زمانی که در دور نهایی جنگ جهانی اول بریتانیا سلاح جدید خود را وارد میدان کرد توانست به راحتی خطوط دفاعی آلمان را در هم شکند. آلمانها هیچ سلاح ویژه ای برای مقابله با تانکهای متفقین نداشتند و حداکثر از توپهای صحرایی خود برای شکار تانکها استفاده می کردند. اندک اندک فکر استفاده از مرمی های سخت با سرعت بالا بر علیه تانکها و دیگر اهداف زرهپوش در نزد آلمانها جای بازکرد. در سال 1917 آلمانها با تانکهای مارک-4 مواجه شدند و متوجه شدند که گلوله های 7.92 میلیمتری "کا-بولت" در زره این تانکها کارگر نیستند. موزر به فکر طراحی یک سلاح قوی تر با کالیبر بالاتر برای مقابله با تانکها افتاد. این سلاح جدید در سال 1918 به جبهه ها ارسال شد و موزر-1918 یا تفنگ ضد تانک نام گرفت. موزر-1918 اولین تفنگ تاریخ بود که مشخصا برای مقابله با ادوات زرهی طراحی شد. در حدود 15800 قبضه از این سلاح ساخته و به نیروهای ضد زرهی آلمان تحویل داده شد. موزر-1918 تفنگی گلنگدنی و بدون خشاب بود که باید به صورت دستی فشنگ گذاری می شد. به دلیل وزن زیاد برای آن دو پایه ای نصب شده بود. دستگاه نشانه روی موزر-1918 از 100 متر تا 500 متر قابل تنظیم بود. هیچ مکانیسمی برای کاهش لگد تفنگ در نظر گرفته نشده بود به همین دلیل عقب نشینی زیاد سلاح شلیک آن را مشکل کرده بود و حتی منجر به شکستن استخوان ترقوه یا در رفتن مفصل شانه تیر انداز نیز می شد. برای شلیک موزر-1918 دو نفر خدمه در نظر گرفته شده بود؛ تیرانداز و گلوله گذار. گلوله 92×13.2 میلیمتری بکارگرفته شده در موزر-1918 در اصل برای مسلسلهای ماکسیم ام.جی-18 طراحی شده بود  و گلوله آن با کالیبر 13.2 میلیمتر و سرعت دهانه 780 متر/ ثانیه شلیک می شد.رضاکیانی موحدمنتشر شده در ماهنامه جنگ افزار موزر-1819 مشخصات وزن خالص 15.9 کیلوگرم وزن با دوپایه 18.5 کیلوگرم طول 169.1 سانتیمتر کالیبر 13.2 میلیمتر برد موثر 500 متر