صنعت دفاعی چین با سرعتی سرسام آور در حال مدرن شدن است اگر چه شکاف های کلیدی بسیار کمی هنوز هم بین چین و آرمان آن برای تبدیل شدن به یک قدرت نظامی بزرگ وجود دارد. یکی از این شکاف ها و کمبودها بدون شک داشتن یک بمب افکن برد بلند است. در حال حاضر، کمپانی هواپیما سازی Xian Aircraft Corporation (XAC) بمب افکن H-6K را ساخته است، نسخه ای از بمب افکن های سایز متوسط Tu-16 Badger اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۵۰ که سیستم هوانوردی آن مدرن سازی شده و برد آن به مقدار قابل تواجهی افزایش یافته است. این بمب افکن با طراحی ۶۰ سال پیش اتحاد جماهیر شوروی تنها بمب افکن با تولید انبوه در دنیای امروزی است.
بمب افکن قدیمی تر A H-6M نیز یکی دیگر از بمب افکن های نیروی هوایی چین است که می تواند دو موشک کروز حمل کند و بدین ترتیب توانمندی حمله استراتژیکی که تا قبل تنها در اختیار روسیه و ایالات متحده بود در اختیار چین نیز قرار گرفت. نمونه جدیدتر H-6K می تواند ۷ موشک کروز حمل کند و نسخه پنهانکار H-X که در دست ساخت است می توان دستکم دو برابر این مقدار موشک کروز حمل کند. اما گزارش هایی متعدد نشان می دهند که چین علاوه بر استقرار موشک های مدرن و توسعه مساحت فعالیت و حضور نظامی خود در اقیانوس آرام، در حال برنامه ریزی برای تجهیز نیروی هوایی خود به نسل جدیدی از بمب افکن ها است.
بعد از سال ها سکوت و نظاره گر بودن، ژنرال ما ژیائو تیان، فرمانده نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق در سپتامبر ۲۰۱۶، اعلام کرد که چین در حال تحقیق بر روی توسعه بمب افکن های برد بلند است. این اخبار در گزارش سالانه وزرات دفاع ایالات متحده در سال ۲۰۱۷ در مورد قدرت نظامی چین منعکس شد که بر اساس آن، چین در حال ساخت یک بمب افکن استراتژیک با قدرت انجام ماموریت های هسته ای بود. پرنده استراتژیک آینده چین که که توسط کارشناسان نظامی در فضای مجازی چین با عنوان H-20 از آن یاد می شود، ظاهراً یک پرنده با بال های شبیه پرنده است که برای پروازهای پنهان و برد بلند توسط XAC ساخته شده است.
از آنجایی که این هواپیما باید برد ۹.۹۰۰ کیلومتر را داشته باشد تا بتواند به اهداف استراتژیک بین قاره ای حمله کرده و مهماتی به وزن مفید ۱۰ تا ۲۰ تن را نیز حمل نماید، بدون شک به ۴ موتور توربوفن نیاز خواهد داشت. این موتورهای توربوفن احتمالاً از نسخه های غیر پس سوز موتور WS-10 هستند که می توانند حدود ۸ تن نیروی پیشرانه تولید کنند. تمامی این ملاحظات می تواند H-20 را از لحاظ سایز هم اندازه بمب افکن های بی-۲ ساخت کمپانی نورثروم گرومن برای نیروی هوایی ایالات متحده نماید، هواپیمایی که آن هم ۴ موتور ۸ تنی دارد. این هواپیمای جدید با بمب ها و احتمالاً سیستم هایی شبیه موشک های کروز هوا به زمین CJ-10 با برد ۱.۹۰۰ کیلومتر مجهز خواهد شد که در فضای شکمی درون بمب افکن نگهداری می شوند.
از دیگر سلاح های آینده این بمب افکن می توان به موشک های کروز پنهانکار GB-6A و موشک های اسکرمجت مافوق صوت اشاره کرد. همچنین ممکن است که H-20 بتواند به عنوان یک وسیله برای هوابرد مورد استفاده قرار گیرد که در برنامه های جدید ارتش چین برای تشکیل تیم های ترکیبی از پرنده های سرنشین دار و بدون سرنشین و اتصال داده ای گره های سنسوری با موشک های برد بلند موثر خواهد بود. نیروی هوایی ایالات متحده نیز به دنبال دستیابی به نقش هایی مشابه برای بمب افکن پنهانکار B-21 Raider است. هواپیمای مفهومی H-20 اغلب با یکی از دیگر پرنده های مرموز آینده چین اشتباه گرفته می شود، یک بمب افکن مافوق صوت با برد منطقه ای که JH-XX نامیده می شود که در صورت تکمیل شدن می تواند به صورت پنهان به اهدافی در خلیج گوام نیز دست یابد.
این پرنده پروژه ای کاملاً متفاوت از H-20 است که برای اولین بار مدل آن در نمایشگاه هوایی سال ۲۰۱۳ دیده شد. این بمب افکن که هنوز ساخت و وجود آن توسط مقامات رسمی چین تایید نشده است، وزنی بین ۸۰ تا ۱۰۰ تن داشته و از توانایی های مافوق صوت نیز برخوردار است. این هواپیمای ۳۰ متری به نظر می رسد که یک مخزن در زیر مرکز بدنه خود دارد که برای حمل مهمات هایی مانند موشک های ضد کشتی (مانند YJ-12) داشته و دو مخزن دیگر نیز در هر دو طرف مرکز بدنه که می توانند موشک های هوا به هوایی مانند PL-15 و PL-10 را در خود جای دهند. گفته می شود که بردی به شعاع ۲.۴۰۰ کیلومتر برای حمله به ناوهای هواپیمابر و پایگاه های نظامی این کشور مانند پایگاه های مستقر در گوام کافی خواهد بود.
اما ساخت چنین بمب افکنی بدون مشکل نخواهد بود زیرا یافتن موتورهای توربوفن مافوق صوتی که به اندازه کافی بزرگ باشند کار بسیار سختی است. بدین ترتیب هواپیمای JH-XX از لحاظ عملیاتی بسیار شبیه Tu-22M Backfire روسیه خواهد بود که یک بمب افکن با برد منطقه ای مافوق صوت است و برای حمله به ناوهای هواپیمابر نزدیک آب های این کشور طراحی شده است. اما این نمونه چینی برخلافن نسخه روسی می تواند به موشک های هوا به هوا نیز مجهز شود تا بتواند با هواپیماها و موشک های دشمن نیز مقابله کند.
البته هنوز خبر موثقی در مورد این بمب افکن استراتژیک توسط مقامات چینی و حتی آمریکایی مخابره نشده است. یکی از پیشرفت های هوایی دیگر اخیر چین ساخت یک موشک بالستیک با قابلیت پرتاب هوایی (ALBM) است که بر اساس گزارش منابع وزارت دفاع ایالات متحده نمونه ای جدید از موشک بالستیک برد متوسط DF-21 با بروز رسانی هایی مانند افزایش برد به حدود ۲.۸۸۰ کیلومتر است که بمب افکن های H-6K و H-6N توان حمل آن را داشته و قرار است برد آن ها به حدود ۶.۰۰۰ کیلومتر برسد.
سایت خیلی خوبی دارید
امیدوارم موفق باشید