی نیز پاسخگو نیست، در مناطقی که نیروهای دشمن سعی دارند در این سیستم اختلال سیگنالی ایجاد کنند، کار خود را با همان دقت انجام دهد. روسیه جدی ترین رقیب ایالات متحده در این زمینه بوده که در حال توسعه سیستم های اختلال گر در سیستم موقعیت یاب جهانی است که استفاده از این این سیستم در میدان نبرد را بلااستفاده یا غیرقابل اعتماد می سازد.
C-DAEM یک گلوله توپخانه ای ۱۵۵ میلیمتری است که برای هوویتزر یدک کش M777، هوییتزر خودکششی M109A6 Paladin و هویتزر خودکششی جدید XM1299 با برد بیش از ۴۳ مایل به کار خواهد رفت. تفنگداران ویژه نیروی دریایی ایالات متحده نیز از هویتزرهای یدک کش M777 استفاده می کنند و این موضوع نشان می دهد که آن ها نیز می توانند از گلوله های هوشمند جدید استفاده کنند. در حالی که نمونه های اولیه این گلوله جدید توانایی شکار تانک و خودروهای زرهی دشمن را دارد، نمونه های پیشرفته تر که بعدها توسعه خواهند یافت می توانند خودروهای زرهی سبک و اهداف ساکن مانند پرسنل، سیستم های توپخانه ای، سیستم های دفاع هوایی و سایت های ارتباطی دشمن را هدف قرار دهند.
