نیروی هوایی کویت یا The Kuwait Air Force القوات الجویة الکویتیة از سال 1950 شروع به فعالیت کرده است و در حال حاضر دارای 2500 نفر کارمند و پرسنل می باشد . مرکز فرماندهی در پایگاه Al Mubarak Air Base می باشد که باقی نیرو در دو پایگاه دیگر با نام های Ali Al Salem Air Base and Ahmed Al Jaber Air Base مستقر هستند. نقش نیروی هوایی کویت دفاع از آسمان این کشور می باشد. سابقه ی درگیری های نیروی هوایی کویت به جنگ اول خلیج فارس وتهاجم به کویت ( از سوی عراق ) بر می گردد. فرمانده نیروی هوایی این کشور Vice Air Marshel Yousef AlOutaybi می باشد . نیروی هوایی و دفاع هوایی کویت تقریبا از سال 1961 با دخالت بریتانیایی ها که مانع عراقی هایی شدند که کویت را استان دیگری از کشورشان می دانستند شکل رسمی به خود گرفت. اولین هواپیماهایی که وارد خدمت در نیروی هوایی کویت شدند 4 فروند Whirlwind Helicopters و 6 فروند BAC/Hunting jet Provost T-51- بودند.این پشتیبانی های بریتانیا تا مدت ها ادامه داشت تا اینکه در سال 1964 اولین Hawker Hunter ها از راه رسیدند و این پیشرفت ها تا سال 1969 به وسیله ی تعداد دیگری از این گونه هواپیماها ادامه یافت. اولین گونه ی هواپیمای کانادایی De Havilland که وارد خدمت شد DHC-4 Caribou نام داشت که دو فروند از آن ها در سال 1963 وارد شدند. بعدها گنجایش ترابری با وجود هواپپماهای اضافه ی بریتانیایی ها به نام Argosy بهبود یافت و بعد از این هم هواپیماهای Lockheed L-100-20 Hercules اوضاع را بهتر کردند . همچنین ناوگان جنگنده هم توسط 12 فروند از جنگنده های Lightning F-53 ودو فروند از جنگنده های آموزشی T-55 که در اواخر دهه 60 تحویل داده شده بودند شکل گرفت. تعداد 12 فروند از هواپیماهای Strikemaster MK.83 سفارش داده شد در سال 1969 تحویل داده شدند. در بین سال های 1977-1968 دو فروند بالگرد Bell-206وارد خدمت شدند همچنین از نوامبر 1969 نیز 8 فروند Bell-205 تحویل داده شد که با بالگردهای مسن Whirlwinds جایگزین شدند. F-53 تنها 5 سال پس از تحویل Lightning ها کویتی ها به این نتیجه رسیدند که نیاز به جنگنده ی بهتری دارند . آن ها از Hunter ها و Stikremaster هایشان در نقش رهگیر و حمله زمینی استفاده می کردند. سرانجام در سال 1974 Mirage F1 به عنوان جنگنده ی جدید برگزیده شد و 27 فروند از گونه ی F1 CK و 7 فروند هم از گونه ی F1 BK سفارش داده شدند تا اینکه در دو دسته ی جداگانه در سال 1983 تحویل داده شدند. حملات زمینی به 36 فروند A-4 Skyhawk که در سال 1977 تحویل شده بودند واگذار شد. همچنین 24 فروند بالگرد SA-342K Gazelles در میانه های دهه ی 70 میلادی تحویل داده شده بودند که 4 فروند از آن ها به پلیس واگذار شد. 4 فروند هواپیمای Lockheed L-100-30 Hercules که نقش ترابری داشتند نیز در سال 1983 تحویل شدند تا جایگزین گونه ی کوچکتر و قدیمی L-100-20 شوند که البته تنها یک فروند از گونه ی قدیمی باقی مانده بود و یک فروند دیگر در فرانسه سقوط کرده بود. همچنین در سال 1983 12 فروند Hawk T64 برای بهبود ظرفیت تمرینی و آموزشی سفارش داده شد. هواپیمای جنگنده ی اموزشی اصلی کویتی ها Short Tucano 52 بود که قرار بود در سال 1990 تحویل شود اما به دلیل جنگ اول خلیج فارس سفارش کویتی ها با تاخیر روبرو شد. L-100-30 پس از جنگ اول خلیج فارس کویتی ها هواپیماهای A-4 Skyhawk و Mirage F1 خود را از خدمت خارج کردند و هورنت ها را سفارش دادند مجموعا 40 فروند هورنت از گونه ی C و D سفارش داده شد که سهم گونه ی C به 32 فروند می رسد همچنین کویت قراردادی را برای خرید سه تانکر سوخترسان KC-130J در نظر گرفته تا با ناوگان هورنت هایش آن ها را به کار بگیرد البته برای ناوگان KC-130J نقش های دیگری هم در نظر گرفته شده مانند ترابری هوایی عملیات های انسان دوستانه در مواقع بلایای طبیعی در سراسر دنیا. این تانکرها تا سال 2014 تحویل داده می شوند تا جایگزین هواپیماهای ترابری قدیمی کویت شوند. در مورد میراژهای کویتی در حال حاضر در انبار به سر می برند و همچنین بیشتر A-4 ها به نیروی دریایی برزیل پیوسته اند و در حال خدمت می باشند. کویت 16 فروند بالگرد تهاجمی AH-64D Apache نیز سفارش داد که 6 فروند از آن ها در 3 فوریه 2006 تحویل داده شدند. همه ی بالگردها قادر به حمل کیت های راداری AN/APG-78 می باشند.