یکی از مهمترین تجهیزات الکترونیکی B-2 رادار با «احتمال درگیری پایین» (LPI) «AN/APQ-181» آن است که در بخش پایینی بدنه قرار گرفته است.این رادار «آرایه کاوش غیر فعال الکترونیکی» ( PESA) ، که در باند «کی یو» (KU) (رادار بمب افکن بی-2 برای کاهش احتمال کشف امواج آن – به عنوان رادار نظامی – از باند عمدتاً غیر نظامی کی یو در محدوده 12 تا 18 گیگاهرتز (25تا 16.6 میلیمتر) استفاده می کند.مهمترین موارد استفاده از این باند ، نقشه برداری با وضوح بسیار و ارتفاع سنجی ماهواره ای است.)عمل می کند، مهمترین وسیله هدایت پرواز – به ویژه در ارتفاع پایین – کشف هدف حمله است.از آنجاکه آنتن رادار ، از بهترین بازتاب دهنده های امواج راداری است، یک پارچه سازی رادار باهواپیما به طوریکه بر ویژگیهای بسیار استیلث آن تاثیر منفی نگذارد،یک چالش بسیار بزرگ در طراحی و ساخت B-2 بود.این رادار با 2100 پوند (952 کیلوگرم) وزن و 52 فوت مکعب (1.47 متر مکعب) حجم ، دارای دو آنتن ثابت کاوش الکترونیکی در دو سوی بدنه است که در نزدیک محور طولی هواپیما نصب شده اند و زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی و در نتیجه مسیر پرواز دارند. این رادار در واقع دو سیستم مجزا است که هر کدام از پنج «واحد قابل تعویض در خط پرواز » (LRU) تشکیل شده اندو عبارتند از : آنتن،فرستنده ، پردازشگر علائم، پردازشگر داده ها و فرستنده / گیرنده .این قطعات دوگانه قادر به ارتباط با یکدیگر در صورت خرابی هر کدام از آنها هستند.این رادار نیز همانند رادار F-22 نیازمند به مایع خنک کننده است. AN/APQ-181 دارای 21 حالت عملیاتی است که امکانات فراوانی را در اختیار خدمه هواپیما قرار می دهد که برخی از آنها برای ایمنی پرواز و ناوبری عمومی است که شامل اجتناب از هوای بد ، حفظ وضعیت و ارتفاع بر فراز زمین هستند.یک حالت عملیاتی تعیین موقعیت و سرعت دقیق نیز برای افزودن به دقت ناوبری مورد نیاز برای پرتاب بسیار دقیق سلاحها ، به سیستم افزوده شده اند.حالت حملات هوا به زمین شامل نقشه برداری رادار «روزنه مصنویی» (Synthetic aperture radar) ، تعیین فاصله در حین جستجو «نشان دهنده هدف های زمینی متحرک»(MGTI) و حمله است. سیستم در ضمن دارای وضعیت های هوا به هوا برای کشف و تعقیب تهدیدات و نیز مشخص کردن هدفهااست.به علاوه ، رادار دارای چندین حالت عملیاتی طبقه بندی شده است که مقامات نیروی هوایی علاقه ای به گفتگو درباره آنها را ندارد. نرم افزار مورد استفاده برای این رادار دارای 1.8 میلیون خط دستور العمل است.در حین تکمیل ، رادار و پوشش های آنتن مشکلاتی را سبب شدند. آنتن ها خمش سازهای بیش از حد انتظاری را در سازه کامپوزیتی هواپیما ایجاد کردند که عملکرد رادار در وضعیت رادار روزنه مصنوعی کاهش داد.راه حل این مشکل ، استفاده از حسگری برای کشف حرکت آنتن ثابت رادار بودکه باعث اصلاح داده های راداری شد. یکی دیگر از مشکلاتی که در حین تکمیل رادار پیش آمد ، مربوط به پوشش آنتنهای رادار بود.این پوشش ها در ابتدا پلاستیکی بودند.ولی معلوم شد که رطوبت هوا تأثیر کرده و باعث تضعیف علائم بازگشتی رادار شده و احتمالاً هواپیما را قابل کشف تر می کرد.پس از آنکه ماده «کوارتز» آزمایش شد ، ولی معلوم گردید که بسیار سنگین بوده و خم می شود.پوشش فعلی از سازه «لانه زنبوری» استفاده می کند ، ولی ماده سازنده آن اعلام نشده است. سایر تجهیزات الکتریکی عمده b-2 عبارتنداز : سیستم چهار گانه پرواز با سیم (FBW) سیستم ناوبری اینرسی (INS) که با آنتن رادار سمت راست مرتبط است سیستم نجومی – اینرسی (نمونه تکامل یافته سیستم «تعقیب ستاره ای» مورد استفاده در هواپیمای SR_71 )ساخت نورث روپ مرتبط با آنتن رادار سمت چپ و تجهیزات جنگ الکترونیکی است. LPI یا Low Probability of Intercept چیست؟ یک سیستم رادار از نوع «کمتر قابل رهگیری شدن»، هنگامی که در جستجوی اهداف می‏باشد (Track While Scan)، شناسایی‏اش به وسیلهء ادوات غیرفعالی نظیر «گیرندهء‌ اخطار راداری» (Radar Warning Receiver) بسیار مشکل و تقریبن غیرممکن است. این ویژگی بسیار مهمی است، زیرا حین جستجو و یافتن هدف، علائمی دال بر حضور رادار جستجوگر به گیرنده های دشمن نمی رسد. RWR چیست؟ گیرندهء اخطار راداری یا RWR، سیستمی غیرفعال یا Passive محسوب می‏شود؛ بدین معنی که هنگام استفاده و روشن بودن، تشعشع یا نشانه‏ای از خود بروز نمی‏دهد. اصلی‏ترین وظیفهء RWR، اعلام اخطار در هنگام قفل شدن رادار دشمن بر روی هواپیمای خودی، به صورت بوق، چراغ یا صدای ضبط شدهء انسان است. این سیستم در جنگندهء F/A-22 ابتدا به صورت بوق‏‎های غیرممتد و پس از شلیک موشک دشمن، کلام خانمی که عبارت Incoming Missile را ادا می‏کند در کابین خلبان و به همراه همان صدای بوق غیرممتد پخش می‏شود. برگرفته از دوماهنامه هواپیما-شماره 6