هواپیمای لاکهید مارتین اس آر-71 (Lockheed Martin SR-71 Blackbird) که لقب آن بلک برد یا پرنده سیاه است، به نظر من ترسناک ترین و مخوف ترین هواپیمایی است که تا کنون به دست بشر ساخته شده است. این هواپیمای جاسوسی، یکی که از سریع ترین هواپیماهای در حال خدمت جهان نیز می باشد، در ابتدا از آن به نام یا کد YF-12A یاد می شد. این هواپیما از دو موتور پرات اند ویتنی JT11D-20A توربوجت به قدرت 14740 کیلوگرم (هر یک) برای پرواز بهره می برد. این هواپیما محصول سال 1964 است و طول بال های آن به 17 متر و طول خود هواپیما به 32 متر می رسد. این هواپیما در صورت تسلیح کامل می تواند 77 تن وزن در هنگام برخاست داشته باشد که اندازه قابل توجهی است.حداکثر سرعت آن به 3,200 کیلومتر بر ساعت رسیده و سقف پروازی آن 80,000 پا (25 کیلومتر) می باشد. حداکثر برد این هواپیما 4,800 کیلومتر است و بالهای آن تماماً از تیتانیوم مقاوم در برابر حرارت ساخته شده و کلاً تعداد تولید شده از این هواپیما به حداکثر 35 عدد می رسد. ضمناً خدمه این هواپیما از دو نفر تشکیل می شود. خلبانان برای پرواز در چنین هواپیمایی نباید از 25 سال کمتر و از 35 سال سن بیشتر داشته باشند. همچنین خلبانان این هواپیماهای ویژه، باید برای پرواز در سرعت های هایپر سونیک آموزش های خاصی ببینند و دوره های مخصوصی را طی نمایند. اگر به بعضی از تصاویر گرفته شده از خلبانان آن ها توجه کنید، می بینید که لباس های آنان بیشتر به لباس فضانوردان می ماند تا خلبان یک هواپیما. یکی از خلبانان این پرنده مخوف می گوید:"پرنده بسیار رامی است، البته برعکس قیافه آن. ما در شب ها، بسیاری اوقات نمی توانیم سرعت را حس کنیم چرا که همه جا تاریک است و فقط هنگامی که یک لحظه نور چراغ شهر ها را می بینیم می توانیم تشخیص دهیم که با چه سرعتی در حال پرواز هستیم و سپس، دوباره در تاریکی فرو می رویم. این هواپیما آن چنان ارزشمند است که یک بار، برای بلک برد من اتفاقی افتاد که کنترل هواپیما از دست من خارج شده بود و در این شرایط، قانوناً تنها کاری که خلبان باید انجام دهد این است که خود را از مخمصه نجات داده و بیرون بپرد، اما من طاقت نیاوردم که چنین پرنده گران قیمتی از دست برود و به چند تکه آهن پاره تبدیل شود، بنابراین تمام تجربه پروازی خودم را به کار گرفتم و هواپیما را سالم به زمین نشاندم، کاری که می توانست به قیمت جان من و همکارم تمام شود." گونه ای از این هواپیما نیز وجود دارد که دارای موتورهای رم جت است و توسط هواپیمایی کمکی به سرعت لازم دست پیدا کرده سپس از آن جدا شده و به ارتفاع 80,000 پایی شلیک می شود و از آن جا به پرواز خود ادامه می دهد. این اسلحه، در دوران جنگ سرد به خدمت نیروی هوایی آمریکا در آمد و روس ها نیز تلاش زیادی کردند که آن را با موشک های خود ساقط نمایند، اما سرعت موشک های آن ها به این هواپیما نمی رسید، روس ها نیز که قبلاً هواپیماهای جاسوسی آمریکا مانند U-2 را شکار کرده بودند، می خواستند که این پرنده را نیز از پرواز کنار بکشند اما تلاش آن ها بی نتیجه ماند. تنها رقیب (البته رقیب که چه عرض کنم، خاک زیر پا) SR-71، هواپیمای میگ 31 بود که البته باید در حقیقت در جوار این هواپیما تنها رخصت پرواز بگیرد و گرنه چنین هواپیماهای به این می مانند که تا ابد بی رقیب باشند. الان این هواپیما خیلی کم کاربرد داره (فقط ناسا از اون برای امور آزمایشی استفاده میکنه).این هواپیما از قدرت تسلیحاتی کمی برخوردار هست و بیشتر برای امور جاسوسی هست.حداکثر سرعتش بیش از 3.5ماخ هست و در رکورد سرعتی که به جا گذاشت به سرعت 3528KM/H رسید